< Job 8 >

1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
فَأَجَابَ بِلْدَدُ ٱلشُّوحِيُّ وَقَالَ:١
2 Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
«إِلَى مَتَى تَقُولُ هَذَا، وَتَكُونُ أَقْوَالُ فِيكَ رِيحًا شَدِيدَةً؟٢
3 Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
هَلِ ٱللهُ يُعَوِّجُ ٱلْقَضَاءَ، أَوِ ٱلْقَدِيرُ يَعْكِسُ ٱلْحَقَّ؟٣
4 Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suae:
إِذْ أَخْطَأَ إِلَيْهِ بَنُوكَ، دَفَعَهُمْ إِلَى يَدِ مَعْصِيَتِهِمْ.٤
5 Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
فَإِنْ بَكَّرْتَ أَنْتَ إِلَى ٱللهِ وَتَضَرَّعْتَ إِلَى ٱلْقَدِيرِ،٥
6 Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiae tuae:
إِنْ كُنْتَ أَنْتَ زَكِيًّا مُسْتَقِيمًا، فَإِنَّهُ ٱلْآنَ يَتَنَبَّهُ لَكَ وَيُسْلِمُ مَسْكَنَ بِرِّكَ.٦
7 In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
وَإِنْ تَكُنْ أُولَاكَ صَغِيرَةً فَآخِرَتُكَ تَكْثُرُ جِدًّا.٧
8 Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
«اِسْأَلِ ٱلْقُرُونَ ٱلْأُولَى وَتَأَكَّدْ مَبَاحِثَ آبَائِهِمْ،٨
9 (Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
لِأَنَّنَا نَحْنُ مِنْ أَمْسٍ وَلَا نَعْلَمُ، لِأَنَّ أَيَّامَنَا عَلَى ٱلْأَرْضِ ظِلٌّ.٩
10 Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
فَهَلَّا يُعْلِمُونَكَ؟ يَقُولُونَ لَكَ، وَمِنْ قُلُوبِهِمْ يُخْرِجُونَ أَقْوَالًا قَائِلِينَ:١٠
11 Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
هَلْ يَنْمِي ٱلْبَرْدِيُّ فِي غَيْرِ ٱلْغَمَقَةِ، أَوْ تَنْبُتُ ٱلْحَلْفَاءُ بِلَا مَاءٍ؟١١
12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
وَهُوَ بَعْدُ فِي نَضَارَتِهِ لَمْ يُقْطَعْ، يَيْبَسُ قَبْلَ كُلِّ ٱلْعُشْبِ.١٢
13 Sic viae omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritae peribit:
هَكَذَا سُبُلُ كُلِّ ٱلنَّاسِينَ ٱللهَ، وَرَجَاءُ ٱلْفَاجِرِ يَخِيبُ،١٣
14 Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
فَيَنْقَطِعُ ٱعْتِمَادُهُ، وَمُتَّكَلُهُ بَيْتُ ٱلْعَنْكَبُوتِ!١٤
15 Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
يَسْتَنِدُ إِلَى بَيْتِهِ فَلَا يَثْبُتُ. يَتَمَسَّكُ بِهِ فَلَا يَقُومُ.١٥
16 Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
هُوَ رَطْبٌ تُجَاهَ ٱلشَّمْسِ وَعَلَى جَنَّتِهِ تَنْبُتُ خَرَاعِيبُهُ.١٦
17 Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
وَأُصُولُهُ مُشْتَبِكَةٌ فِي ٱلرُّجْمَةِ، فَتَرَى مَحَلَّ ٱلْحِجَارَةِ.١٧
18 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
إِنِ ٱقْتَلَعَهُ مِنْ مَكَانِهِ، يَجْحَدُهُ قَائِلًا: مَا رَأَيْتُكَ!١٨
19 Haec est enim laetitia viae eius, ut rursum de terra alii germinentur.
هَذَا هُوَ فَرَحُ طَرِيقِهِ، وَمِنَ ٱلتُّرَابِ يَنْبُتُ آخَرُ.١٩
20 Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
«هُوَذَا ٱللهُ لَا يَرْفُضُ ٱلْكَامِلَ، وَلَا يَأْخُذُ بِيَدِ فَاعِلِي ٱلشَّرِّ.٢٠
21 Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
عِنْدَمَا يَمْلَأُ فَاكَ ضَحِكًا، وَشَفَتَيْكَ هُتَافًا،٢١
22 Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.
يَلْبَسُ مُبْغِضُوكَ خِزْيًا، أَمَّا خَيْمَةُ ٱلْأَشْرَارِ فَلَا تَكُونُ».٢٢

< Job 8 >