Job 6
1 Respondens autem Iob, dixit:
To naah Job mah,
2 Utinam appenderentur peccata mea, quibus iram merui: et calamitas, quam patior, in statera.
Palung ka sethaih hoi raihaih loe tah thai mak ai,
3 Quasi arena maris haec gravior appareret: unde et verba mea dolore sunt plena:
tuipui ih savuet pongah doeh azit kue, to pongah ni kamthlai hmoek ah lok ka paeh moeng.
4 Quia sagittae Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum, et terrores Domini militant contra me.
Thacak Sithaw ih palaanawk mah kai to cop moe, ka pakhra mah kasoe tui to naek; zitthok Sithaw thacakhaih loe ka hmaa ah oh.
5 Numquid rugiet onager cum habuerit herbam? aut mugiet bos cum ante praesepe plenum steterit?
Qam caak naah taw ih laa hrang hang maw? Caak han phroh oh naah maitawtae ambuu maw?
6 Aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum? aut potest aliquis gustare, quod gustatum affert mortem?
Kakhraem ai caaknaek paloi ai ah caak thai maw? To tih ai boeh loe aadui tui kanglung pongah khraemhaih oh maw?
7 Quae prius nolebat tangere anima mea, nunc prae angustia, cibi mei sunt.
Ka pakhra mah to baktih caaknaek sui hanah koeh ai; to baktih caaknaek loe palungsethaih caaknaek ah oh.
8 Quis det ut veniat petitio mea: et quod expecto, tribuat mihi Deus?
Aw ka hnik ih hmuen to hak nasoe, ka koeh ih hmuen to Sithaw mah na paek nasoe!
9 Et qui coepit, ipse me conterat: solvat manum suam, et succidat me?
Sithaw mah kai hae paro nasoe, tiah koehhaih ka tawnh; a ban phok nasoe loe, na takroek pat halat nasoe!
10 Et haec mihi sit consolatio ut affligens me dolore, non parcat, nec contradicam sermonibus Sancti.
To tiah ni monghaih ka tawn tih, ue, palungsethaih ka pauep han, kai hae na tahmen hmah nasoe; Ciimcai Sithaw ih loknawk to ka aek ai.
11 Quae est enim fortitudo mea ut sustineam? aut quis finis meus, ut patienter agam?
Thacakhaih ka tawn ai boeh, timaw ka oep khing han vop? Saning kasawk ah ka hing cadoeh tih oephaih maw oh vop?
12 Nec fortitudo lapidum fortitudo mea, nec caro mea aenea est.
Ka thacakhaih loe thlung thacakhaih ah maw oh? To tih ai boeh loe kai ih angan loe sumkamling ngan maw?
13 Ecce, non est auxilium mihi in me, et necessarii quoque mei recesserunt a me.
Kai loe kaimah hoi kaimah kang bomh thai ai, ka palunghahaih doeh boeng boeh.
14 Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Domini derelinquit.
Patangkhang kami loe angmah ih ampui mah tahmenhaih amtuengsak han oh; toe anih mah tahmen ai nahaeloe, anih loe Lensawk Sithaw zithaih tawn ai kami ah ni oh.
15 Fratres mei praeterierunt me, sicut torrens qui raptim transit in convallibus.
Kam nawkamyanawk loe kalen moe, kakang let vacong tui baktiah aling thaih kami ah oh o;
16 Qui timent pruinam, irruet super eos nix.
to tui loe kamkhawk tui, amtueng ai ah kamzawt dantui mah lensak:
17 Tempore, quo fuerint dissipati, peribunt: et ut incaluerint, solventur de loco suo.
toe to tui loe nipui tue ah kang moe, ni kabae mah amzawtsak boih.
18 Involutae sunt semitae gressuum eorum: ambulabunt in vacuum, et peribunt.
To vacongnawk loe angmacae longhaih loklam to anghmang o, loklam ai ah a long o moe, anghmat angtaa o.
19 Considerate semitas Thema, itinera Saba, et expectate paulisper.
Tema ih kaminawk mah tui to pakrong o, Sheba prae hoi kholong caeh kaminawk mah tui to oephaih hoiah zing o.
20 Confusi sunt, quia speravi: venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt.
Nihcae oephaih tawnh o, toe palungboeng o ving; to ah phak o naah, palungboeng o.
21 Nunc venistis: et modo videntes plagam meam timetis.
To baktih toengah nangcae doeh azom pui ni, tiah amtueng boeh; ka tongh ih raihaih na hnuk o naah, na zit o boeh.
22 Numquid dixi: Afferte mihi, et de substantia vestra donate mihi?
Kai khaeah bokhaih tangqum to sin oh, to tih ai boeh loe na tawnh o ih hmuenmae thung hoiah tangqum na paek oh,
23 Vel, Liberate me de manu hostis, et de manu robustorum eruite me?
misa ban thung hoiah na pahlong oh loe, thacak kami ban thung hoiah na krang oh, tiah ka thuih vai maw?
24 Docete me, et ego tacebo: et siquid forte ignoravi, instruite me.
Ka sak pazaehaih na patuek oh, kang hngaiduem han.
25 Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit qui possit arguere me?
Toenghaih lok loe thacak! Toe kasae nang aek o ih lok mah timaw angcoengsak?
26 Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, et in ventum verba profertis.
Ka thuih ih loknawk kasaethuih hanah na poek o maw, oephaih tawn ai kami mah thuih ih lok loe takhi baktih maw na poek o?
27 Super pupillum irruitis, et subvertere nitimini amicum vestrum.
Ue, ampa tawn ai kaminawk to na pacaekthlaek o moe, nam puinawk hanah quum na qaih pae o.
28 Verumtamen quod coepistis explete: praebete aurem, et videte an mentiar.
To pongah na khen oh; nangcae hmaa ah lok kam lai mak ai.
29 Respondete obsecro absque contentione: et loquentes id quod iustum est, iudicate.
Khopoek o let rae ah, zaehaih net o hmah; ue, khopoek o let raeh; kai loe toenghaih hoiah ni tok ka sak.
30 Et non invenietis in lingua mea iniquitatem, nec in faucibus meis stultitia personabit.
Ka palai ah sethaih akap maw? Kai loe kasae kahoih pathlaeng thai ai kami ah maw ka oh?
