Proverbiorum 29
1 Viro, qui corripientem dura cervice contemnit, repentinus ei superveniet interitus: et eum sanitas non sequetur.
Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.
2 In multiplicatione iustorum laetabitur vulgus: cum impii sumpserint principatum, gemet populus.
Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.
3 Vir, qui amat sapientiam, laetificat patrem suum: qui autem nutrit scorta, perdet substantiam.
Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.
4 Rex iustus erigit terram, vir avarus destruet eam.
Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją.
5 Homo, qui blandis, fictisque sermonibus loquitur amico suo, rete expandit gressibus eius.
Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego.
6 Peccantem virum iniquum involvet laqueus: et iustus laudabit atque gaudebit.
Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.
7 Novit iustus causam pauperum: impius ignorat scientiam.
Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.
8 Homines pestilentes dissipant civitatem: sapientes vero avertunt furorem.
Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.
9 Vir sapiens, si cum stulto contenderit, sive irascatur, sive rideat, non inveniet requiem.
Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.
10 Viri sanguinum oderunt simplicem: iusti autem quaerunt animam eius.
Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.
11 Totum spiritum suum profert stultus: sapiens differt, et reservat in posterum.
Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.
12 Princeps, qui libenter audit verba mendacii, omnes ministros habet impios.
Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.
13 Pauper, et creditor obviaverunt sibi: utriusque illuminator est Dominus.
Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.
14 Rex, qui iudicat in veritate pauperes, thronus eius in aeternum firmabitur.
Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.
15 Virga atque correptio tribuit sapientiam: puer autem, qui dimittitur voluntati suae, confundit matrem suam.
Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.
16 In multiplicatione impiorum multiplicabuntur scelera: et iusti ruinas eorum videbunt.
Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.
17 Erudi filium tuum, et refrigerabit te, et dabit delicias animae tuae.
Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.
18 Cum prophetia defecerit, dissipabitur populus: qui vero custodit legem, beatus est.
Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.
19 Servus verbis non potest erudiri: quia quod dicis intelligit, et respondere contemnit.
Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.
20 Vidisti hominem velocem ad loquendum? stultitia magis speranda est, quam illius correptio.
Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.
21 Qui delicate a pueritia nutrit servum suum, postea sentiet eum contumacem.
Kto w rozkoszy chowa z dzieciństwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.
22 Vir iracundus provocat rixas: et qui ad indignandum facilis est, erit ad peccandum proclivior.
Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.
23 Superbum sequitur humilitas: et humilem spiritu suscipiet gloria.
Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.
24 Qui cum fure participat, odit animam suam: adiurantem audit, et non indicat.
Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go.
25 Qui timet hominem, cito corruet: qui sperat in Domino, sublevabitur.
Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.
26 Multi requirunt faciem principis: et iudicium a Domino egreditur singulorum.
Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego.
27 Abominantur iusti virum impium: et abominantur impii eos, qui in recta sunt via. Verbum custodiens filius, extra perditionem erit.
Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.
