Proverbiorum 7
1 Fili mi, custodi sermones meos, et praecepta mea reconde tibi. Fili
Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
2 serva mandata mea, et vives: et legem meam quasi pupillam oculi tui:
Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
3 liga eam in digitis tuis, scribe illam in tabulis cordis tui.
Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
4 Dic sapientiae, soror mea es: et prudentiam voca amicam tuam,
Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
5 ut custodiant te a muliere extranea, et ab aliena, quae verba sua dulcia facit.
Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
6 De fenestra enim domus meae per cancellos prospexi,
Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
7 et video parvulos, considero vecordem iuvenem,
I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
8 qui transit per plateam iuxta angulum, et prope viam domus illius, graditur
Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
9 in obscuro, advesperascente die, in noctis tenebris, et caligine.
Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
10 Et ecce occurrit illi mulier ornatu meretricio, praeparata ad decipiendas animas: garrula, et vaga,
A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
11 quietis impatiens, nec valens in domo consistere pedibus suis,
Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
12 nunc foris, nunc in plateis, nunc iuxta angulos insidians.
Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
13 Apprehensumque deosculatur iuvenem, et procaci vultu blanditur, dicens:
I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
14 Victimas pro salute vovi, hodie reddidi vota mea.
Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
15 idcirco egressa sum in occursum tuum, desiderans te videre, et reperi.
Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
16 Intexui funibus lectulum meum, stravi tapetibus pictis ex Aegypto.
Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
17 aspersi cubile meum myrrha, et aloe, et cinnamomo.
Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
18 Veni, inebriemur uberibus, et fruamur cupitis amplexibus, donec illucescat dies.
Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
19 non est enim vir in domo sua, abiit via longissima.
Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
20 sacculum pecuniae secum tulit: in die plenae lunae reversurus est in domum suam.
Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
21 Irretivit eum multis sermonibus, et blanditiis labiorum protraxit illum.
I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
22 Statim eam sequitur quasi bos ductus ad victimam, et quasi agnus lasciviens, et ignorans quod ad vincula stultus trahatur,
Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
23 donec transfigat sagitta iecur eius: velut si avis festinet ad laqueum, et nescit quod de periculo animae illius agitur.
I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
24 Nunc ergo fili mi, audi me, et attende verbis oris mei.
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
25 Ne abstrahatur in viis illius mens tua: neque decipiaris semitis eius.
Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
26 multos enim vulneratos deiecit, et fortissimi quique interfecti sunt ab ea.
Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
