Job 39
1 Numquid nosti tempus partus ibicum in petris, vel parturientes cervas observasti?
Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?
2 Dinumerasti menses conceptus earum, et scisti tempus partus earum?
Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?
3 Incurvantur ad foetum, et pariunt, et rugitus emittunt.
Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.
4 Separantur filii earum, et pergunt ad pastum: egrediuntur, et non revertuntur ad eas.
Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.
5 Quis dimisit onagrum liberum, et vincula eius quis solvit?
Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?
6 Cui dedi in solitudine domum, et tabernacula eius in terra salsuginis.
La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;
7 Contemnit multitudinem civitatis, clamorem exactoris non audit.
Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;
8 Circumspicit montes pascuae suae, et virentia quaeque perquirit.
La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.
9 Numquid volet rhinoceros servire tibi, aut morabitur ad praesepe tuum?
Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?
10 Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo? aut confringet glebas vallium post te?
Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?
11 Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine eius, et derelinques ei labores tuos?
Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?
12 Numquid credes illi quod sementem reddat tibi, et aream tuam congreget?
Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?
13 Penna struthionis similis est pennis herodii, et accipitris.
La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;
14 Quando derelinquit ova sua in terra, tu forsitan in pulvere calefacies ea?
Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;
15 Obliviscitur quod pes conculcet ea, aut bestia agri conterat.
Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.
16 Duratur ad filios suos quasi non sint sui, frustra laboravit nullo timore cogente.
Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;
17 Privavit enim eam Deus sapientia, nec dedit illi intelligentiam.
Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.
18 Cum tempus fuerit, in altum alas erigit: deridet equum et ascensorem eius.
Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.
19 Numquid praebebis equo fortitudinem, aut circumdabis collo eius hinnitum?
Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?
20 Numquid suscitabis eum quasi locustas? gloria narium eius terror.
Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.
21 Terram ungula fodit, exultat audacter: in occursum pergit armatis.
Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;
22 Contemnit pavorem, nec cedit gladio.
Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.
23 Super ipsum sonabit pharetra, vibrabit hasta et clypeus.
Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.
24 Fervens et fremens sorbet terram, nec reputat tubae sonare clangorem.
Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.
25 Ubi audierit buccinam, dicit: Vah, procul odoratur bellum, exhortationem ducum, et ululatum exercitus.
Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.
26 Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter, expandens alas suas ad Austrum?
Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?
27 Numquid ad praeceptum tuum elevabitur aquila, et in arduis ponet nidum suum?
Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?
28 In petris manet, et in praeruptis silicibus commoratur, atque inaccessis rupibus.
Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.
29 Inde contemplatur escam, et de longe oculi eius prospiciunt,
De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.
30 Pulli eius lambent sanguinem: et ubicumque cadaver fuerit, statim adest.
Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.
