Job 9
1 Et respondens Iob, ait:
Job loh koep a doo tih,
2 Vere scio quod ita sit, et quod non iustificetur homo compositus Deo.
A tueng te ka ming tangloeng dae hlanghing he Pathen taengah metlam a tang thai eh?
3 Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
Amah te oelh ham ngaih cakhaw, anih te thawngkhat ah pakhat long pataeng a doo thai moenih.
4 Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
A thinko cueih tih a thadueng khaw len rhapsat. A thuung dongah anih taengah unim aka mangkhak?
5 Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
Tlang khaw haimo coeng tih a thintoek ah amih a maelh te khaw ming uh pawh.
6 Qui commovet terram de loco suo, et columnae eius concutiuntur.
Diklai he a hmuen lamloh tlai tih a tung khaw tuen coeng.
7 Qui praecipit Soli, et non oritur: et stellas claudit quasi sub signaculo:
Khomik te a uen tih thoeng pawh, aisi khaw catui tloep a hnah.
8 Qui extendit caelos solus, et graditur super fluctus maris.
Vaan ke amah bueng loh a cueh tih tuitunli kah hmuensang dongah a cawt.
9 Qui facit Arcturum, et Oriona, et Hyadas, et interiora austri.
Ning buhol neh airhitbom khaw, tuithim tlungkawt khaw a saii neh.
10 Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
Khenah tloel duela hno len a saii tih tae lek pawt hil ah khobaerhambae coeng.
11 Si venerit ad me, non videbo eum: si abierit, non intelligam.
Kai taeng long a pah mai akhaw ka hmu pawt tih a tinghil akhaw anih te ka yakming moenih.
12 Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
Paco cakhaw ulong anih a mael sak? Ulong long anih te, “Balae na saii,” a ti nah?
13 Deus, cuius irae nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
Pathen tah a thintoek mael pawt tih Rahab aka bom rhoek khaw a hmui, a hmui ah ngam uh.
14 Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
Te dongah anih aisat te kai loh ka doo thai vetih a taengah ka ol ka coelh thai aya?
15 Qui etiam si habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor.
Ka tang cakhaw kai lai aka tloek taengah ka doo thai pawt tih rhennah ni ka bih.
16 Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
Ka khue tih kai n'doo cakhaw ka ol a hnatun tila ka tangnah moenih.
17 In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.
Hlithae neh kai kai m'phop tih lunglilungla la ka tloh ping.
18 Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
Ka mueihla he mael hamla kai m'pae pawt dae olkhaa ni kai n'kum sak.
19 Si fortitudo quaeritur, robustissimus est: si aequitas iudicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
Thadueng dongah khaw len rhapsat tih laitloeknah dongah khaw unim kai aka tuentah he?
20 Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me: si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
Ka ka neh ka tang akhaw ka boe hae ni, ka cuemthuek cakhaw ka kawn hae.
21 Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et taedebit me vitae meae.
Ka cuemthuek dae ka hinglu khaw ka ming pawt tih ka hingnah khaw ka kohnue.
22 Unum est quod locutus sum, et innocentem et impium ipse consumit.
Te dongah pakhat la, “Cuemthuek neh halang khaw amah loh a khah,” a ti.
23 Si flagellat, occidat semel, et non de poenis innocentum rideat.
Rhuihet loh a duek sak buengrhuet kae vaengah ommongsitoe kah noemcainah te a tamdaeng.
24 Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit: quod si non ille est, quis ergo est?
Diklai he halang kut ah pae tih a laitloek kah maelhmai te a khuk. Te pawt koinih amah te unim?
25 Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt, et non viderunt bonum.
Ka khohnin khaw aka yong lakah bawn tih a yong dongah a then khaw hmuh uh pawh.
26 Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam.
Sangpho canghlong bangla tinghil tih, atha bangla caak dongah cu.
27 Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
“Kai he ka kohuetnah ka hnilh pawn eh, ka maelhmai ka hlam saeh lamtah ngaidip saeh,’ ka ti akhaw,
28 Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
Ka nganboh he boeih ka rhih tih kai nan hmil mahpawh tila ka ming.
29 Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
Kai ka boe coeng dae balae tih a honghi nen he ka kohnue eh?
30 Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserint velut mundissimae manus meae:
Vuelsong tui dongah ka hluk vetih ka kut lunghuem neh ka cil cakhaw,
31 Tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
vaam khuila kai nan nuem hae vetih ka himbai neh kamah khaw n'tuei uh ni.
32 Neque enim viro qui similis mei est, respondebo: nec qui mecum in iudicio ex aequo possit audiri.
Hlang he kamah bangla a om pawt dongah anih te ka doo koinih laitloeknah la rhenten m'pawk uh ni.
33 Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
Mamih laklo ah oltloek tih mamih rhoi soah a kut aka tloeng om pawh.
34 Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.
A cungkui te kai taeng lamloh a khoe mai vetih a mueirhih loh kai n'let sak pawt mako.
35 Loquar, et non timebo eum: neque enim possum metuens respondere.
Ka thui neh anih ka rhih pawt dae kai he kamah taengah te tlam te ka om moenih.
