Job 5
1 Voca ergo, si est qui tibi respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere.
Wołaj więc, jeśli jest ktoś, kto by ci odpowiedział; i do którego ze świętych się zwrócisz?
2 Vere stultum interficit iracundia, et parvulum occidit invidia.
Gniew bowiem zabija głupiego, a prostaka uśmierca zawiść.
3 Ego vidi stultum firma radice, et maledixi pulchritudini eius statim.
Widziałem głupiego, jak zapuścił korzenie, lecz zaraz przekląłem jego mieszkanie.
4 Longe fient filii eius a salute, et conterentur in porta, et non erit qui eruat.
Jego synowie są daleko od ratunku, zostają zdeptani w bramie, a nie [ma] nikogo, kto by [ich] ocalił.
5 Cuius messem famelicus comedet, et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias eius.
Jego żniwo głodny pożera, wydobywa je spośród [samych] cierni, a chciwy pochłania ich bogactwa.
6 Nihil in terra sine causa fit, et de humo non oritur dolor.
Utrapienie bowiem nie powstaje z prochu ani z ziemi nie wyrasta niedola;
7 Homo nascitur ad laborem, et avis ad volatum.
Lecz człowiek rodzi się na niedolę, jak iskry z węgla wzlatują w górę.
8 Quam ob rem ego deprecabor Dominum, et ad Deum ponam eloquium meum:
Ja jednak szukałbym Boga i Bogu przedstawił swoją sprawę;
9 Qui facit magna et inscrutabilia et mirabilia absque numero:
Który czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cudowne i niezliczone;
10 Qui dat pluviam super faciem terrae, et irrigat aquis universa:
Który zsyła deszcz na ziemię i spuszcza wody na pola;
11 Qui ponit humiles in sublime, et moerentes erigit sospitate:
Który pokornych stawia wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;
12 Qui dissipat cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum quod coeperant:
Który wniwecz obraca zamysły przebiegłych, tak że ich ręce nie wykonują ich zamiaru;
13 Qui apprehendit sapientes in astutia eorum, et consilium pravorum dissipat:
Który chwyta mądrych w ich przebiegłości, tak że rada przewrotnych szybko upada.
14 Per diem incurrent tenebras, et quasi in nocte sic palpabunt in meridie.
Za dnia napotykają ciemność, a w południe idą po omacku jak w nocy.
15 Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum, et de manu violenti pauperem.
On wybawia ubogiego od miecza, od ich ust, i z ręki mocarza.
16 Et erit egeno spes, iniquitas autem contrahet os suum.
Tak to uciśniony ma nadzieję, a nieprawość zamyka swe usta.
17 Beatus homo qui corripitur a Deo: increpationem ergo Domini ne reprobes:
Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; nie gardź więc karceniem Wszechmocnego.
18 Quia ipse vulnerat, et medetur: percutit, et manus eius sanabunt.
On bowiem rani, ale i opatruje, uderza, a jego ręce uzdrawiają.
19 In sex tribulationibus liberabit te, et in septima non tangent te malum.
Z sześciu nieszczęść cię wyrwie, a w siódmym nie dotknie cię zło.
20 In fame eruet te de morte, et in bello de manu gladii.
W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie od mocy miecza.
21 A flagello linguae absconderis, et non timebis calamitatem cum venerit.
Przed biczem języka będziesz zasłonięty i nie ulękniesz się spustoszenia, gdy nadejdzie.
22 In vastitate, et fame ridebis, et bestias terrae non formidabis.
Będziesz się śmiał ze spustoszenia i głodu, nie będziesz się bał zwierząt ziemi.
23 Sed cum lapidibus regionum pactum tuum, et bestiae terrae pacificae erunt tibi.
Zawrzesz bowiem przymierze z kamieniami na polu, a okrutny zwierz polny będzie żyć z tobą w pokoju.
24 Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum, et visitans speciem tuam, non peccabis.
I poznasz, że twój przybytek [jest] spokojny; odwiedzisz swoje mieszkanie, a nie zgrzeszysz.
25 Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum, et progenies tua quasi herba terrae.
Poznasz też, że twoje potomstwo się rozmnoży, a twoje dzieci [będą] jak trawa ziemi.
26 Ingredieris in abundantia sepulchrum, sicut infertur acervus tritici in tempore suo.
W sędziwym wieku zejdziesz do grobu, jak snop zboża zbierany w swym czasie.
27 Ecce, hoc, ut investigavimus, ita est: quod auditum, mente pertracta.
Oto do tego doszliśmy i tak jest. Słuchaj tego i rozważ to sobie.
