Proverbiorum 18
1 Occasiones quaerit qui vult recedere ab amico: omni tempore erit exprobrabilis.
Mañean-drao ty mirery, tsambolitio’e ze atao vere-to.
2 Non recipit stultus verba prudentiae: nisi ea dixeris quae versantur in corde eius.
Tsy no’ i dagolay ty faharendrehañe, fa ty mampiboake ty heve’e avao.
3 Impius, cum in profundum venerit peccatorum, contemnit: sed sequitur eum ignominia et opprobrium.
Ie pok’eo ty tsivokatse, mipotìtse eo ka ty teratera, vaho indrezan-kasalarañe ty inje.
4 Aqua profunda verba ex ore viri: et torrens redundans fons sapientiae.
Rano laleke ty fisaontsim-palie’ ondaty, torahañe mibobobobo ty figoangoañan-kihitse.
5 Accipere personam impii in iudicio non est bonum, ut declines a veritate iudicii.
Tsy mahasoa te osiheñe ty raty, hikihoañe ty vañoñe an-jaka.
6 Labia stulti miscent se rixis: et os eius iurgia provocat.
Mikaidraha o soñi’ i dagolao, naho mikai-tampify ty vava’e.
7 Os stulti contritio eius: et labia ipsius, ruina animae eius.
Fiantoa’ i seretsey ty vava’e, vaho mpamandrike ty fiai’e o soñi’eo.
8 Verba bilinguis, quasi simplicia: et ipsa perveniunt usque ad interiora ventris. Pigrum deiicit timor: animae autem effeminatorum esurient.
Kenoke mafiry ty fivolam-pitolom-boetse, migodoñe mb’añ’ova’ ondaty ao.
9 Qui mollis et dissolutus est in opere suo, frater est sua opera dissipantis.
Rahalahi’ ty mpijoy, ty mpilesa am-pitoloña’e.
10 Turris fortissima, nomen Domini: ad ipsam currit iustus, et exaltabitur.
Fitalakesañ’abo fatratse ty tahina’ Iehovà, milay mb’ama’e ao ty vantañe vaho onjoneñe tsy takatse.
11 Substantia divitis urbs roboris eius, et quasi murus validus circumdans eum.
Rova fatratse ty varam-pañaleale, naho hoe kijoly abo añ’ereñere’e ao.
12 Antequam conteratur, exaltatur cor hominis: et antequam glorificetur, humiliatur.
Aolo’ ty ikorovoha’ ondaty ty fiebotseboran-tro’e, fe miaolo’ ty hasiñe ty firehañe.
13 Qui prius respondet quam audiat, stultum se esse demonstrat, et confusione dignum.
Ie manoiñe aolo’ t’ie mitsanoñe: le hagegea’e naho hasalara’e.
14 Spiritus viri sustentat imbecillitatem suam: spiritum vero ad irascendum facilem quis poterit sustinere?
Mahafeake hasilofañe ty tro’ ondaty, fa ia ka ty mahaleo ty fikoretan’ arofo.
15 Cor prudens possidebit scientiam: et auris sapientium quaerit doctrinam.
Mitoha hilala ty tro’ i mahatsikarake, vaho mañotsohotso hihitse an-dravembia’e ty mahilala.
16 Donum hominis dilatat viam eius, et ante principes spatium ei facit.
Anokafan-dalañe ty ravoravo’ ondaty, manese aze hiatreke ty bey.
17 Iustus, prior est accusator sui: venit amicus eius, et investigabit eum.
Heveren-ko to ty mitalily valoha’e, ampara’ te pok’eo ty mañody aze.
18 Contradictiones comprimit sors, et inter potentes quoque diiudicat.
Abala’ ty tora-tsato-piso ty fifandierañe, ie mampivike ty mpifanjomotse.
19 Frater, qui adiuvatur a fratre, quasi civitas firma: et iudicia quasi vectes urbium.
Mora ty mandreketse rova fatratse, ta ty rañetse torifike, vaho hoe tsotso-bim-pitilik’abo ty fifanjomorañe.
20 De fructu oris viri replebitur venter eius: et genimina labiorum ipsius saturabunt eum.
Ty havokaram-palie’ ondaty ro mahaenem-pisafoa, o vokam-pivimbi’eo ro maha-anjañe.
21 Mors, et vita in manu linguae: qui diligunt eam, comedent fructus eius.
Manandily ami’ ty haveloñe naho ami’ty havilasy ty fameleke, hikama amo vokare’eo ze mikoko aze.
22 Qui invenit mulierem bonam, invenit bonum: et hauriet iucunditatem a Domino. Qui expellit mulierem bonam, expellit bonum: qui autem tenet adulteram, stultus est et insipiens.
Mahaonin-kasoa ty tendreke valy, vaho isohe’ Iehovà.
23 Cum obsecrationibus loquitur pauper: et dives effabitur rigide.
Mihalaly tretrè ty rarake, fe sotrafe’ ty mpitsikafo.
24 Vir amicabilis ad societatem, magis amicus erit, quam frater.
Mianto t’indaty lako rañetse, fe ao ty ate-hena mipiteke soa te ami’ty rahalahy.
