< Lucam 14 >

1 Et factum est cum introisset Iesus in domum cuiusdam principis Pharisaeorum sabbato manducare panem, et ipsi observabant eum.
اَنَنْتَرَں وِشْرامَوارے یِیشَو پْرَدھانَسْیَ پھِرُوشِنو گرِہے بھوکْتُں گَتَوَتِ تے تَں وِیکْشِتُمْ آریبھِرے۔
2 Et ecce homo quidam hydropicus erat ante illum.
تَدا جَلودَرِی تَسْیَ سَمُّکھے سْتھِتَح۔
3 Et respondens Iesus dixit ad Legisperitos, et Pharisaeos, dicens: Si licet sabbato curare?
تَتَح سَ وْیَوَسْتھاپَکانْ پھِرُوشِنَشْچَ پَپْرَچّھَ، وِشْرامَوارے سْواسْتھْیَں کَرْتَّوْیَں نَ وا؟ تَتَسْتے کِمَپِ نَ پْرَتْیُوچُح۔
4 At illi tacuerunt. Ipse vero apprehensum sanavit eum, ac dimisit.
تَدا سَ تَں روگِنَں سْوَسْتھَں کرِتْوا وِسَسَرْجَ؛
5 Et respondens ad illos dixit: Cuius vestrum asinus, aut bos in puteum cadet, et non continuo extrahet illum die sabbati?
تانُواچَ چَ یُشْماکَں کَسْیَچِدْ گَرْدَّبھو ورِشَبھو وا چیدْ گَرْتّے پَتَتِ تَرْہِ وِشْرامَوارے تَتْکْشَنَں سَ کِں تَں نوتّھاپَیِشْیَتِ؟
6 Et non poterant ad haec respondere illi.
تَتَسْتے کَتھایا ایتَسْیاح کِمَپِ پْرَتِوَکْتُں نَ شیکُح۔
7 Dicebat autem et ad invitatos parabolam, intendens quomodo primos accubitus eligerent, dicens ad illos:
اَپَرَنْچَ پْرَدھانَسْتھانَمَنونِیتَتْوَکَرَنَں وِلوکْیَ سَ نِمَنْتْرِتانْ ایتَدُپَدیشَکَتھاں جَگادَ،
8 Cum invitatus fueris ad nuptias, non discumbas in primo loco, ne forte honoratior te sit invitatus ab illo,
تْوَں وِواہادِبھوجْییشُ نِمَنْتْرِتَح سَنْ پْرَدھانَسْتھانے موپاویکْشِیح۔ تْوَتّو گَورَوانْوِتَنِمَنْتْرِتَجَنَ آیاتی
9 et veniens is, qui te et illum vocavit, dicat tibi: Da huic locum: et tunc incipias cum rubore novissimum locum tenere.
نِمَنْتْرَیِتاگَتْیَ مَنُشْیایَیتَسْمَے سْتھانَں دیہِیتِ واکْیَں چیدْ وَکْشْیَتِ تَرْہِ تْوَں سَنْکُچِتو بھُوتْوا سْتھانَ اِتَرَسْمِنْ اُپَویشْٹُمْ اُدْیَںسْیَسِ۔
10 sed cum vocatus fueris, vade, recumbe in novissimo loco: ut, cum venerit qui te invitavit, dicat tibi: Amice, ascende superius. Tunc erit tibi gloria coram simul discumbentibus:
اَسْماتْ کارَنادیوَ تْوَں نِمَنْتْرِتو گَتْواپْرَدھانَسْتھانَ اُپَوِشَ، تَتو نِمَنْتْرَیِتاگَتْیَ وَدِشْیَتِ، ہے بَنْدھو پْروچَّسْتھانَں گَتْووپَوِشَ، تَتھا سَتِ بھوجَنوپَوِشْٹاناں سَکَلاناں ساکْشاتْ تْوَں مانْیو بھَوِشْیَسِ۔
11 quia omnis, qui se exaltat, humiliabitur: et qui se humiliat, exaltabitur.
یَح کَشْچِتْ سْوَمُنَّمَیَتِ سَ نَمَیِشْیَتے، کِنْتُ یَح کَشْچِتْ سْوَں نَمَیَتِ سَ اُنَّمَیِشْیَتے۔
12 Dicebat autem et ei, qui invitaverat: Cum facis prandium, aut coenam, noli vocare amicos tuos, neque fratres tuos, neque cognatos, neque vicinos neque divites: ne forte te et ipsi reinvitent, et fiat tibi retributio.
تَدا سَ نِمَنْتْرَیِتارَں جَنَمَپِ جَگادَ، مَدھْیاہْنے راتْرَو وا بھوجْیے کرِتے نِجَبَنْدھُگَنو وا بھْراترِگَنو وا جْناتِگَنو وا دھَنِگَنو وا سَمِیپَواسِگَنو وا ایتانْ نَ نِمَنْتْرَیَ، تَتھا کرِتے چیتْ تے تْواں نِمَنْتْرَیِشْیَنْتِ، تَرْہِ پَرِشودھو بھَوِشْیَتِ۔
13 sed cum facis convivium, voca pauperes, debiles, claudos, et caecos:
کِنْتُ یَدا بھیجْیَں کَروشِ تَدا دَرِدْرَشُشْکَکَرَکھَنْجانْدھانْ نِمَنْتْرَیَ،
14 et beatus eris, quia non habent retribuere tibi: retribuetur enim tibi in resurrectione iustorum.
تَتَ آشِشَں لَپْسْیَسے، تیشُ پَرِشودھَں کَرْتُّمَشَکْنُوَتْسُ شْمَشانادّھارْمِّکانامُتّھانَکالے تْوَں پھَلاں لَپْسْیَسے۔
15 Haec cum audisset quidam de simul discumbentibus, dixit illi: Beatus, qui manducabit panem in regno Dei.
اَنَنْتَرَں تاں کَتھاں نِشَمْیَ بھوجَنوپَوِشْٹَح کَشْچِتْ کَتھَیاماسَ، یو جَنَ اِیشْوَرَسْیَ راجْیے بھوکْتُں لَپْسْیَتے سَایوَ دھَنْیَح۔
16 At ipse dixit ei: Homo quidam fecit coenam magnam, et vocavit multos.
تَتَح سَ اُواچَ، کَشْچِتْ جَنو راتْرَو بھےجْیَں کرِتْوا بَہُونْ نِمَنْتْرَیاماسَ۔
17 Et misit servum suum hora coenae dicere invitatis ut venirent, quia iam parata sunt omnia.
تَتو بھوجَنَسَمَیے نِمَنْتْرِتَلوکانْ آہْواتُں داسَدْوارا کَتھَیاماسَ، کھَدْیَدْرَوْیانِ سَرْوّانِ سَماسادِتانِ سَنْتِ، یُویَماگَچّھَتَ۔
18 Et coeperunt simul omnes excusare. Primus dixit ei: Villam emi, et necesse habeo exire, et videre illam: rogo te habe me excusatum.
کِنْتُ تے سَرْوَّ ایکَیکَں چھَلَں کرِتْوا کْشَماں پْرارْتھَیانْچَکْرِرے۔ پْرَتھَمو جَنَح کَتھَیاماسَ، کْشیتْرَمیکَں کْرِیتَوانَہَں تَدیوَ دْرَشْٹُں مَیا گَنْتَوْیَمْ، اَتَایوَ ماں کْشَنْتُں تَں نِویدَیَ۔
19 Et alter dixit: Iuga boum emi quinque, et eo probare illa: rogo te habe me excusatum.
اَنْیو جَنَح کَتھَیاماسَ، دَشَورِشانَہَں کْرِیتَوانْ تانْ پَرِیکْشِتُں یامِ تَسْمادیوَ ماں کْشَنْتُں تَں نِویدَیَ۔
20 Et alius dixit: Uxorem duxi, et ideo non possum venire.
اَپَرَح کَتھَیاماسَ، وْیُوڈھَوانَہَں تَسْماتْ کارَنادْ یاتُں نَ شَکْنومِ۔
21 Et reversus servus nunciavit haec domino suo. Tunc iratus paterfamilias, dixit servo suo: Exi cito in plateas, et vicos civitatis: et pauperes, ac debiles, et caecos, et claudos introduc huc.
پَشْچاتْ سَ داسو گَتْوا نِجَپْرَبھوح ساکْشاتْ سَرْوَّورِتّانْتَں نِویدَیاماسَ، تَتوسَو گرِہَپَتِح کُپِتْوا سْوَداسَں وْیاجَہارَ، تْوَں سَتْوَرَں نَگَرَسْیَ سَنِّویشانْ مارْگاںشْچَ گَتْوا دَرِدْرَشُشْکَکَرَکھَنْجانْدھانْ اَتْرانَیَ۔
22 Et ait servus: Domine, factum est ut imperasti, et adhuc locus est.
تَتو داسووَدَتْ، ہے پْرَبھو بھَوَتَ آجْنانُساریناکْرِیَتَ تَتھاپِ سْتھانَمَسْتِ۔
23 Et ait dominus servo: Exi in vias, et sepes: et compelle intrare, ut impleatur domus mea.
تَدا پْرَبھُح پُنَ رْداسایاکَتھَیَتْ، راجَپَتھانْ ورِکْشَمُولانِ چَ یاتْوا مَدِییَگرِہَپُورَنارْتھَں لوکاناگَنْتُں پْرَوَرْتَّیَ۔
24 Dico autem vobis quod nemo virorum illorum, qui vocati sunt, gustabit coenam meam.
اَہَں یُشْمَبھْیَں کَتھَیامِ، پُورْوَّنِمَنْتْرِتانَمیکوپِ مَماسْیَ راتْرِبھوجْیَسْیاسْوادَں نَ پْراپْسْیَتِ۔
25 Ibant autem turbae multae cum eo: et conversus dixit ad illos:
اَنَنْتَرَں بَہُشُ لوکیشُ یِیشوح پَشْچادْ وْرَجِتیشُ سَتْسُ سَ وْیاگھُٹْیَ تیبھْیَح کَتھَیاماسَ،
26 Si quis venit ad me, et non odit patrem suum, et matrem, et uxorem, et filios, et fratres, et sorores, adhuc autem et animam suam, non potest meus esse discipulus.
یَح کَشْچِنْ مَمَ سَمِیپَمْ آگَتْیَ سْوَسْیَ ماتا پِتا پَتْنِی سَنْتانا بھْراتَرو بھَگِمْیو نِجَپْراناشْچَ، ایتیبھْیَح سَرْوّیبھْیو مَیَّدھِکَں پْریمَ نَ کَروتِ، سَ مَمَ شِشْیو بھَوِتُں نَ شَکْشْیَتِ۔
27 Et qui non baiulat crucem suam, et venit post me, non potest meus esse discipulus.
یَح کَشْچِتْ سْوِییَں کْرُشَں وَہَنْ مَمَ پَشْچانَّ گَچّھَتِ، سوپِ مَمَ شِشْیو بھَوِتُں نَ شَکْشْیَتِ۔
28 Quis enim ex vobis volens turrim aedificare, nonne prius sedens computat sumptus, qui necessarii sunt, si habeat ad perficiendum,
دُرْگَنِرْمّانے کَتِوْیَیو بھَوِشْیَتِ، تَتھا تَسْیَ سَماپْتِکَرَنارْتھَں سَمْپَتِّرَسْتِ نَ وا، پْرَتھَمَمُپَوِشْیَ ایتَنَّ گَنَیَتِ، یُشْماکَں مَدھْیَ ایتادرِشَح کوسْتِ؟
29 ne, posteaquam posuerit fundamentum, et non potuerit perficere, omnes, qui vident, incipiant illudere ei,
نوچیدْ بھِتِّں کرِتْوا شیشے یَدِ سَماپَیِتُں نَ شَکْشْیَتِ،
30 dicentes: Quia hic homo coepit aedificare, et non potuit consummare?
تَرْہِ مانُشویَں نِچیتُمْ آرَبھَتَ سَماپَیِتُں ناشَکْنوتْ، اِتِ وْیاہرِتْیَ سَرْوّے تَمُپَہَسِشْیَنْتِ۔
31 Aut quis rex iturus committere bellum adversus alium regem, non sedens prius cogitat, si possit cum decem millibus occurrere ei, qui cum viginti millibus venit ad se?
اَپَرَنْچَ بھِنَّبھُوپَتِنا سَہَ یُدّھَں کَرْتُّمْ اُدْیَمْیَ دَشَسَہَسْرانِ سَینْیانِ گرِہِیتْوا وِںشَتِسَہَسْریح سَینْیَیح سَہِتَسْیَ سَمِیپَواسِنَح سَمُّکھَں یاتُں شَکْشْیامِ نَ ویتِ پْرَتھَمَں اُپَوِشْیَ نَ وِچارَیَتِ ایتادرِشو بھُومِپَتِح کَح؟
32 alioquin adhuc illo longe agente, legationem mittens rogat ea, quae pacis sunt.
یَدِ نَ شَکْنوتِ تَرْہِ رِپاوَتِدُورے تِشْٹھَتِ سَتِ نِجَدُوتَں پْریشْیَ سَنْدھِں کَرْتُّں پْرارْتھَییتَ۔
33 Sic ergo omnis ex vobis, qui non renunciat omnibus, quae possidet, non potest meus esse discipulus.
تَدْوَدْ یُشْماکَں مَدھْیے یَح کَشْچِنْ مَدَرْتھَں سَرْوَّسْوَں ہاتُں نَ شَکْنوتِ سَ مَمَ شِشْیو بھَوِتُں نَ شَکْشْیَتِ۔
34 Bonum est sal. Si autem sal evanuerit, in quo condietur?
لَوَنَمْ اُتَّمَمْ اِتِ سَتْیَں، کِنْتُ یَدِ لَوَنَسْیَ لَوَنَتْوَمْ اَپَگَچّھَتِ تَرْہِ تَتْ کَتھَں سْوادُیُکْتَں بھَوِشْیَتِ؟
35 Neque in terram, neque in sterquilinium utile est, sed foras mittetur. Qui habet aures audiendi, audiat.
تَدَ بھُومْیَرْتھَمْ آلَوالَراشْیَرْتھَمَپِ بھَدْرَں نَ بھَوَتِ؛ لوکاسْتَدْ بَہِح کْشِپَنْتِ۔ یَسْیَ شْروتُں شْروتْرے سْتَح سَ شرِنوتُ۔

< Lucam 14 >