Proverbiorum 25
1 Hae quoque parabolae Salomonis, quas transtulerunt viri Ezechiae regis Iuda.
| اینها نیز از امثال سلیمان است که مردان حزقیا، پادشاه یهودا آنها را نقل نمودند. | ۱ |
2 Gloria Dei est celare verbum, et gloria regum investigare sermonem.
| مخفی داشتن امر جلال خدا است، و تفحص نمودن امر جلال پادشاهان است. | ۲ |
3 Caelum sursum, et terra deorsum, et cor regum inscrutabile.
| آسمان را در بلندیش و زمین را در عمقش، ودل پادشاهان را تفتیش نتوان نمود. | ۳ |
4 Aufer rubiginem de argento, et egredietur vas purissimum:
| درد را از نقره دور کن، تا ظرفی برای زرگربیرون آید. | ۴ |
5 Aufer impietatem de vultu regis, et firmabitur iustitia thronus eius.
| شریران را از حضور پادشاه دور کن، تاکرسی او در عدالت پایدار بماند. | ۵ |
6 Ne gloriosus appareas coram rege, et in loco magnorum ne steteris.
| در حضور پادشاه خویشتن را برمیفراز، و درجای بزرگان مایست، | ۶ |
7 Melius est enim ut dicatur tibi: Ascende huc; quam ut humilieris coram principe.
| زیرا بهتر است تو را گفته شود که اینجا بالابیا، از آنکه به حضور سروری که چشمانت او رادیده است تو را پایین برند. | ۷ |
8 Quae viderunt oculi tui, ne proferas in iurgio cito: ne postea emendare non possis, cum dehonestaveris amicum tuum.
| برای نزاع به تعجیل بیرون مرو، مبادا درآخرش چون همسایه ات تو را خجل سازد، ندانی که چه باید کرد. | ۸ |
9 Causam tuam tracta cum amico tuo, et secretum extraneo ne reveles:
| دعوی خود را با همسایه ات بکن، اما رازدیگری را فاش مساز، | ۹ |
10 ne forte insultet tibi cum audierit, et exprobrare non cesset. Gratia et amicitia liberant: quas tibi serva, ne exprobrabilis fias.
| مبادا هر‌که بشنود تو را ملامت کند، وبدنامی تو رفع نشود. | ۱۰ |
11 Mala aurea in lectis argenteis, qui loquitur verbum in tempore suo.
| سخنی که در محلش گفته شود، مثل سیبهای طلا در مرصعکاری نقره است. | ۱۱ |
12 Inauris aurea, et margaritum fulgens, qui arguit sapientem, et aurem obedientem.
| مودب حکیم برای گوش شنوا، مثل حلقه طلا و زیور زر خالص است. | ۱۲ |
13 Sicut frigus nivis in die messis, ita legatus fidelis ei, qui misit eum, animam ipsius requiescere facit.
| رسول امین برای فرستندگان خود، چون خنکی یخ در موسم حصاد می‌باشد، زیرا که جان آقایان خود را تازه می‌کند. | ۱۳ |
14 Nubes, et ventus, et pluviae non sequentes, vir gloriosus, et promissa non complens.
| کسی‌که از بخششهای فریبنده خود فخرمی کند، مثل ابرها و باد بی‌باران است. | ۱۴ |
15 Patientia lenietur princeps, et lingua mollis confringet duritiam.
| با تحمل داور را به رای خود توان آورد، وزبان ملایم، استخوان را می‌شکند. | ۱۵ |
16 Mel invenisti, comede quod sufficit tibi, ne forte satiatus evomas illud.
| اگر عسل یافتی بقدر کفایت بخور، مبادا ازآن پر شده، قی کنی. | ۱۶ |
17 Subtrahe pedem tuum de domo proximi tui, nequando satiatus oderit te.
| پای خود را از زیاد رفتن به خانه همسایه ات باز دار، مبادا از تو سیر شده، از تونفرت نماید. | ۱۷ |
18 Iaculum, et gladius, et sagitta acuta, homo qui loquitur contra proximum suum falsum testimonium.
| کسی‌که درباره همسایه خود شهادت دروغ دهد، مثل تبرزین و شمشیر و تیر تیز است. | ۱۸ |
19 Dens putridus, et pes lassus, qui sperat super infideli in die angustiae,
| اعتماد بر خیانتکار در روز تنگی، مثل دندان کرم زده و پای مرتعش می‌باشد. | ۱۹ |
20 et amittit pallium in die frigoris. Acetum in nitro, qui cantat carmina cordi pessimo. Sicut tinea vestimento, et vermis ligno: ita tristitia viri nocet cordi.
| سراییدن سرودها برای دلتنگ، مثل کندن جامه در وقت سرما و ریختن سرکه بر شوره است. | ۲۰ |
21 Si esurierit inimicus tuus, ciba illum: si sitierit, da ei aquam bibere:
| اگر دشمن تو گرسنه باشد او را نان بخوران، و اگر تشنه باشد او را آب بنوشان، | ۲۱ |
22 prunas enim congregabis super caput eius, et Dominus reddet tibi.
| زیرا اخگرها بر سرش خواهی انباشت، وخداوند تو را پاداش خواهد داد. | ۲۲ |
23 Ventus aquilo dissipat pluvias, et facies tristis linguam detrahentem.
| چنانکه باد شمال باران می‌آورد، همچنان زبان غیبتگو چهره را خشمناک می‌سازد. | ۲۳ |
| ساکن بودن در گوشه پشت بام بهتر است ازبودن با زن جنگجو در خانه مشترک. | ۲۴ |
25 Aqua frigida animae sitienti, et nuncius bonus de terra longinqua.
| خبر خوش از ولایت دور، مثل آب سردبرای جان تشنه است. | ۲۵ |
26 Fons turbatus pede, et vena corrupta, iustus cadens coram impio.
| مرد عادل که پیش شریر خم شود، مثل چشمه گل آلود و منبع فاسد است. | ۲۶ |
27 Sicut qui mel multum comedit, non est ei bonum: sic qui scrutator est maiestatis, opprimetur a gloria.
| زیاد عسل خوردن خوب نیست، همچنان طلبیدن جلال خود جلال نیست. | ۲۷ |
28 Sicut urbs patens et absque murorum ambitu, ita vir, qui non potest in loquendo cohibere spiritum suum.
| کسی‌که بر روح خود تسلط ندارد، مثل شهر منهدم و بی‌حصار است. | ۲۸ |
