Job 9
1 Et respondens Iob, ait:
Аюп җававән мундақ деди: —
2 Vere scio quod ita sit, et quod non iustificetur homo compositus Deo.
Вай, сениңла тоғра, [дунияни] һәқиқәтән сән дегәндәк дәп билимән! Бирақ инсан балиси қандақ қилип Тәңри алдида һәққаний болалисун?
3 Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
Һәтта әгәр бириси униң билән дәвалишишқа петиналиса, Шу [киши] мәсилиләрниң миңдин биригиму җавап берәлмәйду.
4 Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
Униң қәлбидә чоңқур даналиқ бардур, У зор күч-қудрәткә егидур; Кимму Униңға қарши чиқип, жүригини том қилип, Кейин теч-аман қалған?
5 Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
У тағларни ғәзивидә ғулатқанда, Уларға һеч билдүрмәйла уларни жулуп ташлайду.
6 Qui commovet terram de loco suo, et columnae eius concutiuntur.
У йәр-зиминни тәвритип өз орнидин қозғитиду, Шуниң билән униң түврүклири титрәп кетиду.
7 Qui praecipit Soli, et non oritur: et stellas claudit quasi sub signaculo:
У қуяшқа көтирилмә дәп сөз қилсила, у қопмайду; У [халиса] юлтузларниңму нурини печәтләп қоялайду.
8 Qui extendit caelos solus, et graditur super fluctus maris.
Асманларни кәң яйғучи пәқәт удур, У деңиз долқунлири үстигә дәссәп жүриду.
9 Qui facit Arcturum, et Oriona, et Hyadas, et interiora austri.
У йәттә қарақчи юлтуз, Орион юлтуз түркүми вә қәлб юлтуз топини, Җәнубий юлтуз түркүмлириниму яратқан.
10 Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
У һесаплиғусиз улуқ ишларни, Санап түгитәлмәйдиған карамәт ишларни қилиду.
11 Si venerit ad me, non videbo eum: si abierit, non intelligam.
Қара, У йенимдин өтиду, бирақ мән Уни көрмәймән; У өтүп кетиду, бирақ Уни байқалмаймән.
12 Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
Мана, У елип кетиду, ким Уни Өз йолидин яндуралисун? Ким Униңдин: «Немә қиливатисән» дәп сорашқа петиналисун?
13 Deus, cuius irae nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
Тәңри ғәзивини қайтурувалмайду; Раһабниң ярдәмчилири Униң айиғиға баш егиду.
14 Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
Шундақ туруқлуқ, мән қандақму униңға җавап берәләйттим. Мән муназирә қилғидәк қандақ сөзләрни таллалайттим?
15 Qui etiam si habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor.
Мабада мән һәққаний болсамму, Мән йәнила Униңға җавап берәлмәйттим; Мән пәқәт сотчимға илтиҗала қилалайттим.
16 Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
Мән Униңға илтиҗа қилған вә У маңа җавап бәргән болсиму, Мән техи Униң садайимни аңлиғанлиғиға ишәш қилалмиған болаттим;
17 In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.
У боран-чапқунлар билән мени езиду, У ярилиримни сәвәпсиз көпәйтмәкта.
18 Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
У маңа һәтта нәпәс елишқиму рухсәт бәрмәйду, Әксичә У маңа дәрд-әләмни жүкливәтти.
19 Si fortitudo quaeritur, robustissimus est: si aequitas iudicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
Күч-қудрәт тоғрисида гәп қилсақ, мана, Униңдин күчлүк [йәнә башқа ким] бар? Адаләткә кәлсәк, ким Уни сотқа чақиралисун?!
20 Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me: si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
Мән өзүмни ақлимақчи болсам, өз ағзим өзүмни гунаға патурар, Қосурсиз болған болсам, У йәнила мени әгир дәп бекитәр.
21 Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et taedebit me vitae meae.
Бирақ мән әслидә ейибсиз едим. Мәйли, өзүмниң қандақ болидиғанлиғим билән пәрвайим пәләк! Өз җенимдин тойдум!
22 Unum est quod locutus sum, et innocentem et impium ipse consumit.
Һәммә иш охшаш екән; шуңа мән дәймәнки, У дурусларниму, яманларниму охшашла йоқитиду.
23 Si flagellat, occidat semel, et non de poenis innocentum rideat.
Туюқсиз бешиға қаза келип өлсә, У бегуналарға қилинған бу синаққа қарап күлиду.
24 Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit: quod si non ille est, quis ergo est?
Йәр йүзи яманларниң қолиға тапшурулди; Бирақ У сотчиларниң көзлирини бу адаләтсизликни көрәлмәйдиған қилип қойиду; Мошундақ қилғучи У болмай, йәнә ким болсун?
25 Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt, et non viderunt bonum.
Мениң күнлирим йәлтапанниң жүгүрүшидинму тез өтиду; Улар мәндин қечип кетиду, Уларниң һеч қандақ яхшилиғи йоқтур.
26 Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam.
Улар қомуш кемиләрдәк чапсан өтүп кетиду; Алғур бүркүт овни тутқили шуңғуғандәк тез маңиду.
27 Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
Әгәр: «Налә-пәрядтин тохтап, Чирайимни тутулдурмай хуш чирай болай» десәмму,
28 Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
Мән йәнила азаплиримниң һәммисидин қорқуп жүримән; Чүнки Сени мени бегуна һесаплимайду дәп билимән.
29 Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
Мән һаман әйиплик адәм болсам, Мән беһудә җапа тартип немә қилай?
30 Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserint velut mundissimae manus meae:
Һәтта қар сүйи билән жуюнуп, Қолумни шунчә пакизлиған болсамму,
31 Tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
Сән йәнила мени әврәзгә чөмүлдүрисәнки, Өз кийимимму мәндин нәпрәтлинидиған болиду!
32 Neque enim viro qui similis mei est, respondebo: nec qui mecum in iudicio ex aequo possit audiri.
Чүнки У мән Униңға җавап берәлигидәк, маңа охшаш адәм әмәс. Мениң Униң билән сотта дәвалашқичилигим йоқтур.
33 Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
Оттуримизда һәр иккимизни өз қоли билән тәң тутидиған келиштүргүчи болсиди!
34 Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.
У Өзиниң тайиғини мәндин жирақ қилсун, Униң вәһимиси мени қорқатмисун;
35 Loquar, et non timebo eum: neque enim possum metuens respondere.
Шундила мән Униңдин қорқмай сөзләләйттим; Бирақ әһвалим ундақ әмәстур!
