Lucam 7
1 Cum autem implesset omnia verba sua in aures plebis, intravit Capharnaum.
ତତଃ ପରଂ ସ ଲୋକାନାଂ କର୍ଣଗୋଚରେ ତାନ୍ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ଉପଦେଶାନ୍ ସମାପ୍ୟ ଯଦା କଫର୍ନାହୂମ୍ପୁରଂ ପ୍ରୱିଶତି
2 Centurionis autem cuiusdam servus male habens, erat moriturus: qui illi erat pretiosus.
ତଦା ଶତସେନାପତେଃ ପ୍ରିଯଦାସ ଏକୋ ମୃତକଲ୍ପଃ ପୀଡିତ ଆସୀତ୍|
3 Et cum audisset de Iesu, misit ad eum seniores Iudaeorum, rogans eum ut veniret, et sanaret servum eius.
ଅତଃ ସେନାପତି ର୍ୟୀଶୋ ର୍ୱାର୍ତ୍ତାଂ ନିଶମ୍ୟ ଦାସସ୍ୟାରୋଗ୍ୟକରଣାଯ ତସ୍ୟାଗମନାର୍ଥଂ ୱିନଯକରଣାଯ ଯିହୂଦୀଯାନ୍ କିଯତଃ ପ୍ରାଚଃ ପ୍ରେଷଯାମାସ|
4 At illi cum venissent ad Iesum, rogabant eum solicite, dicentes ei: Quia dignus est ut hoc illi praestes.
ତେ ଯୀଶୋରନ୍ତିକଂ ଗତ୍ୱା ୱିନଯାତିଶଯଂ ୱକ୍ତୁମାରେଭିରେ, ସ ସେନାପତି ର୍ଭୱତୋନୁଗ୍ରହଂ ପ୍ରାପ୍ତୁମ୍ ଅର୍ହତି|
5 diligit enim gentem nostram: et synagogam ipse aedificavit nobis.
ଯତଃ ସୋସ୍ମଜ୍ଜାତୀଯେଷୁ ଲୋକେଷୁ ପ୍ରୀଯତେ ତଥାସ୍ମତ୍କୃତେ ଭଜନଗେହଂ ନିର୍ମ୍ମିତୱାନ୍|
6 Iesus autem ibat cum illis. Et cum iam non longe esset a domo, misit ad eum Centurio amicos, dicens: Domine noli vexari: Non enim sum dignus ut sub tectum meum intres.
ତସ୍ମାଦ୍ ଯୀଶୁସ୍ତୈଃ ସହ ଗତ୍ୱା ନିୱେଶନସ୍ୟ ସମୀପଂ ପ୍ରାପ, ତଦା ସ ଶତସେନାପତି ର୍ୱକ୍ଷ୍ୟମାଣୱାକ୍ୟଂ ତଂ ୱକ୍ତୁଂ ବନ୍ଧୂନ୍ ପ୍ରାହିଣୋତ୍| ହେ ପ୍ରଭୋ ସ୍ୱଯଂ ଶ୍ରମୋ ନ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟୋ ଯଦ୍ ଭୱତା ମଦ୍ଗେହମଧ୍ୟେ ପାଦାର୍ପଣଂ କ୍ରିଯେତ ତଦପ୍ୟହଂ ନାର୍ହାମି,
7 propter quod et meipsum non sum dignum arbitratus ut venirem ad te: sed dic verbo, et sanabitur puer meus.
କିଞ୍ଚାହଂ ଭୱତ୍ସମୀପଂ ଯାତୁମପି ନାତ୍ମାନଂ ଯୋଗ୍ୟଂ ବୁଦ୍ଧୱାନ୍, ତତୋ ଭୱାନ୍ ୱାକ୍ୟମାତ୍ରଂ ୱଦତୁ ତେନୈୱ ମମ ଦାସଃ ସ୍ୱସ୍ଥୋ ଭୱିଷ୍ୟତି|
8 nam et ego homo sum sub potestate constitutus, habens sub me milites: et dico huic vade, et vadit: et alio veni, et venit: et servo meo, fac hoc, et facit.
ଯସ୍ମାଦ୍ ଅହଂ ପରାଧୀନୋପି ମମାଧୀନା ଯାଃ ସେନାଃ ସନ୍ତି ତାସାମ୍ ଏକଜନଂ ପ୍ରତି ଯାହୀତି ମଯା ପ୍ରୋକ୍ତେ ସ ଯାତି; ତଦନ୍ୟଂ ପ୍ରତି ଆଯାହୀତି ପ୍ରୋକ୍ତେ ସ ଆଯାତି; ତଥା ନିଜଦାସଂ ପ୍ରତି ଏତତ୍ କୁର୍ୱ୍ୱିତି ପ୍ରୋକ୍ତେ ସ ତଦେୱ କରୋତି|
9 Quo audito Iesus miratus est: et conversus sequentibus se turbis, dixit: Amen dico vobis, nec in Israel tantam fidem inveni.
ଯୀଶୁରିଦଂ ୱାକ୍ୟଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ୱିସ୍ମଯଂ ଯଯୌ, ମୁଖଂ ପରାୱର୍ତ୍ୟ ପଶ୍ଚାଦ୍ୱର୍ତ୍ତିନୋ ଲୋକାନ୍ ବଭାଷେ ଚ, ଯୁଷ୍ମାନହଂ ୱଦାମି ଇସ୍ରାଯେଲୋ ୱଂଶମଧ୍ୟେପି ୱିଶ୍ୱାସମୀଦୃଶଂ ନ ପ୍ରାପ୍ନୱଂ|
10 Et reversi, qui missi fuerant domum, invenerunt servum, qui languerat, sanum.
ତତସ୍ତେ ପ୍ରେଷିତା ଗୃହଂ ଗତ୍ୱା ତଂ ପୀଡିତଂ ଦାସଂ ସ୍ୱସ୍ଥଂ ଦଦୃଶୁଃ|
11 Et factum est: deinceps ibat Iesus in civitatem, quae vocatur Naim: et ibant cum eo discipuli eius, et turba copiosa.
ପରେଽହନି ସ ନାଯୀନାଖ୍ୟଂ ନଗରଂ ଜଗାମ ତସ୍ୟାନେକେ ଶିଷ୍ୟା ଅନ୍ୟେ ଚ ଲୋକାସ୍ତେନ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ଯଯୁଃ|
12 Cum autem appropinquaret portae civitatis, ecce defunctus efferebatur filius unicus matris suae: et haec vidua erat: et turba civitatis multa cum illa.
ତେଷୁ ତନ୍ନଗରସ୍ୟ ଦ୍ୱାରସନ୍ନିଧିଂ ପ୍ରାପ୍ତେଷୁ କିଯନ୍ତୋ ଲୋକା ଏକଂ ମୃତମନୁଜଂ ୱହନ୍ତୋ ନଗରସ୍ୟ ବହିର୍ୟାନ୍ତି, ସ ତନ୍ମାତୁରେକପୁତ୍ରସ୍ତନ୍ମାତା ଚ ୱିଧୱା; ତଯା ସାର୍ଦ୍ଧଂ ତନ୍ନଗରୀଯା ବହୱୋ ଲୋକା ଆସନ୍|
13 Quam cum vidisset Dominus, misericordia motus super eam, dixit illi: Noli flere.
ପ୍ରଭୁସ୍ତାଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ସାନୁକମ୍ପଃ କଥଯାମାସ, ମା ରୋଦୀଃ| ସ ସମୀପମିତ୍ୱା ଖଟ୍ୱାଂ ପସ୍ପର୍ଶ ତସ୍ମାଦ୍ ୱାହକାଃ ସ୍ଥଗିତାସ୍ତମ୍ୟୁଃ;
14 Et accessit, et tetigit loculum. (Hi autem, qui portabant, steterunt) Et ait: Adolescens, tibi dico, surge.
ତଦା ସ ଉୱାଚ ହେ ଯୁୱମନୁଷ୍ୟ ତ୍ୱମୁତ୍ତିଷ୍ଠ, ତ୍ୱାମହମ୍ ଆଜ୍ଞାପଯାମି|
15 Et resedit qui erat mortuus, et coepit loqui. Et dedit illum matri suae.
ତସ୍ମାତ୍ ସ ମୃତୋ ଜନସ୍ତତ୍କ୍ଷଣମୁତ୍ଥାଯ କଥାଂ ପ୍ରକଥିତଃ; ତତୋ ଯୀଶୁସ୍ତସ୍ୟ ମାତରି ତଂ ସମର୍ପଯାମାସ|
16 Accepit autem omnes timor: et magnificabant Deum, dicentes: Quia propheta magnus surrexit in nobis: et quia Deus visitavit plebem suam.
ତସ୍ମାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକାଃ ଶଶଙ୍କିରେ; ଏକୋ ମହାଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ ମଧ୍ୟେଽସ୍ମାକମ୍ ସମୁଦୈତ୍, ଈଶ୍ୱରଶ୍ଚ ସ୍ୱଲୋକାନନ୍ୱଗୃହ୍ଲାତ୍ କଥାମିମାଂ କଥଯିତ୍ୱା ଈଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ଜଗଦୁଃ|
17 Et exiit hic sermo in universam Iudaeam de eo, et in omnem circa regionem.
ତତଃ ପରଂ ସମସ୍ତଂ ଯିହୂଦାଦେଶଂ ତସ୍ୟ ଚତୁର୍ଦିକ୍ସ୍ଥଦେଶଞ୍ଚ ତସ୍ୟୈତତ୍କୀର୍ତ୍ତି ର୍ୱ୍ୟାନଶେ|
18 Et nunciaverunt Ioanni discipuli eius de omnibus his.
ତତଃ ପରଂ ଯୋହନଃ ଶିଷ୍ୟେଷୁ ତଂ ତଦ୍ୱୃତ୍ତାନ୍ତଂ ଜ୍ଞାପିତୱତ୍ସୁ
19 Et convocavit duos de discipulis suis Ioannes, et misit ad Iesum, dicens: Tu es qui venturus es, an alium expectamus?
ସ ସ୍ୱଶିଷ୍ୟାଣାଂ ଦ୍ୱୌ ଜନାୱାହୂଯ ଯୀଶୁଂ ପ୍ରତି ୱକ୍ଷ୍ୟମାଣଂ ୱାକ୍ୟଂ ୱକ୍ତୁଂ ପ୍ରେଷଯାମାସ, ଯସ୍ୟାଗମନମ୍ ଅପେକ୍ଷ୍ୟ ତିଷ୍ଠାମୋ ୱଯଂ କିଂ ସ ଏୱ ଜନସ୍ତ୍ୱଂ? କିଂ ୱଯମନ୍ୟମପେକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥାସ୍ୟାମଃ?
20 Cum autem venissent ad eum viri, dixerunt: Ioannes Baptista misit nos ad te dicens: Tu es, qui venturus es, an alium expectamus?
ପଶ୍ଚାତ୍ତୌ ମାନୱୌ ଗତ୍ୱା କଥଯାମାସତୁଃ, ଯସ୍ୟାଗମନମ୍ ଅପେକ୍ଷ୍ୟ ତିଷ୍ଠାମୋ ୱଯଂ, କିଂ ସଏୱ ଜନସ୍ତ୍ୱଂ? କିଂ ୱଯମନ୍ୟମପେକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥାସ୍ୟାମଃ? କଥାମିମାଂ ତୁଭ୍ୟଂ କଥଯିତୁଂ ଯୋହନ୍ ମଜ୍ଜକ ଆୱାଂ ପ୍ରେଷିତୱାନ୍|
21 (in ipsa autem hora multos curavit a languoribus, et plagis, et spiritibus malis, et caecis multis donavit visum.)
ତସ୍ମିନ୍ ଦଣ୍ଡେ ଯୀଶୂରୋଗିଣୋ ମହାୱ୍ୟାଧିମତୋ ଦୁଷ୍ଟଭୂତଗ୍ରସ୍ତାଂଶ୍ଚ ବହୂନ୍ ସ୍ୱସ୍ଥାନ୍ କୃତ୍ୱା, ଅନେକାନ୍ଧେଭ୍ୟଶ୍ଚକ୍ଷୁଂଷି ଦତ୍ତ୍ୱା ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ,
22 Et respondens, dixit illis: Euntes renunciate Ioanni quae audistis, et vidistis: Quia caeci vident, claudi ambulant, leprosi mundantur, surdi audiunt, mortui resurgunt, pauperes evangelizantur:
ଯୁୱାଂ ୱ୍ରଜତମ୍ ଅନ୍ଧା ନେତ୍ରାଣି ଖଞ୍ଜାଶ୍ଚରଣାନି ଚ ପ୍ରାପ୍ନୁୱନ୍ତି, କୁଷ୍ଠିନଃ ପରିଷ୍କ୍ରିଯନ୍ତେ, ବଧିରାଃ ଶ୍ରୱଣାନି ମୃତାଶ୍ଚ ଜୀୱନାନି ପ୍ରାପ୍ନୁୱନ୍ତି, ଦରିଦ୍ରାଣାଂ ସମୀପେଷୁ ସୁସଂୱାଦଃ ପ୍ରଚାର୍ୟ୍ୟତେ, ଯଂ ପ୍ରତି ୱିଘ୍ନସ୍ୱରୂପୋହଂ ନ ଭୱାମି ସ ଧନ୍ୟଃ,
23 et beatus est quicumque non fuerit scandalizatus in me.
ଏତାନି ଯାନି ପଶ୍ୟଥଃ ଶୃଣୁଥଶ୍ଚ ତାନି ଯୋହନଂ ଜ୍ଞାପଯତମ୍|
24 Et cum discessissent nuncii Ioannis, coepit de Ioanne dicere ad turbas: Quid existis in desertum videre? arundinem vento agitatam?
ତଯୋ ର୍ଦୂତଯୋ ର୍ଗତଯୋଃ ସତୋ ର୍ୟୋହନି ସ ଲୋକାନ୍ ୱକ୍ତୁମୁପଚକ୍ରମେ, ଯୂଯଂ ମଧ୍ୟେପ୍ରାନ୍ତରଂ କିଂ ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ନିରଗମତ? କିଂ ୱାଯୁନା କମ୍ପିତଂ ନଡଂ?
25 Sed quid existis videre? hominem mollibus vestibus indutum? Ecce qui in veste pretiosa sunt et deliciis, in domibus regum sunt.
ଯୂଯଂ କିଂ ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ନିରଗମତ? କିଂ ସୂକ୍ଷ୍ମୱସ୍ତ୍ରପରିଧାଯିନଂ କମପି ନରଂ? କିନ୍ତୁ ଯେ ସୂକ୍ଷ୍ମମୃଦୁୱସ୍ତ୍ରାଣି ପରିଦଧତି ସୂତ୍ତମାନି ଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ଭୁଞ୍ଜତେ ଚ ତେ ରାଜଧାନୀଷୁ ତିଷ୍ଠନ୍ତି|
26 Sed quid existis videre? prophetam? Utique dico vobis, et plusquam Prophetam:
ତର୍ହି ଯୂଯଂ କିଂ ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ନିରଗମତ? କିମେକଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନଂ? ତଦେୱ ସତ୍ୟଂ କିନ୍ତୁ ସ ପୁମାନ୍ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନୋପି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଇତ୍ୟହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ୱଦାମି;
27 hic est, de quo scriptum est: Ecce mitto angelum meum ante faciem tuam, qui praeparabit viam tuam ante te.
ପଶ୍ୟ ସ୍ୱକୀଯଦୂତନ୍ତୁ ତୱାଗ୍ର ପ୍ରେଷଯାମ୍ୟହଂ| ଗତ୍ୱା ତ୍ୱଦୀଯମାର୍ଗନ୍ତୁ ସ ହି ପରିଷ୍କରିଷ୍ୟତି| ଯଦର୍ଥେ ଲିପିରିଯମ୍ ଆସ୍ତେ ସ ଏୱ ଯୋହନ୍|
28 Dico enim vobis: Maior inter natos mulierum propheta Ioanne Baptista nemo est. qui autem minor est in regno Dei, maior est illo.
ଅତୋ ଯୁଷ୍ମାନହଂ ୱଦାମି ସ୍ତ୍ରିଯା ଗର୍ବ୍ଭଜାତାନାଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନାଂ ମଧ୍ୟେ ଯୋହନୋ ମଜ୍ଜକାତ୍ ଶ୍ରେଷ୍ଠଃ କୋପି ନାସ୍ତି, ତତ୍ରାପି ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟେ ଯଃ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ମାତ୍ କ୍ଷୁଦ୍ରଃ ସ ଯୋହନୋପି ଶ୍ରେଷ୍ଠଃ|
29 Et omnis populus audiens et publicani, iustificaverunt Deum, baptizati baptismo Ioannis.
ଅପରଞ୍ଚ ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକାଃ କରମଞ୍ଚାଯିନଶ୍ଚ ତସ୍ୟ ୱାକ୍ୟାନି ଶ୍ରୁତ୍ୱା ଯୋହନା ମଜ୍ଜନେନ ମଜ୍ଜିତାଃ ପରମେଶ୍ୱରଂ ନିର୍ଦୋଷଂ ମେନିରେ|
30 Pharisaei autem, et legis periti consilium Dei spreverunt in semetipsos, non baptizati ab eo.
କିନ୍ତୁ ଫିରୂଶିନୋ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାପକାଶ୍ଚ ତେନ ନ ମଜ୍ଜିତାଃ ସ୍ୱାନ୍ ପ୍ରତୀଶ୍ୱରସ୍ୟୋପଦେଶଂ ନିଷ୍ଫଲମ୍ ଅକୁର୍ୱ୍ୱନ୍|
31 Ait autem Dominus: Cui ergo similes dicam homines generationis huius? et cui similes sunt?
ଅଥ ପ୍ରଭୁଃ କଥଯାମାସ, ଇଦାନୀନ୍ତନଜନାନ୍ କେନୋପମାମି? ତେ କସ୍ୟ ସଦୃଶାଃ?
32 Similes sunt pueris sedentibus in foro, et loquentibus adinvicem, et dicentibus: Cantavimus vobis tibiis, et non saltastis: lamentavimus, et non plorastis.
ଯେ ବାଲକା ୱିପଣ୍ୟାମ୍ ଉପୱିଶ୍ୟ ପରସ୍ପରମ୍ ଆହୂଯ ୱାକ୍ୟମିଦଂ ୱଦନ୍ତି, ୱଯଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ନିକଟେ ୱଂଶୀରୱାଦିଷ୍ମ, କିନ୍ତୁ ଯୂଯଂ ନାନର୍ତ୍ତିଷ୍ଟ, ୱଯଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ନିକଟ ଅରୋଦିଷ୍ମ, କିନ୍ତୁ ଯୁଯଂ ନ ୱ୍ୟଲପିଷ୍ଟ, ବାଲକୈରେତାଦୃଶୈସ୍ତେଷାମ୍ ଉପମା ଭୱତି|
33 Venit enim Ioannes Baptista, neque manducans panem, neque bibens vinum, et dicitis: Daemonium habet.
ଯତୋ ଯୋହନ୍ ମଜ୍ଜକ ଆଗତ୍ୟ ପୂପଂ ନାଖାଦତ୍ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସଞ୍ଚ ନାପିୱତ୍ ତସ୍ମାଦ୍ ଯୂଯଂ ୱଦଥ, ଭୂତଗ୍ରସ୍ତୋଯମ୍|
34 Venit Filius hominis manducans, et bibens, et dicitis: Ecce homo devorator, et bibens vinum, amicus publicanorum, et peccatorum.
ତତଃ ପରଂ ମାନୱସୁତ ଆଗତ୍ୟାଖାଦଦପିୱଞ୍ଚ ତସ୍ମାଦ୍ ଯୂଯଂ ୱଦଥ, ଖାଦକଃ ସୁରାପଶ୍ଚାଣ୍ଡାଲପାପିନାଂ ବନ୍ଧୁରେକୋ ଜନୋ ଦୃଶ୍ୟତାମ୍|
35 Et iustificata est sapientia ab omnibus filiis suis.
କିନ୍ତୁ ଜ୍ଞାନିନୋ ଜ୍ଞାନଂ ନିର୍ଦୋଷଂ ୱିଦୁଃ|
36 Rogabat autem illum quidam de Pharisaeis ut manducaret cum illo. Et ingressus domum Pharisaei discubuit.
ପଶ୍ଚାଦେକଃ ଫିରୂଶୀ ଯୀଶୁଂ ଭୋଜନାଯ ନ୍ୟମନ୍ତ୍ରଯତ୍ ତତଃ ସ ତସ୍ୟ ଗୃହଂ ଗତ୍ୱା ଭୋକ୍ତୁମୁପୱିଷ୍ଟଃ|
37 Et ecce mulier, quae erat in civitate peccatrix, ut cognovit quod Iesus accubuisset in domo Pharisaei, attulit alabastrum unguenti:
ଏତର୍ହି ତତ୍ଫିରୂଶିନୋ ଗୃହେ ଯୀଶୁ ର୍ଭେକ୍ତୁମ୍ ଉପାୱେକ୍ଷୀତ୍ ତଚ୍ଛ୍ରୁତ୍ୱା ତନ୍ନଗରୱାସିନୀ କାପି ଦୁଷ୍ଟା ନାରୀ ପାଣ୍ଡରପ୍ରସ୍ତରସ୍ୟ ସମ୍ପୁଟକେ ସୁଗନ୍ଧିତୈଲମ୍ ଆନୀଯ
38 et stans retro secus pedes eius, lacrymis coepit rigare pedes eius, et capillis capitis sui tergebat, et osculabatur pedes eius, et unguento ungebat.
ତସ୍ୟ ପଶ୍ଚାତ୍ ପାଦଯୋଃ ସନ୍ନିଧୌ ତସ୍ୟୌ ରୁଦତୀ ଚ ନେତ୍ରାମ୍ବୁଭିସ୍ତସ୍ୟ ଚରଣୌ ପ୍ରକ୍ଷାଲ୍ୟ ନିଜକଚୈରମାର୍କ୍ଷୀତ୍, ତତସ୍ତସ୍ୟ ଚରଣୌ ଚୁମ୍ବିତ୍ୱା ତେନ ସୁଗନ୍ଧିତୈଲେନ ମମର୍ଦ|
39 Videns autem Pharisaeus, qui vocaverat eum, ait intra se dicens: Hic si esset propheta, sciret utique, quae, et qualis est mulier, quae tangit eum: quia peccatrix est.
ତସ୍ମାତ୍ ସ ନିମନ୍ତ୍ରଯିତା ଫିରୂଶୀ ମନସା ଚିନ୍ତଯାମାସ, ଯଦ୍ୟଯଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ ଭୱେତ୍ ତର୍ହି ଏନଂ ସ୍ପୃଶତି ଯା ସ୍ତ୍ରୀ ସା କା କୀଦୃଶୀ ଚେତି ଜ୍ଞାତୁଂ ଶକ୍ନୁଯାତ୍ ଯତଃ ସା ଦୁଷ୍ଟା|
40 Et respondens Iesus, dixit ad illum: Simon, habeo tibi aliquid dicere. At ille ait: Magister, dic.
ତଦା ଯାଶୁସ୍ତଂ ଜଗାଦ, ହେ ଶିମୋନ୍ ତ୍ୱାଂ ପ୍ରତି ମମ କିଞ୍ଚିଦ୍ ୱକ୍ତୱ୍ୟମସ୍ତି; ତସ୍ମାତ୍ ସ ବଭାଷେ, ହେ ଗୁରୋ ତଦ୍ ୱଦତୁ|
41 Duo debitores erant cuidam foeneratori: unus debebat denarios quingentos, et alius quinquaginta.
ଏକୋତ୍ତମର୍ଣସ୍ୟ ଦ୍ୱାୱଧମର୍ଣାୱାସ୍ତାଂ, ତଯୋରେକଃ ପଞ୍ଚଶତାନି ମୁଦ୍ରାପାଦାନ୍ ଅପରଶ୍ଚ ପଞ୍ଚାଶତ୍ ମୁଦ୍ରାପାଦାନ୍ ଧାରଯାମାସ|
42 Non habentibus illis unde redderent, donavit utrisque. Quis ergo eum plus diligit?
ତଦନନ୍ତରଂ ତଯୋଃ ଶୋଧ୍ୟାଭାୱାତ୍ ସ ଉତ୍ତମର୍ଣସ୍ତଯୋ ରୃଣେ ଚକ୍ଷମେ; ତସ୍ମାତ୍ ତଯୋର୍ଦ୍ୱଯୋଃ କସ୍ତସ୍ମିନ୍ ପ୍ରେଷ୍ୟତେ ବହୁ? ତଦ୍ ବ୍ରୂହି|
43 Respondens Simon dixit: Aestimo quia is, cui plus donavit. At ille dixit ei: Recte iudicasti.
ଶିମୋନ୍ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ, ମଯା ବୁଧ୍ୟତେ ଯସ୍ୟାଧିକମ୍ ଋଣଂ ଚକ୍ଷମେ ସ ଇତି; ତତୋ ଯୀଶୁସ୍ତଂ ୱ୍ୟାଜହାର, ତ୍ୱଂ ଯଥାର୍ଥଂ ୱ୍ୟଚାରଯଃ|
44 Et conversus ad mulierem, dixit Simoni: Vides hanc mulierem? Intravi domum tuam, aquam pedibus meis non dedisti: haec autem lacrymis rigavit pedes meos, et capillis suis tersit.
ଅଥ ତାଂ ନାରୀଂ ପ୍ରତି ୱ୍ୟାଘୁଠ୍ୟ ଶିମୋନମୱୋଚତ୍, ସ୍ତ୍ରୀମିମାଂ ପଶ୍ୟସି? ତୱ ଗୃହେ ମଯ୍ୟାଗତେ ତ୍ୱଂ ପାଦପ୍ରକ୍ଷାଲନାର୍ଥଂ ଜଲଂ ନାଦାଃ କିନ୍ତୁ ଯୋଷିଦେଷା ନଯନଜଲୈ ର୍ମମ ପାଦୌ ପ୍ରକ୍ଷାଲ୍ୟ କେଶୈରମାର୍କ୍ଷୀତ୍|
45 Osculum mihi non dedisti: haec autem ex quo intravit, non cessavit osculari pedes meos.
ତ୍ୱଂ ମାଂ ନାଚୁମ୍ବୀଃ କିନ୍ତୁ ଯୋଷିଦେଷା ସ୍ୱୀଯାଗମନାଦାରଭ୍ୟ ମଦୀଯପାଦୌ ଚୁମ୍ବିତୁଂ ନ ୱ୍ୟରଂସ୍ତ|
46 Oleo caput meum non unxisti: haec autem unguento unxit pedes meos.
ତ୍ୱଞ୍ଚ ମଦୀଯୋତ୍ତମାଙ୍ଗେ କିଞ୍ଚିଦପି ତୈଲଂ ନାମର୍ଦୀଃ କିନ୍ତୁ ଯୋଷିଦେଷା ମମ ଚରଣୌ ସୁଗନ୍ଧିତୈଲେନାମର୍ଦ୍ଦୀତ୍|
47 Propter quod dico tibi: Remittuntur ei peccata multa, quoniam dilexit multum. Cui autem minus dimittitur, minus diligit.
ଅତସ୍ତ୍ୱାଂ ୱ୍ୟାହରାମି, ଏତସ୍ୟା ବହୁ ପାପମକ୍ଷମ୍ୟତ ତତୋ ବହୁ ପ୍ରୀଯତେ କିନ୍ତୁ ଯସ୍ୟାଲ୍ପପାପଂ କ୍ଷମ୍ୟତେ ସୋଲ୍ପଂ ପ୍ରୀଯତେ|
48 Dixit autem ad illam: Remittuntur tibi peccata tua.
ତତଃ ପରଂ ସ ତାଂ ବଭାଷେ, ତ୍ୱଦୀଯଂ ପାପମକ୍ଷମ୍ୟତ|
49 Et coeperunt qui simul accumbebant, dicere intra se: Quis est hic, qui etiam peccata dimittit?
ତଦା ତେନ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ଯେ ଭୋକ୍ତୁମ୍ ଉପୱିୱିଶୁସ୍ତେ ପରସ୍ପରଂ ୱକ୍ତୁମାରେଭିରେ, ଅଯଂ ପାପଂ କ୍ଷମତେ କ ଏଷଃ?
50 Dixit autem ad mulierem: Fides tua te salvam fecit: vade in pace.
କିନ୍ତୁ ସ ତାଂ ନାରୀଂ ଜଗାଦ, ତୱ ୱିଶ୍ୱାସସ୍ତ୍ୱାଂ ପର୍ୟ୍ୟତ୍ରାସ୍ତ ତ୍ୱଂ କ୍ଷେମେଣ ୱ୍ରଜ|
