Proverbiorum 16
1 Hominis est animam praeparare: et Domini gubernare linguam.
Көңүлдики нийәтләр инсанға тәвәдур; Бирақ тилниң җавави Пәрвәрдигарниң илкидидур.
2 Omnes viae hominis patent oculis eius: spirituum ponderator est Dominus.
Инсан өзиниң һәммә қилған ишини пак дәп биләр; Лекин қәлбдики нийәтләрни Пәрвәрдигар таразиға селип тартип көрәр.
3 Revela Domino opera tua, et dirigentur cogitationes tuae.
Нийәт қилған ишлириңни Пәрвәрдигарға тапшурғин, Шундақ қилғанда планлириң пишип чиқар.
4 Universa propter semetipsum operatus est Dominus: impium quoque ad diem malum.
Пәрвәрдигар барлиқ мәвҗудийәтниң һәр бирини мәлум мәхсәт билән апиридә қилған; Һәтта яманларниму балаю-апәт күни үчүн яратқандур.
5 Abominatio Domini est omnis arrogans: etiamsi manus ad manum fuerit, non est innocens. Initium viae bonae, facere iustitiam: accepta est autem apud Deum magis, quam immolare hostias.
Тәкәббурлуққа толған көңүлләрниң һәр бири Пәрвәрдигарға жиркиничликтур; Қол тутушуп бирләшсиму, җазасиз қалмас.
6 Misericordia et veritate redimitur iniquitas: et in timore Domini declinatur a malo.
Муһәббәт-шәпқәт вә һәқиқәт билән гуналар кафарәт қилинип йепилар; Пәрвәрдигардин әйминиш адәмләрни яманлиқтин халий қилар.
7 Cum placuerint Domino viae hominis, inimicos quoque eius convertet ad pacem.
Адәмниң ишлири Пәрвәрдигарни хурсән қилса, У һәтта дүшмәнлириниму униң билән енақлаштурар.
8 Melius est parum cum iustitia, quam multi fructus cum iniquitate.
Һалал алған аз, Һарам алған көптин әвзәлдур.
9 Cor hominis disponit viam suam: sed Domini est dirigere gressus eius.
Инсан көңлидә өз йолини тохтитар; Амма қәдәмлирини тоғрилайдиған Пәрвәрдигардур.
10 Divinatio in labiis regis, in iudicio non errabit os eius.
Һәтта падишаниң ләвлиригә қаритип әпсун оқулсиму, Униң ағзи тоғра һөкүмдин чәтнимәс.
11 Pondus et statera iudicia Domini sunt: et opera eius omnes lapides sacculi.
Адил тараза-мизанлар Пәрвәрдигарға хастур; Тараза ташлириниң һәммисини У ясиғандур.
12 Abominabiles regi qui agunt impie: quoniam iustitia firmatur solium.
Падиша рәзиллик қилса жиркиничликтур, Чүнки тәхт һәққанийәт биләнла мәһкәм турар.
13 Voluntas regum labia iusta: qui recta loquitur, diligetur:
Һәққаний сөзлигән ләвләр падишаларниң хурсәнлигидур; Улар дурус сөзлигүчиләрни яхши көрәр.
14 Indignatio regis, nuncii mortis: et vir sapiens placabit eam.
Падишаһниң қәһри гоя өлүмниң әлчисидур; Бирақ дана киши [униң ғәзивини] тиничландурар.
15 In hilaritate vultus regis, vita: et clementia eius quasi imber serotinus.
Падишаһниң чирайиниң нури кишигә җан киргүзәр; Униң шәпқити вақтида яққан «кейинки ямғур»дур.
16 Posside sapientiam, quia auro melior est: et acquire prudentiam, quia pretiosior est argento.
Даналиқ елиш алтун елиштин нәқәдәр әвзәлдур; Йорутулушни таллаш күмүчни таллаштин шунчә үстүндур!
17 Semita iustorum declinat mala: custos animae suae servat viam suam.
Дурус адәмниң егиз көтирилгән йоли яманлиқтин айрилиштур; Өз йолиға еһтият қилған киши җенини сақлап қалар.
18 Contritionem praecedit superbia: et ante ruinam exaltatur spiritus.
Мәғрурлуқ һалак болуштин авал келәр, Тәкәббурлуқ жиқилиштин авал келәр.
19 Melius est humiliari cum mitibus, quam dividere spolia cum superbis.
Кәмтәр болуп мискинләр билән барди-кәлдидә болуш, Тәкәббурлар билән һарам мал бөлүшкәндин әвзәлдур.
20 Eruditus in verbo reperiet bona: et qui sperat in Domino, beatus est.
Кимки ишни пәм-парасәт билән қилса пайда тапар; Пәрвәрдигарға таянған болса, бәхит-саадәт көрәр.
21 Qui sapiens est corde, appellabitur prudens: et qui dulcis eloquio, maiora reperiet.
Көңли дана киши сәгәк атилар; Йеқимлиқ сөзләр адәмләрниң билимини ашурар.
22 Fons vitae eruditio possidentis: doctrina stultorum fatuitas.
Пәм-парасәт өзигә егә болғанларға һаятлиқниң булиқидур; Әқилсизләргә тәлим бәрмәкниң өзи әқилсизликтур.
23 Cor sapientis erudiet os eius: et labiis eius addet gratiam.
Ақиланә кишиниң қәлби ағзидин әқил чиқирар; Униң ләвзигә билимни зиядә қилар.
24 Favus mellis, composita verba: dulcedo animae, sanitas ossium.
Йеқимлиқ сөзләр гоя һәсәлдур; Көңүлләрни хуш қилип тәнгә давадур.
25 Est via quae videtur homini recta: et novissima eius ducunt ad mortem.
Адәм балисиға тоғридәк көрүнидиған бир йол бар, Лекин ақивити һалакәткә баридиған йоллардур.
26 Anima laborantis laborat sibi, quia compulit eum os suum:
Ишлигүчиниң иштийи уни ишқа салар; Униң қарни униңға һайдакчилик қилар.
27 Vir impius fodit malum, et in labiis eius ignis ardescit.
Муттәһәм киши яман гәпни колап жүрәр; Униң ләвлири лавулдап турған отқа охшар.
28 Homo perversus suscitat lites: et verbosus separat principes.
Әгир адәм җедәл-маҗира туғдурғучидур; Ғәйвәтчи йеқин достларни айриветәр.
29 Vir iniquus lactat amicum suum: et ducit eum per viam non bonam.
Зораван киши йеқин адимини аздурар; Уни яман йолға башлап кирәр.
30 Qui attonitis oculis cogitat prava, mordens labia sua perficit malum.
Көзини жумувалған киши яман нийәтни ойлар; Левини чишлигән киши яманлиққа тәйярдур.
31 Corona dignitatis senectus, quae in viis iustitiae reperietur.
Һәққанийәт йолида ақарған чач, Адәмниң шөһрәт таҗидур.
32 Melior est patiens viro forti: et qui dominatur animo suo, expugnatore urbium.
Асан аччиқлимайдиған киши палвандин әвзәлдур; Өзини тутувалған шәһәр алғандинму үстүндур.
33 Sortes mittuntur in sinum, sed a Domino temperantur.
Чәк етәккә ташланғини билән, Лекин нәтиҗиси пүтүнләй Пәрвәрдигардиндур.
