Proverbiorum 9
1 Sapientia aedificavit sibi domum, excidit columnas septem.
Cueihnah loh a im a sak tih a tung parhih a vueh.
2 Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
A maeh te a ngawn tih misurtui neh a thoek tih a caboei te a tawn.
3 Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem, et ad moenia civitatis:
Amah kah hula rhoek te a tueih tih, vangpuei hmuensang dangdoe lamkah a khue.
4 Siquis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
Te phoeiah, “Unim hlangyoe, anih te lungbuei a talh khaw pahoi nong tak saeh.
5 Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
Halo, ka buh he ang uh lamtah misur ka thoek he o uh.
6 Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiae.
Hlangyoe te hnoo lamtah hing uh, yakmingnah longpuei te uem uh.
7 Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit: et qui arguit impium, sibi maculam generat.
Hmuiyoi aka toel tah amah loh yah a poh tih, halang aka tluung tah amah loh nganboh a yook.
8 Noli arguere derisorem, ne oderit te. Argue sapientem, et diliget te.
Hmuiyoi te tluung boeh namah m'hmuhuet ve. Aka cueih tah na tluung cakhaw nang n'lungnah ni.
9 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia. Doce iustum, et festinabit accipere.
Aka cueih te pae lah taoe cueih ni, aka dueng te na tukkil atah rhingtuknah a thap ni.
10 Principium sapientiae timor Domini: et scientia sanctorum, prudentia.
BOEIPA hinyahnah tah cueihnah lamhma la om tih aka cim mingnah he yakmingnah la om.
11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitae.
Kai rhangneh na khohnin te puh vetih nang hamla hingnah kum khaw a thap ni.
12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris: si autem illusor, solus portabis malum.
Na cueih la na cueih mak atah namah ham ngawn ni. Hmui na yoih atah nang namah long ni na phueih eh.
13 Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
Angvawk nu loh a poeyoek la kawk tih bang khaw ming pawh.
14 sedit in foribus domus suae super sellam in excelso urbis loco,
Tedae a im thohka neh vangpuei hmuensang kah ngolkhoel dongah ngol.
15 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
Te vaengah a caehlong a dueng la longpuei ah aka pongpa rhoek te a khue.
16 Qui est parvulus, declinet ad me. Et vecordi locuta est:
“Hlangyoe neh lungbuei aka talh tah pahoi ha pah saeh.
17 Aquae furtivae dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
A tui huen aka tui sak tih yinhnuk buh neh aka hmae,” a ti.
