Job 8
1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
Tete Suhitɔ, Bildad ɖo nya ŋu na Hiob be,
2 Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
“Va se ɖe ɣe ka ɣie nànɔ nya siawo gblɔm? Wò nyawo nye yaƒoƒo sesẽ ɖeɖe ko.
3 Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
Ɖe Mawu atso afia ŋkunɔa? Ɖe Ŋusẽkatãtɔ la atrɔ nya dzɔdzɔe abua?
4 Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suae:
Esi viwòwo wɔ nu vɔ̃ ɖe eŋu la, etsɔ wo de asi na tohehe si woƒe nu vɔ̃ dze na.
5 Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
Gake ne àkpɔ Mawu dzi ɖa, aƒo koko na Ŋusẽkatãtɔ la,
6 Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiae tuae:
ekema ne èle dzadzɛe, le dzɔdzɔe, fifia gɔ̃ hã la, atso le tawò eye wòagaɖo wò te, ada wò ɖe teƒe si wòle be nànɔ.
7 In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
Wò gɔmedzedze anɔ sue gake emegbe àdzi asɔ gbɔ ɖe edzi.
8 Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
“Bia dzidzime siwo do ŋgɔ, eye nàkpɔe ɖa be nu ka wo fofowo srɔ̃ mahã,
9 (Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
elabena míawo la, etsɔviwo míenye, míenya naneke o eye míaƒe ŋkekewo le anyigba dzi le abe vɔvɔli ko ene.
10 Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
Ɖe womafia nu wò, agblɔe na wò oa? Ɖe womagblɔ nya na wò tso woƒe gɔmesese me oa?
11 Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
Ɖe keti miena, tsina ƒlaluu ɖe teƒe si sii mele oa? Ɖe aƒla awɔ nyuie ne mekpɔ tsi oa?
12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
Esi wogale mumu ko eye womeɖo sisi me haɖe o la, woyrɔna kaba wu gbe si le gbedzi.
13 Sic viae omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritae peribit:
Aleae wòvaa emee na ame siwo katã ŋlɔ Mawu be eye nenemae Mawumavɔ̃lawo ƒe mɔkpɔkpɔ tsrɔ̃nae.
14 Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
Nu si ŋu wòɖo dzi ɖo la meɖo ŋusẽ o eye nu si wòde mee la nye yiyiɖɔ.
15 Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
Ede me eƒe ɖɔ eye wòlã, eku ɖe eŋu, gake etso ɖe eƒe asi me.
16 Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
Ɖeko wòle abe ati si wode tsii nyuie le ŋdɔgbe ene ekekea eƒe alɔwo ɖe abɔa me,
17 Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
eƒe kewo blana ɖe agakpe geɖewo ŋu eye wodia teƒe le kpewo dome.
18 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
Gake ne wohoe le enɔƒe la, teƒe la gbea nu le egbɔ eye wògblɔna be, ‘Nyemekpɔ wò kpɔ o.’
19 Haec est enim laetitia viae eius, ut rursum de terra alii germinentur.
Vavã eƒe agbe yrɔna eye atiku bubuwo miena ɖe eteƒe.
20 Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
“Enye nyateƒe be Mawu megbea ame si ŋu fɔɖiɖi mele o alo doa ŋusẽ nu vɔ̃ɖi wɔlawo ƒe asi o.
21 Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
Ke hã la, agana nukoko nayɔ wò nu me fũu, eye wòatsɔ dzidzɔɣli ayɔ wò nuyiwo nu.
22 Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.
Ŋukpe alé wò futɔwo eye ame vɔ̃ɖiwo ƒe agbadɔwo maganɔ anyi o.”
