Job 39
1 Numquid nosti tempus partus ibicum in petris, vel parturientes cervas observasti?
Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?
2 Dinumerasti menses conceptus earum, et scisti tempus partus earum?
Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?
3 Incurvantur ad foetum, et pariunt, et rugitus emittunt.
Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;
4 Separantur filii earum, et pergunt ad pastum: egrediuntur, et non revertuntur ad eas.
Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.
5 Quis dimisit onagrum liberum, et vincula eius quis solvit?
Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?
6 Cui dedi in solitudine domum, et tabernacula eius in terra salsuginis.
[Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.
7 Contemnit multitudinem civitatis, clamorem exactoris non audit.
On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.
8 Circumspicit montes pascuae suae, et virentia quaeque perquirit.
Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.
9 Numquid volet rhinoceros servire tibi, aut morabitur ad praesepe tuum?
Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?
10 Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo? aut confringet glebas vallium post te?
Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?
11 Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine eius, et derelinques ei labores tuos?
Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?
12 Numquid credes illi quod sementem reddat tibi, et aream tuam congreget?
Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?
13 Penna struthionis similis est pennis herodii, et accipitris.
Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?
14 Quando derelinquit ova sua in terra, tu forsitan in pulvere calefacies ea?
Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;
15 Obliviscitur quod pes conculcet ea, aut bestia agri conterat.
I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.
16 Duratur ad filios suos quasi non sint sui, frustra laboravit nullo timore cogente.
Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;
17 Privavit enim eam Deus sapientia, nec dedit illi intelligentiam.
Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.
18 Cum tempus fuerit, in altum alas erigit: deridet equum et ascensorem eius.
Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.
19 Numquid praebebis equo fortitudinem, aut circumdabis collo eius hinnitum?
Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?
20 Numquid suscitabis eum quasi locustas? gloria narium eius terror.
Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.
21 Terram ungula fodit, exultat audacter: in occursum pergit armatis.
Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.
22 Contemnit pavorem, nec cedit gladio.
Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.
23 Super ipsum sonabit pharetra, vibrabit hasta et clypeus.
Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.
24 Fervens et fremens sorbet terram, nec reputat tubae sonare clangorem.
Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.
25 Ubi audierit buccinam, dicit: Vah, procul odoratur bellum, exhortationem ducum, et ululatum exercitus.
Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.
26 Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter, expandens alas suas ad Austrum?
Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?
27 Numquid ad praeceptum tuum elevabitur aquila, et in arduis ponet nidum suum?
Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?
28 In petris manet, et in praeruptis silicibus commoratur, atque inaccessis rupibus.
Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.
29 Inde contemplatur escam, et de longe oculi eius prospiciunt,
Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.
30 Pulli eius lambent sanguinem: et ubicumque cadaver fuerit, statim adest.
Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.
