< Marcum 4 >
1 Et iterum coepit docere ad mare: et congregata est ad eum turba multa, ita ut navim ascendens sederet in mari, et omnis turba circa mare super terram erat:
イエスまた海邊にて教へ始めたまふ。夥多しき群衆、みもとに集りたれば、舟に乘り海に泛びて坐したまひ、群衆はみな海に沿ひて陸にあり。
2 et docebat eos in parabolis multa, et dicebat illis in doctrina sua:
譬にて數多の事ををしへ、教の中に言ひたまふ、
3 Audite: ecce exiit seminans ad seminandum.
『聽け、種 播くもの、播かんとて出づ。
4 Et dum seminat, aliud cecidit circa viam, et venerunt volucres caeli, et comederunt illud.
播くとき、路の傍らに落ちし種あり、鳥きたりて啄む。
5 Aliud vero cecidit super petrosa, ubi non habuit terram multam: et statim exortum est, quoniam non habebat altitudinem terrae:
土うすき磽地に落ちし種あり、土 深からぬによりて、速かに萠え出でたれど、
6 et quando exortus est sol, exaestuavit: et eo quod non habebat radicem, exaruit.
日 出でてやけ、根なき故に枯る。
7 Et aliud cecidit in spinas: et ascenderunt spinae, et suffocaverunt illud, et fructum non dedit.
茨の中に落ちし種あり、茨そだち塞ぎたれば、實を結ばず。
8 Et aliud cecidit in terram bonam: et dabat fructum ascendentem, et crescentem, et afferebat unum trigesimum, unum sexagesimum, et unum centesimum.
良き地に落ちし種あり、生え出でて茂り、實を結ぶこと、三十 倍、六十 倍、百 倍せり』
9 Et dicebat: Qui habet aures audiendi, audiat.
また言ひ給ふ『きく耳ある者は聽くべし』
10 Et cum esset singularis, interrogaverunt eum hi, qui cum eo erant duodecim, parabolam.
イエス人々を離れ居給ふとき、御許にをる者ども、十二 弟子とともに、此 等の譬を問ふ。
11 Et dicebat eis: Vobis datum est nosse mysterium regni Dei: illis autem, qui foris sunt, in parabolis omnia fiunt:
イエス言ひ給ふ『なんぢらには神の國の奧義を與ふれど、外の者には、凡て譬にて教ふ。
12 ut videntes videant, et non videant: et audientes audiant, et non intelligant: nequando convertantur, et dimittantur eis peccata.
これ「見るとき見ゆとも認めず、聽くとき聞ゆとも悟らず、飜へりて赦さるる事なからん」爲なり』
13 Et ait illis: Nescitis parabolam hanc? et quomodo omnes parabolas cognoscetis?
また言ひ給ふ『なんぢら此の譬を知らぬか、さらば爭でもろもろの譬を知り得んや。
14 Qui seminat, verbum seminat.
播く者は御言を播くなり。
15 Hi autem sunt, qui circa viam, ubi seminatur verbum, et cum audierint, confestim venit satanas, et aufert verbum, quod seminatum est in cordibus eorum.
御言の播かれて路の傍らにありとは、かかる人をいふ、即ち聞くとき、直ちにサタン來りて、その播かれたる御言を奪ふなり。
16 Et hi sunt similiter, qui super petrosa seminantur: qui cum audierint verbum, statim cum gaudio accipiunt illud:
同じく播かれて磽地にありとは、かかる人をいふ、即ち御言をききて、直ちに喜び受くれども、
17 et non habent radicem in se, sed temporales sunt: deinde orta tribulatione et persecutione propter verbum, confestim scandalizantur.
その中に根なければ、ただ暫し保つのみ、御言のために患難また迫害にあふ時は、直ちに躓くなり。
18 Et alii sunt, qui in spinas seminantur: hi sunt, qui verbum audiunt,
また播かれて茨の中にありとは、かかる人をいふ、
19 et aerumnae saeculi, et deceptio divitiarum, et circa reliqua concupiscentiae introeuntes suffocant verbum, et sine fructu efficitur. (aiōn )
すなはち御言をきけど、世の心勞、財貨の惑、さまざまの慾いりきたり、御言を塞ぐによりて、遂に實らざるなり。 (aiōn )
20 Et hi sunt, qui super terram bonam seminati sunt, qui audiunt verbum, et suscipiunt, et fructificant, unum trigesimum, unum sexagesimum, et unum centesimum.
播かれて良き地にありとは、かかる人をいふ、即ち御言を聽きて受け、三十 倍、六十 倍、百 倍の實を結ぶなり』
21 Et dicebat illis: Numquid venit lucerna ut sub modo ponatur, aut sub lecto? nonne ut super candelabrum ponatur?
また言ひたまふ『升のした、寢臺の下におかんとて、燈火をもち來るか、燈臺の上におく爲ならずや。
22 Non est enim aliquid absconditum, quod non manifestetur: nec factum est occultum, quod non in palam veniat.
それ顯るる爲ならで隱るるものなく、明かにせらるる爲ならで秘めらるるものなし。
23 Si quis habet aures audiendi, audiat.
聽く耳ある者は聽くべし』
24 Et dicebat illis: Videte quid audiatis. In qua mensura mensi fueritis, remetietur vobis, et adiicietur vobis.
また言ひ給ふ『なんぢら聽くことに心せよ、汝らが量る量にて量られ、更に増し加へらるべし。
25 Qui enim habet, dabitur illi: et qui non habet, etiam quod habet auferetur ab eo.
それ有てる人は、なほ與へられ、有たぬ人は、有てる物をも取らるべし』
26 Et dicebat: Sic est regnum Dei, quemadmodum si homo iaciat sementem in terram,
また言ひたまふ『神の國は、或 人たねを地に播くが如し、
27 et dormiat, et exurgat nocte et die, et semen germinet, et increscat dum nescit ille.
日夜 起臥するほどに、種はえ出でて育てども、その故を知らず。
28 Ultro enim terra fructificat, primum herbam, deinde spicam, deinde plenum frumentum in spica.
地はおのづから實を結ぶものにして、初には苗、つぎに穗、つひに穗の中に充ち足れる穀なる。
29 Et cum ex se produxerit fructus, statim mittit falcem, quoniam adest messis.
實みのれば直ちに鎌を入る、收穫時の到れるなり』
30 Et dicebat: Cui assimilabimus regnum Dei? aut cui parabolae comparabimus illud?
また言ひ給ふ『われら神の國を何になずらへ、如何なる譬をもて示さん。
31 Sicut granum sinapis, quod cum seminatum fuerit in terra, minus est omnibus seminibus, quae sunt in terra:
一粒の芥種のごとし、地に播く時は、世にある萬の種よりも小けれど、
32 et cum natum fuerit, ascendit in arborem, et fit maius omnibus oleribus, et facit ramos magnos, ita ut possint sub umbra eius aves caeli habitare.
既に播きて生え出づれば、萬の野菜よりは大く、かつ大なる枝を出して、空の鳥その蔭に棲み得るほどになるなり』
33 Et talibus multis parabolis loquebatur eis verbum, prout poterant audire:
かくのごとき數多の譬をもて、人々の聽きうる力に隨ひて、御言を語り、
34 sine parabola autem non loquebatur eis. seorsum autem discipulis suis disserebat omnia.
譬ならでは語り給はず、弟子たちには、人なき時に凡ての事を釋き給へり。
35 Et ait illis in illa die, cum sero esset factum: Transeamus contra.
その日、夕になりて言ひ給ふ『いざ彼方に往かん』
36 Et dimittentes turbam, assumunt eum ita ut erat in navi: et aliae naves erant cum illo.
弟子たち群衆を離れ、イエスの舟にゐ給ふまま共に乘り出づ、他の舟も從ひゆく。
37 Et facta est procella magna venti, et fluctus mittebat in navim, ita ut impleretur navis.
時に烈しき颶風おこり、浪うち込みて、舟に滿つるばかりなり。
38 Et erat ipse in puppi super cervical dormiens: et excitant eum, et dicunt illi: Magister, non ad te pertinet, quia perimus?
イエスは艫の方に茵を枕として寢ねたまふ。弟子たち呼び起して言ふ『師よ、我らの亡ぶるを顧み給はぬか』
39 Et exurgens comminatus est vento, et dixit mari: Tace, obmutesce. Et cessavit ventus: et facta est tranquillitas magna.
イエス起きて風をいましめ、海に言ひたまふ『默せ、鎭れ』乃ち風やみて、大なる凪となりぬ。
40 Et ait illis: Quid timidi estis? necdum habetis fidem?
かくて弟子たちに言ひ給ふ『なに故かく臆するか、信仰なきは何ぞ』
41 et timuerunt timore magno, et dicebant ad alterutrum: Quis, putas, est iste, quia et ventus et mare obediunt ei?
かれら甚く懼れて互に言ふ『こは誰ぞ、風も海も順ふとは』