Micha Propheta 7

1 Vae mihi, quia factus sum sicut qui colligit in autumno racemos vindemiae: non est botrus ad comedendum, praecoquas ficus desideravit anima mea.

Kai loe khosak bing boeh! Kai loe nipui tue ah pakhrik ih thingthai baktih, misurtui takha thung ih misurthaih kanghmat baktiah ni ka oh boeh; caak han misurthaih om ai, ka caak han koeh ih athai tangsuek thingthai doeh om ai.

2 Periit sanctus de terra, et rectus in hominibus non est: omnes in sanguine insidiantur, vir fratrem suum ad mortem venatur.

Kahoih kaminawk loe long nui hoi anghmat o boih boeh; kaminawk thungah katoeng kami maeto doeh om ai boeh: kaminawk boih athii palong hanah kami to angang o; kami maeto boih mah angmah ih nawkamya to palok hoiah amee o.

3 Malum manuum suarum dicunt bonum: princeps postulat, et iudex in reddendo est: et magnus locutus est desiderium animae suae, et conturbaverunt eam.

Ban loe kahoih ai hmuen sak han kop, ukkungnawk loe tangqum to hnik o, lokcaekkungnawk doeh bokhaih phoisa to caak o; kalen kaminawk loe koeh ih hmuen to hnik o, nihcae loe to tiah nawnto toksak o.

4 Qui optimus in eis est, quasi paliurus: et qui rectus, quasi spina de sepe. Dies speculationis tuae, visitatio tua venit: nunc erit vastitas eorum.

Nihcae thung ih kahoih koek kami loe soekhring hoiah anghmong; katoeng koek kami mataeng doeh takha pakaahaih soekhring pongah noet kue; nang toepkungnawk ih ani hoi na paqaihhaih ani loe angzoh boeh; vaihi loe nihcae han anghmang thok atue ah oh.

5 Nolite credere amico: et nolite confidere in duce: ab ea, quae dormit in sinu tuo, custodi claustra oris tui.

Ampui to oep hmah, loklam patuek kami khaeah amha hmah; na saoek ah amha nongpata khaeah thuih ih lok to angsum ah.

6 Quia filius contumeliam facit patri, et filia consurgit adversus matrem suam, nurus adversus socrum suam: et inimici hominis domestici eius.

Capa mah ampa to saiqat ai, canu mah amno to misa ah suek, langah mah amni to misa ah suek; misa kaom kami loe angmah imthung takoh kaminawk to ni.

7 Ego autem ad Dominum aspiciam, expectabo Deum salvatorem meum: audiet me Deus meus.

To pongah Angraeng to ka khet han, kai pahlonghaih Sithaw to ka zing han; ka Sithaw mah na tahngai pae tih.

8 Ne laeteris inimica mea super me, quia cecidi: consurgam, cum sedero in tenebris, Dominus lux mea est.

Ka misa nang, ka nuiah anghoe hmah; kai loe amtimh cadoeh, kang thawk let han; vinghaih thungah ka oh cadoeh, Angraeng loe kai aanghaih ah om tih.

9 Iram Domini portabo, quoniam peccavi ei, donec causam meam iudicet, et faciat iudicium meum: educet me in lucem, videbo iustitiam eius.

A nuiah ka zae boeh pongah, anih mah kai kawng to thuih moe, kai han lok takroekhaih sah ai karoek to, Angraeng palungphuihaih to ka pauep han: Anih mah aanghaih thungah na caehhaih ueloe, a toenghaih to ka hnu tih.

10 Et aspiciet inimica mea, et operietur confusione, quae dicit ad me: Ubi est Dominus Deus tuus? Oculi mei videbunt in eam: nunc erit in conculcationem ut lutum platearum.

To pacoengah kai khaeah, Na Angraeng Sithaw loe naa ah maw oh? tiah kathui ka misa mah hnu tih, to naah anih loe azathaih mah muek tih, ka mik mah anih to hnu tih; anih loe vaihi loklam ih tangkrok baktiah khok hoiah cawh tih boeh.

11 Dies, ut aedificentur maceriae tuae: in die illa longe fiet lex.

Nang ih sipae sakhaih ani to angzo tih, to na niah loe na prae to kawk tih boeh.

12 In die illa usque ad te veniet Assur, et usque ad civitates munitas: et a civitatibus munitis usque ad flumen, et ad mare de mari, et ad montem de monte.

To na niah loe Assyria, kacak Izip vangpuinawk, kacak Izip vangpui hoi tuipui karoek to, tuipui maeto hoi maeto khoek to, mae hae bang hoi ho bangah kaom kaminawk to nang khaeah angzo o tih.

13 Et terra erit in desolationem propter habitatores suos, et propter fructum cogitationum eorum.

To tiah om cadoeh, a sak o ih athaih baktih toengah, a thungah kaom kaminawk pongah prae to pahnawt sut tih boeh.

14 Pasce populum tuum in virga tua, gregem hereditatis tuae habitantes solos in saltu, in medio Carmeli: pascentur Basan et Galaad iuxta dies antiquos.

Taw ah kaom, Karmel mae ih qawk ah na toep ih tuunawk hoi nangmah ih kaminawk to nangmah ih cunghet hoiah toep ah; canghnii ah sak ih baktih toengah, nihcae to pacah hanah Bashan hoi Gilead ah caeh haih ah.

15 Secundum dies egressionis tuae de Terra Aegypti ostendam ei mirabilia.

Izip prae thung hoi nang zoh o nathuem ih baktih toengah, nihcae han dawnrai hmuennawk to ka patuek han.

16 Videbunt gentes, et confundentur super omni fortitudine sua: ponent manum super os, aures eorum surdae erunt.

Prae kaminawk mah hnuk o naah dawnrai o ueloe, angmacae ih misatuh kaminawk to azat o haih tih; nihcae mah pakha to ban hoi tamuep o tih, lok apae o thai mak ai.

17 Lingent pulverem sicut serpentes, velut reptilia terrae turbabuntur de aedibus suis: Dominum Deum nostrum desiderabunt, et timebunt te.

Nihcae loe long ah kavak sadong baktiah akhaw thung hoiah tacawt o ueloe, pahui baktiah long to palaek o tih: nang to zii o ueloe, kaicae ih Angraeng Sithaw doeh zii o tih.

18 Quis Deus similis tui, qui aufers iniquitatem, et transis peccatum reliquiarum hereditatis tuae? non immittet ultra furorem suum, quoniam volens misericordiam est.

Anih mah palungnathaih amtuengsak han koeh pongah, palungphui poe ai, zaehaih to tahmen moe, kanghmat angmah ih qawktoep kaminawk sapazaehaih tahmen nang baktih Sithaw mi maw kaom?

19 Revertetur, et miserebitur nostri: deponet iniquitates nostras, et proiiciet in profundum maris omnia peccata nostra.

Anih loe kaicae nuiah amlunghaih tawn let ueloe, kaicae zaehaihnawk to anih mah payawk tih: kaicae zaehaihnawk to kathuk tuipui thungah na va pae tih.

20 Dabis veritatem Iacob, misericordiam Abraham: quae iurasti patribus nostris a diebus antiquis.

Canghnii ah kam panawk khaeah lok na kam ih baktih toengah, Jakob khaeah loktang to nam tuengsak ueloe, Abraham khaeah palungnathaih na tawn poe tih.