Job 4
1 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
To naah Teman acaeng Eliphaz mah,
2 Si coeperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies, sed conceptum sermonem tenere quis poterit?
lok kang thuih o nahaeloe, na thaima doeh om tih, toe mi maw lokthui ai ah om thai tih?
3 Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti:
Khenah, kami paroeai na thuitaek boeh, thacak ai kaminawk ih ban to tha na caksak boeh.
4 Vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti:
Amtimh kami to na lok hoiah na patawnh moe, thacak khokkhu to tha na caksak boeh.
5 Nunc autem venit super te plaga, et defecisti: tetigit te, et conturbatus es.
Toe vaihi loe na nuiah raihaih phak moe, palung na boeng sut boeh; ang boh moe, raihaih na tongh boeh.
6 Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum?
Hae loe sithaw na zithaih, na oephaih hoi toenghaih loklam ah na ai maw oh?
7 Recordare obsecro te, quis umquam innocens periit? aut quando recti deleti sunt?
Zaehaih tawn ai kami loe amro vai maw? To tih ai boeh loe kawbaktih ahmuen ah maw katoeng kami amro vaih? Tito poek ah.
8 Quin potius vidi eos, qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos,
Ka hnuk ih baktih toengah, kahoih ai hmuen sah kami, sethaih aanmu haeh kami ni, a sak ih baktih toengah aah.
9 Flante Deo perisse, et spiritu irae eius esse consumptos:
To baktih kaminawk loe Sithaw ih palungphuihaih hoiah amro o moe, Sithaw anghahhaih takhi hoiah duek o.
10 Rugitus leonis, et vox leaenae, et dentes catulorum leonum contriti sunt.
Nihcae loe kasan kaipui ih lok baktih, kaipui baktiah hang o cadoeh, kaipui haa kangkhaek baktiah amro o.
11 Tigris periit, eo quod non haberet praedam, et catuli leonis dissipati sunt.
Kaipui mitong loe caak han moi om ai pongah duek, a caanawk loe anghmaa angtaa o.
12 Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri eius.
Vaihi kai khaeah tamquta hoi lok ang thuih, thuih duem ih lok to ka thaih.
13 In horrore visionis nocturnae, quando solet sopor occupare homines,
Kaminawk loe iih o boih boeh, qum amang ah hnuksakhaih to ka poek naah,
14 Pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt:
zithaih ka nuiah phak naah, ka huhnawk anghuenh khoek to tasoeh takuenhaih hoiah ka oh.
15 Et cum spiritus me praesente transiret, inhorruerunt pili carnis meae.
Ka hmaa ah muithla caeh pongah; ka nganmui angthawk tahang;
16 Stetit quidam, cuius non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi aurae lenis audivi.
to muithla loe angdoet sut, krang loe kahoih ah amtueng ai, krang tahlip khue ni ka hnuk; to naah kamding rue, to pacoengah ka thaih ih lok maeto mah,
17 Numquid homo, Dei comparatione iustificabitur, aut factore suo purior erit vir?
kadueh thaih kami loe Sithaw pongah toeng kue maw? Kami loe anih sahkung pongah ciim kue maw?
18 Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem:
Khenah, Sithaw mah loe a tamnanawk maeto mataeng doeh oep ai; angmah ih vankaminawk mataeng doeh sakpazaehaih hnu nahaeloe,
19 Quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea?
tangphrung long hoiah sak ih im ah kaom, karaa pongah amro han kazoi kue, maiphu hoiah sak ih kaminawk cae loe kawkruk maw sakpazaehaih hnu pae tih!
20 De mane usque ad vesperam succidentur: et quia nullus intelligit, in aeternum peribunt.
Nihcae loe akhawnbang hoi duembang salakah amro o moe, mi mah doeh panoek ai ah dungzan khoek to anghmat o.
21 Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis: morientur, et non in sapientia.
Nihcae hoihhaih loe anghmat moe, nihcae loe palunghahaih tawn ai ah duek o na ai maw? tiah thuih.
