Proverbiorum 16
1 Hominis est animam praeparare: et Domini gubernare linguam.
Al la homo apartenas la projektoj de la koro; Sed de la Eternulo venas la vortoj de la lango.
2 Omnes viae hominis patent oculis eius: spirituum ponderator est Dominus.
Ĉiuj vojoj de la homo estas puraj en liaj okuloj; Sed la Eternulo esploras la spiritojn.
3 Revela Domino opera tua, et dirigentur cogitationes tuae.
Transdonu al la Eternulo viajn farojn; Tiam viaj entreprenoj staros forte.
4 Universa propter semetipsum operatus est Dominus: impium quoque ad diem malum.
Ĉiu faro de la Eternulo havas sian celon; Eĉ malvirtulo estas farita por tago de malbono.
5 Abominatio Domini est omnis arrogans: etiamsi manus ad manum fuerit, non est innocens. Initium viae bonae, facere iustitiam: accepta est autem apud Deum magis, quam immolare hostias.
Ĉiu malhumilulo estas abomenaĵo por la Eternulo; Kaj li certe ne restos ne punita.
6 Misericordia et veritate redimitur iniquitas: et in timore Domini declinatur a malo.
Per bono kaj vero pardoniĝas peko; Kaj per timo antaŭ la Eternulo oni evitas malbonon.
7 Cum placuerint Domino viae hominis, inimicos quoque eius convertet ad pacem.
Kiam al la Eternulo plaĉas la vojoj de homo, Li eĉ liajn malamikojn pacigas kun li.
8 Melius est parum cum iustitia, quam multi fructus cum iniquitate.
Pli bona estas malmulto, sed kun justeco, Ol granda profito, sed maljusta.
9 Cor hominis disponit viam suam: sed Domini est dirigere gressus eius.
La koro de homo pripensas sian vojon; Sed la Eternulo direktas lian iradon.
10 Divinatio in labiis regis, in iudicio non errabit os eius.
Sorĉo estas sur la lipoj de reĝo; Lia buŝo ne peku ĉe la juĝo.
11 Pondus et statera iudicia Domini sunt: et opera eius omnes lapides sacculi.
Ĝusta pesilo kaj ĝustaj pesiltasoj estas de la Eternulo; Ĉiuj pezilŝtonoj en la sako estas Lia faro.
12 Abominabiles regi qui agunt impie: quoniam iustitia firmatur solium.
Abomenaĵo por reĝoj estas fari maljustaĵon; Ĉar per justeco staras fortike la trono.
13 Voluntas regum labia iusta: qui recta loquitur, diligetur:
Al la reĝoj plaĉas lipoj veramaj; Kaj ili amas tiun, kiu parolas la veron.
14 Indignatio regis, nuncii mortis: et vir sapiens placabit eam.
Kolero de reĝo estas kuriero de morto; Sed homo saĝa igas ĝin pardoni.
15 In hilaritate vultus regis, vita: et clementia eius quasi imber serotinus.
Luma vizaĝo de reĝo estas vivo; Kaj lia favoro estas kiel nubo kun printempa pluvo.
16 Posside sapientiam, quia auro melior est: et acquire prudentiam, quia pretiosior est argento.
Akiro de saĝeco estas multe pli bona ol oro; Kaj akiro de prudento estas preferinda ol arĝento.
17 Semita iustorum declinat mala: custos animae suae servat viam suam.
La vojo de virtuloj evitas malbonon; Kiu gardas sian vojon, tiu konservas sian animon.
18 Contritionem praecedit superbia: et ante ruinam exaltatur spiritus.
Antaŭ la pereo iras fiereco; Kaj antaŭ la falo iras malhumileco.
19 Melius est humiliari cum mitibus, quam dividere spolia cum superbis.
Pli bone estas esti humila kun malriĉuloj, Ol dividi akiron kun fieruloj.
20 Eruditus in verbo reperiet bona: et qui sperat in Domino, beatus est.
Kiu prudente kondukas aferon, tiu trovos bonon; Kaj kiu fidas la Eternulon, tiu estas feliĉa.
21 Qui sapiens est corde, appellabitur prudens: et qui dulcis eloquio, maiora reperiet.
Kiu havas prudentan koron, tiu estas nomata saĝulo; Kaj agrablaj paroloj plivalorigas la instruon.
22 Fons vitae eruditio possidentis: doctrina stultorum fatuitas.
Saĝo estas fonto de vivo por sia posedanto; Sed la instruo de malsaĝuloj estas malsaĝeco.
23 Cor sapientis erudiet os eius: et labiis eius addet gratiam.
La koro de saĝulo prudentigas lian buŝon, Kaj en lia buŝo plivaloriĝas la instruo.
24 Favus mellis, composita verba: dulcedo animae, sanitas ossium.
Agrabla parolo estas freŝa mielo, Dolĉa por la animo kaj saniga por la ostoj.
25 Est via quae videtur homini recta: et novissima eius ducunt ad mortem.
Iufoje vojo ŝajnas ĝusta al homo, Kaj tamen ĝia fino kondukas al la morto.
26 Anima laborantis laborat sibi, quia compulit eum os suum:
Kiu laboras, tiu laboras por si mem; Ĉar lin devigas lia buŝo.
27 Vir impius fodit malum, et in labiis eius ignis ardescit.
Malbona homo kaŭzas malbonon; Kaj sur liaj lipoj estas kvazaŭ brulanta fajro.
28 Homo perversus suscitat lites: et verbosus separat principes.
Malica homo disvastigas malpacon; Kaj kalumnianto disigas amikojn.
29 Vir iniquus lactat amicum suum: et ducit eum per viam non bonam.
Rabemulo forlogas sian proksimulon Kaj kondukas lin sur vojo malbona.
30 Qui attonitis oculis cogitat prava, mordens labia sua perficit malum.
Kiu faras signojn per la okuloj, tiu intencas malicon; Kiu faras signojn per la lipoj, tiu plenumas malbonon.
31 Corona dignitatis senectus, quae in viis iustitiae reperietur.
Krono de gloro estas la grizeco; Sur la vojo de justeco ĝi estas trovata.
32 Melior est patiens viro forti: et qui dominatur animo suo, expugnatore urbium.
Pacienculo estas pli bona ol fortulo; Kaj kiu regas sian spiriton, tiu estas pli bona ol militakiranto de urbo.
33 Sortes mittuntur in sinum, sed a Domino temperantur.
Sur la baskon oni ĵetas loton; Sed ĝia tuta decido estas de la Eternulo.
