Proverbiorum 27
1 Ne glorieris in crastinum, ignorans quid superventura pariat dies.
Nie chlub się ze dnia jutrzejszego; bo nie wiesz, coć przyniesie dzień dzisiejszy.
2 Laudet te alienus, et non os tuum: extraneus, et non labia tua.
Niechaj cię kto inny chwali, a nie usta twoje; obcy, a nie wargi twoje.
3 Grave est saxum, et onerosa arena: sed ira stulti utroque gravior.
Ciężkić jest kamień, i piasek ważny; ale gniew głupiego cięższy, niż to oboje.
4 Ira non habet misericordiam, nec erumpens furor: et impetum concitati spiritus ferre quis poterit?
Okrutnyć jest gniew, i nagła popędliwość; ale przed zazdrością któż się ostoi?
5 Melior est manifesta correptio, quam amor absconditus.
Lepsza jest przymówka jawna, niżeli miłość skryta.
6 Meliora sunt vulnera diligentis, quam fraudulenta oscula odientis
Lepsze są rany od przyjaciela, niż łagodne całowanie człowieka nienawidzącego.
7 Anima saturata calcabit favum: et anima esuriens etiam amarum pro dulci sumet.
Dusza nasycona i plastr miodu podepcze; ale głodnej duszy i gorzkość wszelaka słodka.
8 Sicut avis transmigrans de nido suo, sic vir qui derelinquit locum suum.
Jako ptak odlatuje od gniazda swojego: tak człowiek odchodzi od miejsca swego.
9 Unguento et variis odoribus delectatur cor: et bonis amici consiliis anima dulcoratur.
Jako maść i kadzenie uwesela serce: tak słodkość przyjaciela uwesela więcej, niż własna rada.
10 Amicum tuum, et amicum patris tui ne dimiseris: et domum fratris tui ne ingrediaris in die afflictionis tuae. Melior est vicinus iuxta, quam frater procul.
Przyjaciela twego, i przyjaciela ojca twego nie opuszczaj, a do domu brata twego nie wchodź w dzień utrapienia twego; bo lepszy sąsiad bliski, niż brat daleki.
11 Stude sapientiae fili mi, et laetifica cor meum, ut possim exprobranti respondere sermonem.
Bądź mądrym, synu mój! a uweselaj serce moje, abym miał co odpowiedzieć temu, któryby mi urągał.
12 Astutus videns malum, absconditus est: parvuli transeuntes sustinuerunt dispendia.
Ostrożny, upatrując złe, ukrywa się; ale prostak wprost idąc, w szkodę popada.
13 Tolle vestimentum eius, qui spopondit pro extraneo: et pro alienis, aufer ei pignus.
Weźmij szatę tego, któryć ręczył za obcego; a od tego, który ręczył za cudzoziemkę, weźmij zastaw jego.
14 Qui benedicit proximo suo voce grandi, de nocte consurgens maledicenti similis erit.
Temu, który przyjacielowi swemu wielkim głosem rano wstawając błogosławi, poczytane to będzie za przeklęstwo.
15 Tecta perstillantia in die frigoris, et litigiosa mulier comparantur:
Kapanie ustawiczne w dzień gwałtownego deszczu, i żona swarliwa są sobie podobni;
16 qui retinet eam, quasi qui ventum teneat, et oleum dexterae suae evacuabit.
Kto ją kryje, kryje wiatr, a wonią wyda; jako olejek wonny w prawej ręce jego.
17 Ferrum ferro exacuitur, et homo exacuit faciem amici sui.
Żelazo żelazem bywa naostrzone; tak mąż zaostrza oblicze przyjaciela swego.
18 Qui servat ficum, comedet fructus eius: et qui custos est domini sui, glorificabitur.
Kto strzeże drzewa figowego, pożywa owocu jego; także kto strzeże pana swego, uczczony będzie.
19 Quomodo in aquis resplendent vultus prospicientium, sic corda hominum manifesta sunt prudentibus.
Jako się w wodzie twarz przeciwko twarzy ukazuje: tak serce człowiecze przeciw człowiekowi.
Piekło i zatracenie nie mogą być nasycone; także i oczy ludzkie nasycić się nie mogą. (Sheol h7585)
21 Quomodo probatur in conflatorio argentum, et in fornace aurum: sic probatur homo ore laudantis. Cor iniqui inquirit mala, cor autem rectum inquirit scientiam.
Tygiel srebra a piec złota doświadcza, a człowieka wieść sławy jego.
22 Si contuderis stultum in pila quasi ptisanas feriente desuper pilo, non auferetur ab eo stultitia eius.
Choćbyś głupiego i w stępie między krupami stąporem stłukł, nie odejdzie od niego głupstwo jego.
23 Diligenter agnosce vultum pecoris tui, tuosque greges considera:
Doglądaj pilnie dobytku twego, a miej pieczę o trzodach twoich.
24 Non enim habebis iugiter potestatem: sed corona tribuetur in generatione et generationem.
Boć nie na wieki trwa bogactwo, ani korona od narodu do narodu.
25 Aperta sunt prata, et apparuerunt herbae virentes, et collecta sunt foena de montibus.
Gdy wzrasta trawa, a ukazują się zioła, tedy z gór siano zbierają.
26 Agni ad vestimentum tuum: et hoedi, agri pretium.
Owce będą na szaty twoje, a nagrodą polną kozły.
27 Sufficiat tibi lac caprarum in cibos tuos, et in necessaria domus tuae: et ad victum ancillis tuis.
Nadto dostatek mleka koziego na pokarm twój, na pokarm domu twego, i na pożywienie dziewek twoich.
