Job 7
1 Militia est vita hominis super terram: et sicut dies mercenarii, dies eius.
“Donge dhano nigi tich matek e piny? Donge ndalone chalo gi ndalo mag ngʼat mondiki kuom kinde machwok?
2 Sicut servus desiderat umbram, et sicut mercenarius praestolatur finem operis sui:
Mana kaka misumba ma gombo ni seche mag odhiambo ochop piyo, kata ka ngʼama ondiki marito chudo mare gi geno,
3 Sic et ego habui menses vacuos, et noctes laboriosas enumeravi mihi.
e kaka an bende osemiya dweche maonge ohala kod otieno mopongʼ gi chandruok.
4 Si dormiero, dicam: Quando consurgam? et rursum expectabo vesperam, et replebor doloribus usque ad tenebras.
Ka adhi nindo to piny ok runa piyo kendo aparora ni abiro aa malo sa adi? Piny budhona kapok oru, kendo apuodora koni gi koni nyaka okinyi.
5 Induta est caro mea putredine et sordibus pulveris, cutis mea aruit, et contracta est.
Denda kute gi adhonde opongʼo, pien denda mbala omako kendo chwer tutu.
6 Dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur, et consumpti sunt absque ulla spe.
“Ndalo mar ngimana dhiyo mapiyo moloyo masind jachwe usi, kendo orumo piyo maonge geno.
7 Memento quia ventus est vita mea, et non revertetur oculus meus ut videat bona.
Yaye Nyasaye, parie kaka ngimana en mana muya nono; wengena ok nochak one mor kendo.
8 Nec aspiciet me visus hominis: oculi tui in me, et non subsistam.
Wenge makoro nena sani ok nochak onena kendo, gibiro dwara to ok gininena.
9 Sicut consumitur nubes, et pertransit: sic qui descenderit ad inferos, non ascendet. (Sheol h7585)
Mana kaka bor polo rumo mi lal nono, e kaka ngʼat miyiko e liel ok duogi. (Sheol h7585)
10 Nec revertetur ultra in domum suam, neque cognoscet eum amplius locus eius.
Ok nodwogi e ode kendo; kar dakne ok nongʼeye kendo.
11 Quapropter et ego non parcam ori meo, loquar in tribulatione spiritus mei: confabulabor cum amaritudine animae meae.
“Emomiyo ok anyal lingʼ; abiro wacho lit manie chunya, abiro nyiso pek ma an-go e chunya nikech mirima ma an-go.
12 Numquid mare ego sum, aut cetus, quia circumdedisti me carcere?
An nam, koso an ondiek nam momiyo ogona agengʼa kama?
13 Si dixero: Consolabitur me lectulus meus, et relevabor loquens mecum in strato meo:
Ka aparo ni kitandana biro hoya kendo ni piendena mayom biro dwoko chandruokna chien,
14 Terrebis me per somnia, et per visiones horrore concuties.
to eka pod ibwoga gi lek magalagala kendo imiya luoro gi fweny mayoreyore,
15 Quam ob rem elegit suspendium anima mea, et mortem ossa mea.
momiyo koro daher mondo adera kendo atho, moloyo bedo gi ringruok ma an-goni.
16 Desperavi, nequaquam ultra iam vivam: parce mihi, nihil enim sunt dies mei.
Achayo ngimana; ok agomb kata medo bedo mangima. Weya mos; ndalo mag ngimana onge gi tiende.
17 Quid est homo, quia magnificas eum? aut quid apponis erga eum cor tuum?
“Yaye Nyasaye, dhano to en angʼo momiyo ikawe ka gima lich kendo isiko ipare ndalo duto,
18 Visitas eum diluculo, et subito probas illum:
koso angʼo momiyo isiko inone okinyi kokinyi kendo iteme sa ka sa?
19 Usquequo non parcis mihi, nec dimittis me ut glutiam salivam meam?
Yaye Nyasaye, bende diweye ngʼiya, kata kuom thuolo matin kende?
20 Peccavi, quid faciam tibi o custos hominum? quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis?
Yaye jarang ji-ni, kata bed ni asetimo richo, to en angʼo ma asetimoni? Angʼo momiyo an ema inena? Koso dibed ni asebedoni tingʼ mapek mohingi?
21 Cur non tollis peccatum meum, et quare non aufers iniquitatem meam? ecce, nunc in pulvere dormiam: et si mane me quaesieris, non subsistam.
Angʼo momiyo idagi ngʼwonona kuom ketho maga kendo itamori wena richoga? Nikech koro abiro tho machiegni; ibiro manya, to ok enonwangʼa.”
