Job 5
1 Voca ergo, si est qui tibi respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere.
Çağır görək sənə cavab verən varmı? Müqəddəslərin hansı birinə üz tutacaqsan?
2 Vere stultum interficit iracundia, et parvulum occidit invidia.
Səfehi qəzəb öldürər, Nadanı həsəd məhv edər.
3 Ego vidi stultum firma radice, et maledixi pulchritudini eius statim.
Səfehin kök saldığını görərkən Dərhal yurduna lənət etmişəm.
4 Longe fient filii eius a salute, et conterentur in porta, et non erit qui eruat.
Övladları əmin-amanlıqdan uzaqdır, Məhkəmə qapılarında tapdalanır, Onlara havadar yoxdur.
5 Cuius messem famelicus comedet, et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias eius.
Məhsullarını aclar yeyir, Tikanlar arasında olanlarını belə, yığırlar, Susayanlar sərvətini udmaq istəyir.
6 Nihil in terra sine causa fit, et de humo non oritur dolor.
Axı torpaqdan bəla gəlməz, Əzab yerdən bitməz.
7 Homo nascitur ad laborem, et avis ad volatum.
Sanki havaya atılan qığılcımdır, İnsan əzab çəkmək üçün doğulur.
8 Quam ob rem ego deprecabor Dominum, et ad Deum ponam eloquium meum:
Mən olsaydım, Allaha üz tutardım, Müşkül işlərimi Ona tapşırardım.
9 Qui facit magna et inscrutabilia et mirabilia absque numero:
Çünki O, dərk etmədiyimiz böyük işləri görür, Saysız xariqələr göstərir.
10 Qui dat pluviam super faciem terrae, et irrigat aquis universa:
Yer üzərinə yağış yağdırır, Çöllərə sular axıdır.
11 Qui ponit humiles in sublime, et moerentes erigit sospitate:
Alçaldılanları ucaldır, Yaslıları əmin-amanlığa çıxarır.
12 Qui dissipat cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum quod coeperant:
Əlləri qurğu qurmağı öyrənməsin deyə Hiyləgərlərin fəndini pozur.
13 Qui apprehendit sapientes in astutia eorum, et consilium pravorum dissipat:
Müdrikləri hiylə qurarkən yaxalayır, Fəndgirlərin oyununa son qoyur.
14 Per diem incurrent tenebras, et quasi in nocte sic palpabunt in meridie.
Gündüzləri qaranlığa dönür, Günorta onlara gecə kimi görünür, Onlar kor kimi əl sürtə-sürtə gəzir.
15 Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum, et de manu violenti pauperem.
Yoxsulları isə onların ağızlarındakı qılıncdan qurtarır, Zorakının əlindən alır.
16 Et erit egeno spes, iniquitas autem contrahet os suum.
Kasıblar ümid tapır, Haqsızlıq ağzını yumur.
17 Beatus homo qui corripitur a Deo: increpationem ergo Domini ne reprobes:
Allahın tərbiyə etdiyi insan nə bəxtiyardır! Sən Külli-İxtiyarın tərbiyəsinə xor baxma.
18 Quia ipse vulnerat, et medetur: percutit, et manus eius sanabunt.
Çünki O yaralayar, sonra isə sarıyar, Ağrı verər, əlləri ilə sağaldar.
19 In sex tribulationibus liberabit te, et in septima non tangent te malum.
O, altı dəfə dara düşsən belə, qurtarar, Yeddinci dəfə sənə ziyan dəyməz.
20 In fame eruet te de morte, et in bello de manu gladii.
O səni aclıqda məhv olmaqdan, Döyüşdəki qılıncdan qurtarar.
21 A flagello linguae absconderis, et non timebis calamitatem cum venerit.
Kəskin dillərdən uzaq olarsan, Qırğın gələrkən qorxmazsan.
22 In vastitate, et fame ridebis, et bestias terrae non formidabis.
Qırğına, aclığa gülərsən, Vəhşi heyvanlardan qorxmazsan.
23 Sed cum lapidibus regionum pactum tuum, et bestiae terrae pacificae erunt tibi.
Çünki çöldəki daşlarla belə, əhd kəsərsən, Vəhşi heyvanlarla belə, barışarsan.
24 Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum, et visitans speciem tuam, non peccabis.
Çadırının salamat qalacağını bilərsən, Mülkünə baxanda heç bir əskiklik tapmazsan.
25 Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum, et progenies tua quasi herba terrae.
Övladlarının necə artdığını görərsən, Nəslin ot kimi bitib qalxar.
26 Ingredieris in abundantia sepulchrum, sicut infertur acervus tritici in tempore suo.
Vaxtında yığılan taxıl dərzləri kimi Kama çatıb məzarına gedərsən.
27 Ecce, hoc, ut investigavimus, ita est: quod auditum, mente pertracta.
Bax bunu araşdırmışıq, bu həqiqətdir, Onun üçün bunu dinlə və anla».
