Marcum 4
1 Et iterum coepit docere ad mare: et congregata est ad eum turba multa, ita ut navim ascendens sederet in mari, et omnis turba circa mare super terram erat:
Cekcoengawh Jesu ing tuili kengawh thlang cawngpyi tlaih bai hy. A venawh ak cun thlang kqeng ce a kqeng soeih a dawngawh lawng khuina kun nawh ngawi hy, cawh thlangkqeng taw tuili kengawh awm uhy.
2 et docebat eos in parabolis multa, et dicebat illis in doctrina sua:
Nyhtahnaak awi ing cekkhqi ce ik-oeih khawzah cawngpyi khqi hy, a cawngpyinaak awh ce a mingmih a venawh:
3 Audite: ecce exiit seminans ad seminandum.
“Ngai lah uh! lo ak toenkung thlang pynoet taw camci ak saw na cet hy.
4 Et dum seminat, aliud cecidit circa viam, et venerunt volucres caeli, et comederunt illud.
Camci ce a saw awh a vang taw lam awh tla nawh phakhqi ing cung hloep uhy.
5 Aliud vero cecidit super petrosa, ubi non habuit terram multam: et statim exortum est, quoniam non habebat altitudinem terrae:
A vang taw deklai khawzah ama awmnaak lung ak khan awh tla hy. Deklai a pam a dawngawh, kawlhkalh awh cawt tlang hy.
6 et quando exortus est sol, exaestuavit: et eo quod non habebat radicem, exaruit.
Cehlai khaw a thoeng law awhtaw ak kqa ama cak a dawngawh khawkbe ing tau nawh reu hy.
7 Et aliud cecidit in spinas: et ascenderunt spinae, et suffocaverunt illud, et fructum non dedit.
Camci a vang taw hling anglakawh tla nawh, hling a thing ce a bau law awhtaw cang ce zawl malh hy, cedawngawh am vui thai hy.
8 Et aliud cecidit in terram bonam: et dabat fructum ascendentem, et crescentem, et afferebat unum trigesimum, unum sexagesimum, et unum centesimum.
Camci a vang taw deklai ak leek awh tla hy. Cawt law, taai law nawh, vui hy, a pyh thumkip, kqukkip, zakhat dyna ak thaih vui hy,” tinak khqi hy.
9 Et dicebat: Qui habet aures audiendi, audiat.
Cekcoengawh Jesu ing, “Zaaknaak haa ak ta ingtaw za seh nyng,” tinak khqi hy.
10 Et cum esset singularis, interrogaverunt eum hi, qui cum eo erant duodecim, parabolam.
Amah doeng a awm awh, thlanghqa hlaihih tloek ingkaw thlak changkhqi ce a venna law unawh nyhtahnaak awi ce doet uhy.
11 Et dicebat eis: Vobis datum est nosse mysterium regni Dei: illis autem, qui foris sunt, in parabolis omnia fiunt:
A mingmih a venawh, “Khawk khan nakaw awihyp ce nangmih a venawh ni pek khqi hawh hy. Cehlai a ceng na ak awmkhqi aham ik-oeih soepkep ce nyhtahnaak awi ing kqawn pe nyng,
12 ut videntes videant, et non videant: et audientes audiant, et non intelligant: nequando convertantur, et dimittantur eis peccata.
cawh ni, “'hu taw hu hlai kawm uh, am toek thai ti kawm uh, za taw za hlai kawm uh, am zasim thai qoe kawm uh, cemih am mantaw hlat tlaih kawm usaw, qeenkhaw ngai na awm hau kawm uh!' a ti myihna,” tinak khqi hy.
13 Et ait illis: Nescitis parabolam hanc? et quomodo omnes parabolas cognoscetis?
Cekcoengawh Jesu ing a mingmih a venawh, “Vawhkaw nyhtahnaak awi ve amna ming zasim nawh nu? Cawhtaw ikawmyihna nyhtahnaak awikhqi boeih ce naming zaak sim hly pai?
14 Qui seminat, verbum seminat.
Lo ak takung ing awi ce theh hy.
15 Hi autem sunt, qui circa viam, ubi seminatur verbum, et cum audierint, confestim venit satanas, et aufert verbum, quod seminatum est in cordibus eorum.
Thlang vang taw awi ce ak theh awh, camci ang tlaaknaak lam amyihna awm uhy. Awi ce aming zaak awh Setan ce law nawh a mingmih ak khuiawh theh na ak awm awi ce lo valh hy.
16 Et hi sunt similiter, qui super petrosa seminantur: qui cum audierint verbum, statim cum gaudio accipiunt illud:
Ak changkhqi bai taw, lunghqawng awh ak tla camci amyihna awm bai hy, awi ce aming zaak awh zeel doena do pahoei uhy.
17 et non habent radicem in se, sed temporales sunt: deinde orta tribulatione et persecutione propter verbum, confestim scandalizantur.
Cehlai ak kqa ama cak a dawngawh, kawlhkalh ca doeng awm hy. Awi awh kyinaak ingkaw thekhanaakkhqi a law awh, ang tawnna tluk tlang uhy.
18 Et alii sunt, qui in spinas seminantur: hi sunt, qui verbum audiunt,
Ak changkhqi bai taw hling anglakawhkaw ak tla camci ing myih uhy, awi ce za hy;
19 et aerumnae saeculi, et deceptio divitiarum, et circa reliqua concupiscentiae introeuntes suffocant verbum, et sine fructu efficitur. (aiōn g165)
cehlai ve khawmdek hqing khawsaknaak awh lynaakkhqi, boeinaak, qaai kqawnnaak khqi ingkaw ak chang ik-oeih ngaihnaakkhqi law nawh awi ce zawl malh uhy, cedawngawh a vui am qah thai hy. (aiōn g165)
20 Et hi sunt, qui super terram bonam seminati sunt, qui audiunt verbum, et suscipiunt, et fructificant, unum trigesimum, unum sexagesimum, et unum centesimum.
Ak chang bai taw, laitak awh ak tla camci ing myih hy, awi ce ang zaak awh, do hy, a vui qah nawh - a pyh thumkip, kqukkip ingkaw zakhat dyna ak thaih vui hy,” tinak khqi hy.
21 Et dicebat illis: Numquid venit lucerna ut sub modo ponatur, aut sub lecto? nonne ut super candelabrum ponatur?
A mingmih a venawh, “Maiim ce dawn ing myk unawh, am awhtaw caboei ak kaina ta khawi unawh nu? Maiim amim hawihnaak khawi awh ni amim hawih ka ti my?
22 Non est enim aliquid absconditum, quod non manifestetur: nec factum est occultum, quod non in palam veniat.
Cawh ni amak dangkhqi boeih awm dang kawmsaw ang hyp na ak awmkhqi awm aming dang hly boeih hy.
23 Si quis habet aures audiendi, audiat.
Zaaknaak haa ak ta ingtaw za seh.
24 Et dicebat illis: Videte quid audiatis. In qua mensura mensi fueritis, remetietur vobis, et adiicietur vobis.
Na ming zaak ve ak leek na poek lah uh. Thlang aham na loeknaak awh ce nang aham awm loek law lawt kaw.
25 Qui enim habet, dabitur illi: et qui non habet, etiam quod habet auferetur ab eo.
U awm ak ta ce sap pek khqoet kawmsaw; u awm amak ta cetaw, a taak ang cang awm lawh pe kaw,” tinak khqi hy.
26 Et dicebat: Sic est regnum Dei, quemadmodum si homo iaciat sementem in terram,
A mingmih a venawh, “Khawsa qam taw vemyihna awm hy. Thlang pynoet ing camci ce a lo awh theh hy.
27 et dormiat, et exurgat nocte et die, et semen germinet, et increscat dum nescit ille.
Khawmthan ingkaw khawkdai ip nawh hang tho law seiawm camci ce pawk nawh cawt law hy. Ikawmyihna a hang cawt law tice am sim hy.
28 Ultro enim terra fructificat, primum herbam, deinde spicam, deinde plenum frumentum in spica.
Amah poek awh deklai ing vui a qah sak hy - a kung hak cawt law hy, cekcoengawh vui nawh ak thaih qah law hy.
29 Et cum ex se produxerit fructus, statim mittit falcem, quoniam adest messis.
Cang ce a hin awhtaw, cang ah aham a khoek hawh a dawngawh, vin ce lo nawh aat hy,” tinak khqi hy.
30 Et dicebat: Cui assimilabimus regnum Dei? aut cui parabolae comparabimus illud?
Cawhtaw, “Khawk khan qam ve kaw ing nu ka nyhtah lah voei, am awhtaw i ikawmyih nyhtahnaak awi nu ka hawnaak lah voei?
31 Sicut granum sinapis, quod cum seminatum fuerit in terra, minus est omnibus seminibus, quae sunt in terra:
Khan qam taw khawmdek awh ak zawi soeih antlam cii ing myih hy.
32 et cum natum fuerit, ascendit in arborem, et fit maius omnibus oleribus, et facit ramos magnos, ita ut possint sub umbra eius aves caeli habitare.
Cehlai antlam cii ce cawt nawh a hang taai law awhtaw dum khui awhkaw a thing boeih boeih anglakawh bau khqoet hy, a baai ak bau na cawn nawh khan nakaw phakhqi ing a hlip awh cu uhy,” tinak khqi hy.
33 Et talibus multis parabolis loquebatur eis verbum, prout poterant audire:
A mingmih ing aming zaak simnaak thai aham, cemyih nyhtahnaak awikhqi ing awi kqawn pek khqi hy.
34 sine parabola autem non loquebatur eis. seorsum autem discipulis suis disserebat omnia.
Nyhtahnaak awi hawnaak kaana ikawmyih awi awm ap kqawn pek khqi hy. Cehlai a hubatkhqi mi amah doeng ami awm awh, cawhkaw ik-oeihkhqi ce kqawncaih pek khqi hy.
35 Et ait illis in illa die, cum sero esset factum: Transeamus contra.
Amah ce nyn khawmy ben awh a hubatkhqi venawh, “Vang ben caqai na cet usih,” tinak khqi hy.
36 Et dimittentes turbam, assumunt eum ita ut erat in navi: et aliae naves erant cum illo.
Thlang kqeng ce cehta unawh, anih ce lawng khuiawh a awmnaak man na ceh pyi pahoei uhy.
37 Et facta est procella magna venti, et fluctus mittebat in navim, ita ut impleretur navis.
Cawh khaw hli khung nawh tuibak ce lawng khuina kun saw lawng ce cum hlo hlo hy.
38 Et erat ipse in puppi super cervical dormiens: et excitant eum, et dicunt illi: Magister, non ad te pertinet, quia perimus?
Jesu taw lawng ang mai benna a lu doelh nawh ip hy. A hubatkhqi ing thawh unawh, a venawh, “Cawngpyikung kaimih tui awh ka ming cum hly ve kawna am nak poek nawh nu?” tina uhy.
39 Et exurgens comminatus est vento, et dixit mari: Tace, obmutesce. Et cessavit ventus: et facta est tranquillitas magna.
Tho nawh, khawhli ce, “Sit nawh dym hlah!” tina hy. Cawh khawhli ce sit nawh a sitdik na awm boeih hy.
40 Et ait illis: Quid timidi estis? necdum habetis fidem?
A hubatkhqi venawh, “Ikawtih vemyihna namik kqih lawnha aih? Cangnaak am nami ta hlan nawh nu?” tinak khqi hy.
41 et timuerunt timore magno, et dicebant ad alterutrum: Quis, putas, est iste, quia et ventus et mare obediunt ei?
Cawh kqih unawh, “Ve ve a u nu ti ve? Khawhli ingkaw tuibak ingawm ak awi ngai pe zap hy!” ti uhy.
