Proverbiorum 9
1 Sapientia aedificavit sibi domum, excidit columnas septem.
Fa nandranjy i akiba’ey t’i Hihitse, fa rinamerame’e i faha’e fito rey.
2 Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
Fa nandenta, fa linaro’e ty divai’e, fa hinalanka’e i fandambaña’ey.
3 Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem, et ad moenia civitatis:
Fa nirahe’e o anak’ampata’eo, hikaike boak’ an-digiligin-kaboa’ i rovay ey.
4 Siquis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
O ry tahitahiñe, mitsilea mb’etoa! le hoe re amy seretsey,
5 Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
Mb’etoa ikamao o hanekoo naho inomo i divay linarokoy,
6 Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiae.
Apoho ty hagegeañe naho miveloma, mañaveloa an-dalan-kilala.
7 Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit: et qui arguit impium, sibi maculam generat.
Mizò inje ty mañendake mpanivetive; tendreke joy ty mitrevoke ty lo-tsereke.
8 Noli arguere derisorem, ne oderit te. Argue sapientem, et diliget te.
Ko mañendake ty mpamokafoka hera halaiñ’azo; Trevohe’o ty mahihitse le hikokoa’e.
9 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia. Doce iustum, et festinabit accipere.
Anaro o mahihitseo le hiha-mahihitse avao; ampandrendreho ty vantañe le hitombo an-kilala.
10 Principium sapientiae timor Domini: et scientia sanctorum, prudentia.
Ty fañeveñañe am’ Iehovà ro fifotoran-kihitse, vaho ty fahafohinañe i Masiñey ro faharendrehañe.
11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitae.
Izaho ty fampitomboañe o andro’oo, fampitompeañe taoñe o havelo’oo.
12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris: si autem illusor, solus portabis malum.
Ie mahihitse, hañimbañ’ azo i hihitsey; Ihe manivetive ty hivave izay.
13 Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
Mamantsiñe ty rakemba gege, ie tsotra tsy mahafohin-draha,
14 sedit in foribus domus suae super sellam in excelso urbis loco,
Mitobok’ an-dalam-bein-akiba’e eo, am-pitobohañe amo haboa’ i rovaio,
15 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
mikaike ze miary eo, amo mañavelo an-kavantañañeo:
16 Qui est parvulus, declinet ad me. Et vecordi locuta est:
O ry trentrañeo, mitsilea mb’etoa! le hoe re amy tsy aman-kilalay:
17 Aquae furtivae dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
Mamy ty rano nikamereñe, vaho mafiry ty mofo kamaeñe añ’etak’ ao.
