Proverbiorum 13
1 Filius sapiens, doctrina patris: qui autem illusor est, non audit cum arguitur.
Mądry syn [przyjmuje] pouczenie ojca, a szyderca nie słucha strofowania.
2 De fructu oris sui homo satiabitur bonis: anima autem praevaricatorum iniqua.
Człowiek będzie spożywać dobro z owocu swoich ust, a dusza przewrotnych [będzie spożywać] przemoc.
3 Qui custodit os suum, custodit animam suam: qui autem inconsideratus est ad loquendum, sentiet mala.
Kto strzeże swych ust, strzeże swojej duszy; kto [szeroko] otwiera swe wargi, będzie zniszczony.
4 Vult et non vult piger: anima autem operantium impinguabitur.
Dusza leniwego pragnie, a nic nie ma, a dusza pracowitych zostanie obficie nasycona.
5 Verbum mendax iustus detestabitur: impius autem confundit, et confundetur.
Sprawiedliwy nienawidzi kłamliwego słowa, a niegodziwy staje się obrzydliwy i zhańbiony.
6 Iustitia custodit innocentis viam: impietas autem peccatorem supplantat.
Sprawiedliwość strzeże tego, który postępuje uczciwie, a niegodziwość powala grzesznika.
7 Est quasi dives cum nihil habeat: et est quasi pauper, cum in multis divitiis sit.
Znajduje się taki, który czyni siebie bogatym, a nie ma nic; inny czyni siebie ubogim, choć ma wiele bogactw.
8 Redemptio animae viri, divitiae suae: qui autem pauper est, increpationem non sustinet.
Okupem za życie człowieka jest jego bogactwo, a ubogi nie słucha strofowania.
9 Lux iustorum laetificat: lucerna autem impiorum extinguetur.
Radośnie błyszczy światło sprawiedliwych, a pochodnia niegodziwych zgaśnie.
10 Inter superbos semper iurgia sunt: qui autem agunt omnia cum consilio, reguntur sapientia.
Spór powstaje tylko dzięki pysze, a mądrość jest przy tych, co przyjmują radę.
11 Substantia festinata minuetur: quae autem paulatim colligitur manu, multiplicabitur.
Łatwo zdobyte bogactwo zmniejsza się, a kto je gromadzi [swą] ręką, pomnaża je.
12 Spes, quae differtur, affligit animam: lignum vitae desiderium veniens.
Przedłużająca się nadzieja sprawia ból sercu, a spełnione pragnienie [jest] drzewem życia.
13 Qui detrahit alicui rei, ipse se in futurum obligat: qui autem timet praeceptum, in pace versabitur. Animae dolosae errant in peccatis: iusti autem misericordes sunt, et miserantur.
Kto gardzi słowem [Bożym], ten zginie, a kto się boi przykazania, dostanie nagrodę.
14 Lex sapientis fons vitae, ut declinet a ruina mortis.
Prawo mądrego jest źródłem życia, by uniknąć sideł śmierci.
15 Doctrina bona dabit gratiam: in itinere contemptorum vorago.
Prawdziwy rozum daje łaskę, a droga przewrotnych jest ciężka.
16 Astutus omnia agit cum consilio: qui autem fatuus est, aperit stultitiam.
Każdy roztropny postępuje rozważnie, a głupi ujawnia głupotę.
17 Nuncius impii cadet in malum: legatus autem fidelis, sanitas.
Niegodziwy posłaniec popada w zło, a wierny wysłannik jest lekarstwem.
18 Egestas, et ignominia ei, qui deserit disciplinam: qui autem acquiescit arguenti, glorificabitur.
Ubóstwo i hańba [spadną na] tego, który odrzuca karność, a kto szanuje upomnienia, dozna czci.
19 Desiderium si compleatur, delectat animam: detestantur stulti eos, qui fugiunt mala.
Spełnione pragnienie jest słodkie dla duszy, a odwrócenie się od zła budzi odrazę w głupcach.
20 Qui cum sapientibus graditur, sapiens erit: amicus stultorum similis efficietur.
Kto przestaje z mądrymi, będzie mądry, a towarzysz głupców będzie zniszczony.
21 Peccatores persequitur malum: et iustis retribuentur bona.
Nieszczęście ściga grzeszników, a sprawiedliwych [Bóg] nagrodzi dobrem.
22 Bonus reliquit heredes filios, et nepotes: et custoditur iusto substantia peccatoris.
Dobry [człowiek] zostawia dziedzictwo dzieciom [swoich] dzieci, a majątek grzesznika jest zachowany dla sprawiedliwego.
23 Multi cibi in novalibus patrum: et aliis congregantur absque iudicio.
Obfita żywność jest na roli ubogich, lecz i ta może niszczeć przez nieroztropność.
24 Qui parcit virgae, odit filium suum: qui autem diligit illum, instanter erudit.
Kto oszczędza swą rózgę, nienawidzi swego syna, a kto go kocha, karze w porę.
25 Iustus comedit, et replet animam suam: venter autem impiorum insaturabilis.
Sprawiedliwy je i syci swoją duszę, a żołądek niegodziwych cierpi niedostatek.
