Job 37

1 Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.

«لەبەر ئەمە دڵم خورپە دەکات و لە جێی خۆی دەست دەکات بە کوتان.

2 Audite auditionem in terrore vocis eius, et sonum de ore illius procedentem.

بۆ نەڕەی دەنگەکەی و گرمەگرمی دەمی گوێ شل بکە!

3 Subter omnes caelos ipse considerat, et lumen illius super terminos terrae.

لەژێر هەموو ئاسمان هەتا ئەوپەڕی زەوی، بە بروسکەکەی دەردەبڕێت.

4 Post eum rugiet sonitus, tonabit voce magnitudinis suae, et non investigabitur, cum audita fuerit vox eius.

لەدوای ئەوەش هەر دەنگی نەڕەکەی دێت، بە دەنگی پڕ شانازییەکەی دەگرمێنێت. کاتێک دەنگ دەداتەوە بروسکەکەی ڕاناگرێت.

5 Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia.

خودا بە دەنگێکی سەرسوڕهێنەر دەگرمێنێت؛ کاری مەزنی وا دەکات کە ئێمە تێیناگەین.

6 Qui praecipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suae.

بە بەفر دەفەرموێت:”بکەوە سەر زەوی،“هەروەها بە تاوە باران دەفەرموێت:”بە لێزمە ببارێ.“

7 Qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.

مۆر لە دەستی هەموو مرۆڤێک دەدات، بۆ ئەوەی هەموو خەڵکی دروستکەری خۆیان بناسن.

8 Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.

گیانلەبەران دەچنە ناو لانەکانی خۆیانەوە و لەناو کونەکانی خۆیان دەمێننەوە.

9 Ab interioribus austri egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.

لە باشوورەوە ڕەشەبا دێت و لە باکووریشەوە سەرما.

10 Flante Deo concrescit gelu, et rursum latissimae funduntur aquae.

لە هەناسەی خوداوە بەستەڵەک پەیدا دەبێت و سەر ڕووی ئاوەکان دەبنە سەهۆڵ.

11 Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.

هەروەها هەورەکان بە شێ بار دەکات؛ بروسکەکەی بەناو هەورەکاندا پەرت دەکات.

12 Quae lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum:

بەگوێرەی خواستی ئەو لەسەر ڕووی زەوی ئاوەدان دەگەڕێن هەتا هەموو ئەوە بکات کە فەرمانی پێ دەکرێت.

13 Sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri.

هەورەکان دەهێنێت بۆ تەمبێکردنی خەڵک، یان بۆ ئەوەی ئاو بداتە زەوییەکەی و خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی پیشان بدات.

14 Ausculta haec Iob: sta, et considera mirabilia Dei.

«ئەیوب گوێ بۆ ئەمە شل بکە! هەستە و لە پەرجووەکانی خودا وردبەرەوە.

15 Numquid scis quando praeceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium eius?

ئایا دەزانیت خودا چۆن فەرمان بە هەورەکان دەکات، یان درەوشانەوەی هەورە بروسکەکەی چۆنە؟

16 Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?

ئایا دەزانیت چۆن هەورەکان بە ئاسمانەوە وەستاون، ئایا کارە سەرسوڕهێنەرەکانی خودا دەزانیت ئەوەی کە زانیاری تەواوە؟

17 Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra Austro?

ئەی ئەوەی لەناو جلوبەرگەکەت گەرما دەتخوات بە کپبوونی زەوی بە بای باشوور،

18 Tu forsitan cum eo fabricatus es caelos, qui solidissimi quasi aere fusi sunt.

ئایا دەتوانیت هاوکاری ئەو بکەیت ئاسمان بڵاو بکەیتەوە، کە وەک ئاوێنەیەکی لە بڕۆنز داڕێژراو ڕەقە؟

19 Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris.

«پێمان بڵێ کە چی پێ بڵێین؛ لەبەر ئەوەی ئێمە لە تاریکیداین ناتوانین داواکارییەکەمان ئامادە بکەین.

20 Quis narrabit ei quae loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.

ئایا دەبێت پێی بگوترێت کە من دەمەوێ قسە بکەم؟ ئایا مرۆڤ قسە دەکات بۆ ئەوەی خۆی بە قووتدان بدات؟

21 At nunc non vident lucem: subito aer cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.

ئێستاش کەس ناتوانێت تەماشای خۆر بکات کە لە ئاسماندا دەدرەوشێتەوە دوای ئەوەی با هەڵیکرد و ئاسمانی بێگەرد کرد.

22 Ab Aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.

لە باکوورەوە بە شکۆمەندییەکی زێڕین دێت، خودای شکۆدار و سامناک دێت.

23 Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et iudicio, et iustitia et enarrari non potest.

ئێمە پەی بە خودای هەرە بەتوانای باڵادەست نابەین، کە لەبەر دادپەروەرییە مەزنەکەی و ڕاستودروستییە زۆرەکەی ستەم ناکات.

24 Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes, qui sibi videntur esse sapientes.

لەبەر ئەمە خەڵکی لێی دەترسن، چونکە ئاوڕ دەداتەوە لەوانەی کە بە دڵیان دانان.»