< Job 36 >

1 Addens quoque Eliu, haec locutus est:
حوصله کن و به آنچه که دربارهٔ خدا می‌گویم گوش بده.
2 Sustine me paululum, et indicabo tibi: adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.
3 Repetam scientiam meam a principio, et operatorem meum probabo iustum.
من با دانش وسیع خود به تو نشان خواهم داد که خالق من عادل است.
4 Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfecta scientia probabitur tibi.
بدان کسی که در مقابل تو ایستاده، مردی فاضل است و آنچه می‌گوید عین حقیقت می‌باشد.
5 Deus potentes non abiicit, cum et ipse sit potens.
فهم و دانایی خدا کامل است. او قادر به انجام هر کاری است، با وجود این کسی را خوار نمی‌شمارد.
6 Sed non salvat impios, et iudicium pauperibus tribuit.
او بدکاران را بی‌سزا نمی‌گذارد و به داد مظلومان می‌رسد.
7 Non auferet a iusto oculos suos, et reges in solio collocat in perpetuum, et illic eriguntur.
از نیکان حمایت کرده، آنها را چون پادشاهان سرافراز می‌نماید و عزت ابدی به آنها می‌بخشد.
8 Et si fuerint in catenis, et vinciantur funibus paupertatis.
هرگاه در زحمت بیفتند و اسیر و گرفتار شوند،
9 Indicabit eis opera eorum, et scelera eorum, quia violenti fuerunt.
خدا اعمال گناه‌آلود و تکبر ایشان را که موجب گرفتاریشان شده به آنها نشان می‌دهد
10 Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat: et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.
و به ایشان کمک می‌کند که به سخنان او توجه نمایند و از گناه دست بکشند.
11 Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono, et annos suos in gloria:
اگر به او گوش داده، از او اطاعت کنند، آنگاه تمام عمر شادمان و خوشبخت خواهند بود؛
12 Si autem non audierint, transibunt per gladium, et consumentur in stultitia.
و اگر گوش ندهند، در جنگ هلاک شده، در جهل و نادانی خواهند مرد.
13 Simulatores et callidi provocant iram Dei, neque clamabunt cum vincti fuerint.
اشخاص خدانشناس در دل خود خشم را می‌پرورانند و حتی وقتی خدا آنها را تنبیه می‌کند از او کمک نمی‌طلبند.
14 Morietur in tempestate anima eorum, et vita eorum inter effeminatos.
آنها به سوی فساد و هرزگی کشیده می‌شوند و در عنفوان جوانی می‌میرند.
15 Eripiet de angustia sua pauperem, et revelabit in tribulatione aurem eius.
خدا به‌وسیلۀ سختی و مصیبت با انسان سخن می‌گوید و او را از رنجهایش می‌رهاند.
16 Igitur salvabit te de ore angusto latissime, et non habente fundamentum subter se: requies autem mensae tuae erit plena pinguedine.
خدا می‌خواهد تو را از این سختی و مصیبت برهاند و تو را کامیاب سازد تا بتوانی در امنیت و وفور نعمت زندگی کنی.
17 Causa tua quasi impii iudicata est, causam iudiciumque recipies.
اما در حال حاضر فکرت با داوری شریران درگیر است. نگران نباش داوری و عدالت اجرا خواهند شد.
18 Non te ergo superet ira, ut aliquem opprimas: nec multitudo donorum inclinet te.
مواظب باش کسی با رشوه و ثروت، تو را از راه راست منحرف نسازد.
19 Depone magnitudinem tuam absque tribulatione, et omnes robustos fortitudine.
فریاد تو به جایی نخواهد رسید و با همۀ تلاشهای سختت نمی‌توانی از این تنگنا آزاد شوی.
20 Ne protrahas noctem, ut ascendant populi pro eis.
در آرزوی فرا رسیدن شب نباش، تا مردم را از مکانشان بیرون بِکِشی.
21 Cave ne declines ad iniquitatem: hanc enim coepisti sequi post miseriam.
از گناه دوری کن، زیرا خدا این گرفتاری را به همین سبب فرستاده است تا تو را از گناه دور نگه دارد.
22 Ecce, Deus excelsus in fortitudine sua, et nullus ei similis in legislatoribus.
بدان که قدرت خدا برتر از هر قدرتی است. کیست که مثل او بتواند به انسان تعلیم دهد؟
23 Quis poterit scrutari vias eius? aut quis potest ei dicere: Operatus es iniquitatem?
چه کسی می‌تواند چیزی به خدا یاد دهد و یا او را به بی‌انصافی متهم سازد؟
24 Memento quod ignores opus eius, de quo cecinerunt viri.
به یاد داشته باش که کارهای او را تجلیل کنی، کارهایی که مردمان در وصف آنها سراییده‌اند.
25 Omnes homines vident eum, unusquisque intuetur procul.
همهٔ مردم کارهای خدا را مشاهده می‌کنند، هر چند از درک کامل آنها عاجزند.
26 Ecce, Deus magnus vincens scientiam nostram: numerus annorum eius inaestimabilis.
زیرا خدا به قدری عظیم است که نمی‌توان او را آنچنان که باید شناخت و به ازلیت وی پی برد.
27 Qui aufert stillas pluviae, et effundit imbres ad instar gurgitum.
او بخار آب را به بالا می‌فرستد و آن را به باران تبدیل می‌کند.
28 Qui de nubibus fluunt, quae praetexunt cuncta desuper.
سپس ابرها آن را به فراوانی برای انسان فرو می‌ریزند.
29 Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum.
آیا واقعاً کسی چگونگی گسترده شدن ابرها در آسمان و برخاستن غرش رعد از درون آنها را می‌فهمد؟
30 Et fulgurare lumine suo desuper, cardines quoque maris operiet.
ببینید چگونه سراسر آسمان را با برق روشن می‌سازد، ولی اعماق دریا همچنان تاریک می‌ماند.
31 Per haec enim iudicat populos, et dat escas multis mortalibus.
خدا با کارهای حیرت‌انگیز خود غذای فراوان در دسترس همهٔ انسانها قرار می‌دهد.
32 In manibus abscondit lucem, et praecepit ei ut rursus adveniat.
او دستهای خود را با تیرهای آتشین برق پر می‌کند و هر یک از آنها را به سوی هدف پرتاب می‌نماید.
33 Annunciat de ea amico suo, quod possessio eius sit, ut ad eam possit ascendere.
رعد او از فرا رسیدن طوفان خبر می‌دهد؛ و حتی حیوانات نیز از آمدن آن آگاه می‌شوند.

< Job 36 >