Job 9
1 Et respondens Iob, ait:
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 Vere scio quod ita sit, et quod non iustificetur homo compositus Deo.
| آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟ |
3 Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
| اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛ |
4 Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
| زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست. |
5 Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
| ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد، |
6 Qui commovet terram de loco suo, et columnae eius concutiuntur.
| زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند. |
7 Qui praecipit Soli, et non oritur: et stellas claudit quasi sub signaculo:
| اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند. |
8 Qui extendit caelos solus, et graditur super fluctus maris.
| او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده |
9 Qui facit Arcturum, et Oriona, et Hyadas, et interiora austri.
| و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است. |
10 Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
| او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست. |
11 Si venerit ad me, non videbo eum: si abierit, non intelligam.
| از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم. |
12 Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
| هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟ |
13 Deus, cuius irae nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
| خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند. |
14 Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
| پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟ |
15 Qui etiam si habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor.
| حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم. |
16 Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
| حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد. |
17 In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.
| زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند. |
18 Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
| نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است. |
19 Si fortitudo quaeritur, robustissimus est: si aequitas iudicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
| چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟ |
20 Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me: si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
| اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم. |
21 Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et taedebit me vitae meae.
| هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم. |
22 Unum est quod locutus sum, et innocentem et impium ipse consumit.
| شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند. |
23 Si flagellat, occidat semel, et non de poenis innocentum rideat.
| وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد. |
24 Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit: quod si non ille est, quis ergo est?
| جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟ |
25 Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt, et non viderunt bonum.
| زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم. |
26 Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam.
| سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند. |
27 Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
| حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم، |
28 Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
| باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد. |
29 Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
| پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟ |
30 Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserint velut mundissimae manus meae:
| حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم |
31 Tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
| تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند. |
32 Neque enim viro qui similis mei est, respondebo: nec qui mecum in iudicio ex aequo possit audiri.
| خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم. |
33 Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
| ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد، |
34 Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.
| آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم. |
35 Loquar, et non timebo eum: neque enim possum metuens respondere.
| آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم. |
