< Proverbiorum 31 >
1 Verba Lamuelis regis. Visio, qua erudivit eum mater sua.
Palabras de Lemuel rey: la profecía con que le enseñó su madre.
2 Quid dilecte mi, quid dilecte uteri mei, quid dilecte votorum meorum?
¿Qué, hijo mío? ¿Y qué, hijo de mi vientre? ¿y qué, hijo de mis deseos?
3 Ne dederis mulieribus substantiam tuam, et divitias tuas ad delendos reges.
No des a las mujeres tu fuerza, ni tus caminos, que es para destruir a los reyes.
4 Noli regibus, o Lamuel, noli regibus dare vinum: quia nullum secretum est ubi regnat ebrietas.
No es de los reyes, o! Lemuel, no es de los reyes beber vino, ni de los príncipes la cerveza:
5 et ne forte bibant, et obliviscantur iudiciorum, et mutent causam filiorum pauperis.
Porque no beban, y olviden la ley; y perviertan el derecho de todos los hijos afligidos.
6 Date siceram moerentibus, et vinum his, qui amaro sunt animo:
Dad la cerveza al que perece, y el vino a los de amargo ánimo.
7 ut bibant, et obliviscantur egestatis suae, et doloris sui non recordentur amplius.
Beban, y olvídense de su necesidad, y de su miseria no se acuerden más.
8 Aperi os tuum muto, et causis omnium filiorum qui pertranseunt:
Abre tu boca por el mudo, en el juicio de todos los hijos de muerte.
9 aperi os tuum, decerne quod iustum est, et iudica inopem et pauperem.
Abre tu boca, juzga justicia, y el derecho del pobre, y del menesteroso.
10 Mulierem fortem quis inveniet? procul, et de ultimis finibus pretium eius.
¿Mujer valiente quién la hallará? porque su valor luengamente pasa al de las piedras preciosas.
11 Confidit in ea cor viri sui, et spoliis non indigebit.
El corazón de su marido está en ella confiado, y de despojo no tendrá necesidad.
12 Reddet ei bonum, et non malum, omnibus diebus vitae suae.
Dárle ha bien, y no mal, todos los días de su vida.
13 Quaesivit lanam et linum, et operata est consilia manuum suarum.
Buscó lana y lino; y de voluntad trabajó con sus manos.
14 Facta est quasi navis institoris, de longe portans panem suum.
Fue como navío de mercader, que trae su pan de lejos.
15 Et de nocte surrexit, deditque praedam domesticis suis, et cibaria ancillis suis.
Levantóse aun de noche; y dio comida a su familia; y ración a sus criadas.
16 Consideravit agrum, et emit eum: de fructu manuum suarum plantavit vineam.
Consideró la heredad, y compróla; y plantó viña del fruto de sus manos.
17 Accinxit fortitudine lumbos suos, et roboravit brachium suum.
Ciñó sus lomos de fortaleza, y esforzó sus brazos.
18 Gustavit, et vidit quia bona est negotiatio eius: non extinguetur in nocte lucerna eius.
Gustó que era buena su granjería; su candela no se apagó de noche.
19 Manum suam misit ad fortia, et digiti eius apprehenderunt fusum.
Aplicó sus manos al huso; y sus manos trataron la rueca.
20 Manum suam aperuit inopi, et palmas suas extendit ad pauperem.
Su mano extendió al pobre; y al menesteroso extendió sus manos.
21 Non timebit domui suae a frigoribus nivis: omnes enim domestici eius vestiti sunt duplicibus.
No tendrá temor de la nieve por su familia, porque toda su familia está vestida de ropas dobladas.
22 Stragulatam vestem fecit sibi: byssus, et purpura indumentum eius.
Ella se hizo tapices: de lino fino y púrpura es su vestido.
23 Nobilis in portis vir eius, quando sederit cum senatoribus terrae.
Conocido es su marido en las puertas, cuando se asienta con los ancianos de la tierra.
24 Sindonem fecit, et vendidit, et cingulum tradidit Chananaeo.
Hizo telas, y vendió; y dio cintas al mercader.
25 Fortitudo et decor indumentum eius, et ridebit in die novissimo.
Fortaleza y hermosura es su vestido; y en el día postrero reirá.
26 Os suum aperuit sapientiae, et lex clementiae in lingua eius.
Abrió su boca con sabiduría; y la ley de clemencia está en su boca.
27 Consideravit semitas domus suae, et panem otiosa non comedit.
Considera los caminos de su casa; y no comió el pan de balde.
28 Surrexerunt filii eius, et beatissimam praedicaverunt: vir eius, et laudavit eam.
Levantáronse sus hijos, y llamáronla bienaventurada; y su marido también la alabó.
29 Multae filiae congregaverunt sibi divitias: tu supergressa es universas.
Muchas mujeres hicieron riquezas, mas tú las sobrepujaste a todas.
30 Fallax gratia, et vana est pulchritudo: mulier timens Dominum ipsa laudabitur.
Engañosa es la gracia, y vana la hermosura: la mujer que teme a Jehová, esa será alabada.
31 Date ei de fructu manuum suarum: et laudent eam in portis opera eius.
Dádla del fruto de sus manos; y alábenla en las puertas sus hechos.