Proverbiorum 31
1 Verba Lamuelis regis. Visio, qua erudivit eum mater sua.
Te są słowa Lemuela króla, i zebranie mów, któremi go ćwiczyła matka jego.
2 Quid dilecte mi, quid dilecte uteri mei, quid dilecte votorum meorum?
Cóż rzekę, synu mój? cóż rzekę, synu żywota mego? i cóż rzekę, synu ślubów moich?
3 Ne dederis mulieribus substantiam tuam, et divitias tuas ad delendos reges.
Nie dawaj niewiastom siły twojej, ani dróg twoich tym, którzy do zginienia królów przywodzą.
4 Noli regibus, o Lamuel, noli regibus dare vinum: quia nullum secretum est ubi regnat ebrietas.
Nie królom, o Lemuelu! nie królom należy pić wino, a nie panom bawić się napojem mocnym;
5 et ne forte bibant, et obliviscantur iudiciorum, et mutent causam filiorum pauperis.
By snać pijąc nie zapomniał na ustawy, a nie odmienił spraw wszystkich ludzi uciśnionych.
6 Date siceram moerentibus, et vinum his, qui amaro sunt animo:
Dajcie napój mocny ginącemu, a wino tym, którzy są ducha sfrasowanego.
7 ut bibant, et obliviscantur egestatis suae, et doloris sui non recordentur amplius.
Niech się napije, a zapomni ubóstwa swego, a na utrapienie swoje niech więcej nie wspomni.
8 Aperi os tuum muto, et causis omnium filiorum qui pertranseunt:
Otwórz usta swe za niemym w sprawie wszystkich osądzonych na śmierć.
9 aperi os tuum, decerne quod iustum est, et iudica inopem et pauperem.
Otwórz usta swe, sądź sprawiedliwie, a podejmij się sprawy ubogiego i nędznego.
10 Mulierem fortem quis inveniet? procul, et de ultimis finibus pretium eius.
Któż znajdzie niewiastę stateczną, gdyż nad perły daleko większa jest cena jej?
11 Confidit in ea cor viri sui, et spoliis non indigebit.
Serce męża jej ufa jej, a na korzyściach schodzić mu nie będzie.
12 Reddet ei bonum, et non malum, omnibus diebus vitae suae.
Dobrze mu czyni, a nie źle, po wszystkie dni żywota swego.
13 Quaesivit lanam et linum, et operata est consilia manuum suarum.
Szuka wełny i lnu, a pracuje ochotnie rękami swemi.
14 Facta est quasi navis institoris, de longe portans panem suum.
Podobna jest okrętom kupieckim; z daleka przywodzi żywność swoję.
15 Et de nocte surrexit, deditque praedam domesticis suis, et cibaria ancillis suis.
I wstaje bardzo rano, a daje pokarm czeladzi swej, a obrok słuszny dziewkom swym.
16 Consideravit agrum, et emit eum: de fructu manuum suarum plantavit vineam.
Obmyśla rolę, i ujmuje ją; z zarobku rąk swoich szczepi winnice.
17 Accinxit fortitudine lumbos suos, et roboravit brachium suum.
Przepasuje mocą biodra swe, a posila ramiona swoje.
18 Gustavit, et vidit quia bona est negotiatio eius: non extinguetur in nocte lucerna eius.
Doświadcza, że jest dobra skrzętność jej, a nie gaśnie w nocy pochodnia jej.
19 Manum suam misit ad fortia, et digiti eius apprehenderunt fusum.
Ręce swoje obraca do kądzieli, a palcami swemi trzyma wrzeciono.
20 Manum suam aperuit inopi, et palmas suas extendit ad pauperem.
Rękę swą otwiera ubogiemu, a ręce swoje wyciąga ku nędznemu.
21 Non timebit domui suae a frigoribus nivis: omnes enim domestici eius vestiti sunt duplicibus.
Nie boi się o czeladź swoję czasu śniegu; albowiem wszystka czeladź jej obłoczy się w szatę dwoistą.
22 Stragulatam vestem fecit sibi: byssus, et purpura indumentum eius.
Kobierce sobie robi; płótno subtelne i szarłat jest odzieniem jej.
23 Nobilis in portis vir eius, quando sederit cum senatoribus terrae.
Znaczny jest w bramach mąż jej, gdy siedzi między starszymi ziemi.
24 Sindonem fecit, et vendidit, et cingulum tradidit Chananaeo.
Płótno robi, i sprzedaje, także pasy sprzedaje kupcowi.
25 Fortitudo et decor indumentum eius, et ridebit in die novissimo.
Moc i przystojność jest odzieniem jej; nie frasuje się o czasy przyszłe.
26 Os suum aperuit sapientiae, et lex clementiae in lingua eius.
Mądrze otwiera usta swe, a nauka miłosierdzia jest na języku jej.
27 Consideravit semitas domus suae, et panem otiosa non comedit.
Dogląda rządu w domu swym, a chleba próżnując nie je.
28 Surrexerunt filii eius, et beatissimam praedicaverunt: vir eius, et laudavit eam.
Powstawszy synowie jej błogosławią jej; także i mąż jej chwali ją,
29 Multae filiae congregaverunt sibi divitias: tu supergressa es universas.
Mówiąc: Wiele niewiast grzecznie sobie poczynały; ale je ty przechodzisz wszystkie.
30 Fallax gratia, et vana est pulchritudo: mulier timens Dominum ipsa laudabitur.
Omylna jest wdzięczność, i marna piękność; ale niewiasta, która się Pana boi, ta pochwały godna.
31 Date ei de fructu manuum suarum: et laudent eam in portis opera eius.
Dajcie jej z owocu ręku jej, a niechaj ją chwalą w bramach uczynki jej.
