Proverbiorum 7
1 Fili mi, custodi sermones meos, et praecepta mea reconde tibi. Fili
Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.
2 serva mandata mea, et vives: et legem meam quasi pupillam oculi tui:
Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
3 liga eam in digitis tuis, scribe illam in tabulis cordis tui.
Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
4 Dic sapientiae, soror mea es: et prudentiam voca amicam tuam,
Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
5 ut custodiant te a muliere extranea, et ab aliena, quae verba sua dulcia facit.
Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.
6 De fenestra enim domus meae per cancellos prospexi,
Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
7 et video parvulos, considero vecordem iuvenem,
Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
8 qui transit per plateam iuxta angulum, et prope viam domus illius, graditur
Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,
9 in obscuro, advesperascente die, in noctis tenebris, et caligine.
En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.
10 Et ecce occurrit illi mulier ornatu meretricio, praeparata ad decipiendas animas: garrula, et vaga,
Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
11 quietis impatiens, nec valens in domo consistere pedibus suis,
Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.
12 nunc foris, nunc in plateis, nunc iuxta angulos insidians.
Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.
13 Apprehensumque deosculatur iuvenem, et procaci vultu blanditur, dicens:
Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:
14 Victimas pro salute vovi, hodie reddidi vota mea.
Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.
15 idcirco egressa sum in occursum tuum, desiderans te videre, et reperi.
Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.
16 Intexui funibus lectulum meum, stravi tapetibus pictis ex Aegypto.
Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.
17 aspersi cubile meum myrrha, et aloe, et cinnamomo.
Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
18 Veni, inebriemur uberibus, et fruamur cupitis amplexibus, donec illucescat dies.
Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.
19 non est enim vir in domo sua, abiit via longissima.
Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
20 sacculum pecuniae secum tulit: in die plenae lunae reversurus est in domum suam.
La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
21 Irretivit eum multis sermonibus, et blanditiis labiorum protraxit illum.
Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.
22 Statim eam sequitur quasi bos ductus ad victimam, et quasi agnus lasciviens, et ignorans quod ad vincula stultus trahatur,
Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;
23 donec transfigat sagitta iecur eius: velut si avis festinet ad laqueum, et nescit quod de periculo animae illius agitur.
Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.
24 Nunc ergo fili mi, audi me, et attende verbis oris mei.
Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.
25 Ne abstrahatur in viis illius mens tua: neque decipiaris semitis eius.
Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;
26 multos enim vulneratos deiecit, et fortissimi quique interfecti sunt ab ea.
Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.
