Job 37
1 Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.
He dongah ka lungbuei lakueng tih a hmuen lamloh cungpet.
2 Audite auditionem in terrore vocis eius, et sonum de ore illius procedentem.
A ol dongkah khoponah te hnatun hnatun. A ka lamloh caitawknah thoeng.
3 Subter omnes caelos ipse considerat, et lumen illius super terminos terrae.
Vaan boeih hmuiah a hlah tih a vangnah loh diklai hmoi duela pawk.
4 Post eum rugiet sonitus, tonabit voce magnitudinis suae, et non investigabitur, cum audita fuerit vox eius.
A hnukkah a kawk ol khaw a hoemdamnah ol neh hum tih a ol a yaak vaengah rhaek uelh sak boeh.
5 Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia.
Pathen loh a ol neh khobaerhambae a saii khungdaeng tih hum dae m'ming uh moenih.
6 Qui praecipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suae.
Vuelsong neh khotlan khonal te, 'Diklai ah om saeh,’ a ti vaengah khotlan khonal khaw a sarhi tak.
7 Qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
Amah kutngo hlang boeih ming sak ham hlang boeih kah kut te rhodaek a soei pah.
8 Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.
Te vaengah mulhing khaw a khui la kun tih a khuisaek ah kho a sak.
9 Ab interioribus austri egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
Cangpalam te imkhui lamloh, khosik te tlangpuei lamloh ha thoeng.
10 Flante Deo concrescit gelu, et rursum latissimae funduntur aquae.
Pathen kah hiil lamloh rhaelnu khaw a khueh tih tui daang mangdaeng mangtok la om.
11 Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.
Khomai te cingtui loh a rhih sak tih cingmai loh amah kah vangnah te a taekyak.
12 Quae lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum:
Te khaw diklai kah lunglai hman ah a uen boeih te saii hamla a niing, a niing dongah kuluk la a hil.
13 Sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri.
Te te caitueng lam khaw, a khohmuen ham khaw, sitlohnah ham khaw a thoeng sak.
14 Ausculta haec Iob: sta, et considera mirabilia Dei.
Job, he he hnakaeng lah. Pai lamtah Pathen kah khobaerhambae he yakming lah.
15 Numquid scis quando praeceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium eius?
Te rhoek soah Pathen loh a khueh tih a cingmai kah vangnah a sae te na ming a?
16 Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?
Poeknah rhuemtuet, mangvawt khomai a haainah te na ming a?
17 Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra Austro?
Tuithim loh khohmuen a mong sak vaengah na himbai te aka bae sak,
18 Tu forsitan cum eo fabricatus es caelos, qui solidissimi quasi aere fusi sunt.
Hmaidan a hlawn bangla khomong a thah la amah taengah na nulh thai aya?
19 Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris.
Amah taengah metla n'thui ham khaw kaimih tueng lah. Hmaisuep hmai ah n'tawn uh thai pawt oe.
20 Quis narrabit ei quae loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
Hlang loh a dolh hamla thui cakhaw ka thui bangla amah taengah a tae pa aya?
21 At nunc non vident lucem: subito aer cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.
Tahae ah khaw vangnah a hmuh uh moenih. A aa te khohli loh a yawn tih a caihcil hnukkah khomong dongah tueng.
22 Ab Aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.
Tlangpuei lamkah sui te mueithennah rhih om Pathen taengla pawk.
23 Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et iudicio, et iustitia et enarrari non potest.
Tlungthang te thadueng a len dongah a tiktamnah m'hmuh lek moenih. Duengnah khaw a cungkuem dongah hlang a phaep moenih.
24 Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes, qui sibi videntur esse sapientes.
Hlang rhoek loh amah te a rhih uh tangloeng dongah lungbuei aka cueih rhoek takuem khaw a sawt moenih,” a ti.
