Job 5

1 Voca ergo, si est qui tibi respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere.

فریاد برآور و کمک بطلب، ولی آیا کسی گوش می‌دهد؟ کدام یک از فرشتگان به دادت می‌رسد.

2 Vere stultum interficit iracundia, et parvulum occidit invidia.

سرانجام در عجز و درماندگی از غصه می‌میرند.

3 Ego vidi stultum firma radice, et maledixi pulchritudini eius statim.

کسانی که از خدا برمی‌گردند، ظاهراً کامیاب هستند، ولی بلای ناگهانی بر آنها نازل می‌شود.

4 Longe fient filii eius a salute, et conterentur in porta, et non erit qui eruat.

فرزندان ایشان بی‌پناه می‌گردند و در محکمه محکوم می‌شوند و کسی از آنها حمایت نمی‌کند.

5 Cuius messem famelicus comedet, et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias eius.

محصولاتشان را گرسنگان می‌خورند و ثروتشان را حریصان غارت می‌کنند.

6 Nihil in terra sine causa fit, et de humo non oritur dolor.

بلا و بدبختی هرگز بدون علّت دامنگیر انسان نمی‌شود.

7 Homo nascitur ad laborem, et avis ad volatum.

بدبختی از خود انسان سرچشمه می‌گیرد، همچنانکه شعله از آتش برمی‌خیزد.

8 Quam ob rem ego deprecabor Dominum, et ad Deum ponam eloquium meum:

اگر من جای تو بودم، مشکل خود را نزد خدا می‌بردم.

9 Qui facit magna et inscrutabilia et mirabilia absque numero:

زیرا او معجزات شگفت‌انگیز می‌کند و کارهای عجیب و خارق‌العادهٔ بی‌شمار انجام می‌دهد.

10 Qui dat pluviam super faciem terrae, et irrigat aquis universa:

بر زمین باران می‌باراند و کشتزارها را سیراب می‌کند،

11 Qui ponit humiles in sublime, et moerentes erigit sospitate:

فروتنان را سرافراز می‌گرداند و رنجدیدگان را شادی می‌بخشد.

12 Qui dissipat cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum quod coeperant:

او نقشه‌های اشخاص حیله‌گر را نقش بر آب می‌کند تا کاری از پیش نبرند.

13 Qui apprehendit sapientes in astutia eorum, et consilium pravorum dissipat:

حکیمان را در زیرکیِ خودشان به دام می‌اندازد و توطئه‌های ایشان را خنثی می‌نماید.

14 Per diem incurrent tenebras, et quasi in nocte sic palpabunt in meridie.

روز روشن برای آنها مانند شب تاریک است و در آن کورمال کورمال راه می‌روند.

15 Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum, et de manu violenti pauperem.

خدا مظلومان و فقیران را از چنگ ظالمان می‌رهاند.

16 Et erit egeno spes, iniquitas autem contrahet os suum.

او به فقیران امید می‌بخشد و دهان ظالمان را می‌بندد.

17 Beatus homo qui corripitur a Deo: increpationem ergo Domini ne reprobes:

خوشا به حال کسی که خدای قادرمطلق تأدیبش می‌کند. پس وقتی او تو را تأدیب می‌نماید، دلگیر نشو.

18 Quia ipse vulnerat, et medetur: percutit, et manus eius sanabunt.

اگر خدا تو را مجروح کند خودش هم زخمهایت را می‌بندد و تو را شفا می‌بخشد.

19 In sex tribulationibus liberabit te, et in septima non tangent te malum.

او تو را از هر بلایی می‌رهاند تا گزندی به تو نرسد.

20 In fame eruet te de morte, et in bello de manu gladii.

خدا تو را هنگام قحطی از مرگ نجات خواهد داد و در موقع جنگ از دم شمشیر خواهد رهانید.

21 A flagello linguae absconderis, et non timebis calamitatem cum venerit.

از زخم زبان در امان خواهی بود و وقتی هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید.

22 In vastitate, et fame ridebis, et bestias terrae non formidabis.

بر هلاکت و قحطی خواهی خندید و از حیوانات وحشی هراس به دل راه نخواهی داد.

23 Sed cum lapidibus regionum pactum tuum, et bestiae terrae pacificae erunt tibi.

زمینی که شخم می‌زنی خالی از سنگ خواهد بود و جانوران خطرناک با تو در صلح و صفا به سر خواهند برد.

24 Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum, et visitans speciem tuam, non peccabis.

خانهٔ تو در امان خواهد بود و از اموال تو چیزی دزدیده نخواهد شد.

25 Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum, et progenies tua quasi herba terrae.

نسل تو مانند علف صحرا زیاد خواهند بود،

26 Ingredieris in abundantia sepulchrum, sicut infertur acervus tritici in tempore suo.

و تو همچون خوشهٔ گندم که تا وقتش نرسد درو نمی‌شود، در کمال پیری، کامیاب از دنیا خواهی رفت.

27 Ecce, hoc, ut investigavimus, ita est: quod auditum, mente pertracta.

تجربه به من ثابت کرده است که همهٔ اینها حقیقت دارد؛ پس به خاطر خودت نصیحت مرا بشنو.