Job 6
1 Respondens autem Iob, dixit:
Na ka whakautu a Hopa, ka mea,
2 Utinam appenderentur peccata mea, quibus iram merui: et calamitas, quam patior, in statera.
Aue, me i ata paunatia toku mamae, me i huihuia, me i whakairihia toku aitua ki te pauna!
3 Quasi arena maris haec gravior appareret: unde et verba mea dolore sunt plena:
Na inaianei taimaha ake i te onepu o te moana: heoi he ohorere rawa aku kupu.
4 Quia sagittae Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum, et terrores Domini militant contra me.
Kei roto hoki i ahau nga pere a te Kaha Rawa, inumia ake e toku wairua to ratou paihana: rarangi tonu mai nga whakawehi a te Atua hei hoariri moku.
5 Numquid rugiet onager cum habuerit herbam? aut mugiet bos cum ante praesepe plenum steterit?
E tangi ano ranei te kaihe mohoao i te mea kei te tarutaru ia? e tangi ano ranei te kau i te mea e kai ana?
6 Aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum? aut potest aliquis gustare, quod gustatum affert mortem?
E taea ranei te kai, te mea kahore nei ona ha, ki te kahore he tote? He reka ranei te whakakahukahu o te hua manu?
7 Quae prius nolebat tangere anima mea, nunc prae angustia, cibi mei sunt.
Hore rawa toku wairua e mea kia pa atu ki ena; to ratou rite ki ahau kei te kai whakarihariha.
8 Quis det ut veniat petitio mea: et quod expecto, tribuat mihi Deus?
Aue, me i riro mai taku i tono ai, me i homai e te Atua taku e tumanako nei!
9 Et qui coepit, ipse me conterat: solvat manum suam, et succidat me?
Me i pai hoki te Atua kia whakangaromia ahau, kia tukua mai tona ringa hei hatepe i ahau!
10 Et haec mihi sit consolatio ut affligens me dolore, non parcat, nec contradicam sermonibus Sancti.
Penei kua ai ano he whakamarie moku; ae, ka tino hari ahau ki te mamae, kahore nei e tohu i ahau: kihai hoki nga kupu a te Mea Tapu i huna e ahau.
11 Quae est enim fortitudo mea ut sustineam? aut quis finis meus, ut patienter agam?
He aha toku kaha, e tatari ai ahau? He aha hoki toku mutunga, e whakamanawanui ai ahau?
12 Nec fortitudo lapidum fortitudo mea, nec caro mea aenea est.
He kaha kohatu ranei toku kaha? He parahi ranei oku kikokiko?
13 Ecce, non est auxilium mihi in me, et necessarii quoque mei recesserunt a me.
Ehara ranei i te mea kahore he awhina moku i roto i ahau, a kua oti te ngoi te pei i roto i ahau?
14 Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Domini derelinquit.
Ko te tangata e ngoikore ana te ngakau kia puta mai te aroha o tona hoa ki a ia, ahakoa kua mahue i a ia te wehi i te Kaha Rawa.
15 Fratres mei praeterierunt me, sicut torrens qui raptim transit in convallibus.
He mahi tinihanga ta oku teina, he pera me ta te awa; rere ana ratou ano he waipuke awaawa,
16 Qui timent pruinam, irruet super eos nix.
Kua mangu nei i te hukapapa, ngaro ana te hukarere i roto.
17 Tempore, quo fuerint dissipati, peribunt: et ut incaluerint, solventur de loco suo.
I te wa e mahana ai, ka memeha atu; i te weraweratanga, moti iho ratou i to ratou wahi.
18 Involutae sunt semitae gressuum eorum: ambulabunt in vacuum, et peribunt.
Ka peka ke nga tira e haere ana ra reira; riro ana ki te kore, a ngaro iho.
19 Considerate semitas Thema, itinera Saba, et expectate paulisper.
Tirotirohia ana e nga tira o Tema; taria atu ana e nga tangata haere o Hepa.
20 Confusi sunt, quia speravi: venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt.
Whakama ana ratou mo ratou i whakamanawa atu ki reira; te taenga ki aua awa, kanakana kau ana.
21 Nunc venistis: et modo videntes plagam meam timetis.
Na he kahore noa iho koutou; ka kite koutou i te mea whakamataku, a ka wehi.
22 Numquid dixi: Afferte mihi, et de substantia vestra donate mihi?
I mea ranei ahau, Homai ki ahau? He hakari ranei maku e homai i o koutou rawa?
23 Vel, Liberate me de manu hostis, et de manu robustorum eruite me?
I mea ranei, whakaorangia ahau i te ringa o te hoariri? Hokona ahau i roto i te ringa o te kaitukino?
24 Docete me, et ego tacebo: et siquid forte ignoravi, instruite me.
Whakaakona ahau, a ka whakarongo puku ahau; whakaaturia ki ahau te mea i he ai ahau.
25 Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit qui possit arguere me?
Ano te kaha o nga kupu tika! Ko te aha ia te riria ana e a koutou kupu?
26 Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, et in ventum verba profertis.
E mea ana ranei koutou kia riria nga kupu? he hau kau nei hoki nga korero a te tangata kua pau ona whakaaro.
27 Super pupillum irruitis, et subvertere nitimini amicum vestrum.
Ae ra, e mea ana koutou ki te maka rota mo nga pani, ki te mea i to koutou hoa hei taonga hokohoko.
28 Verumtamen quod coepistis explete: praebete aurem, et videte an mentiar.
Na whakaae mai, titiro mai ki ahau; he pono hoki e kore ahau e korero teka ki to koutou kanohi.
29 Respondete obsecro absque contentione: et loquentes id quod iustum est, iudicate.
Tena ra, tahuri mai; kaua hoki te he e waiho; ina, tahuri mai, he tika hoki taku take.
30 Et non invenietis in lingua mea iniquitatem, nec in faucibus meis stultitia personabit.
He he koia kei toku arero? e kore ranei toku hinengaro e mohio ki nga mea whanoke?
