Job 36
1 Addens quoque Eliu, haec locutus est:
Natovo’ i Eliho ty hoe:
2 Sustine me paululum, et indicabo tibi: adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.
Iheveo hey iraho le hitoroako te mbe aman-ko volañeñe hañonjonañe an’Andrianañahare.
3 Repetam scientiam meam a principio, et operatorem meum probabo iustum.
Hitoha hilala tsietoitane añe iraho, tolorako havantañañe i Mpitsene ahiy.
4 Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfecta scientia probabitur tibi.
Toe aman-kila o entakoo; vaho ama’o i aman-kilala fonitsey.
5 Deus potentes non abiicit, cum et ipse sit potens.
Inao maozatse t’i Andrianañahare, naho tsy mirihy; ie fatratse an-kaozaram-paharofoanañe.
6 Sed non salvat impios, et iudicium pauperibus tribuit.
Tsy tana’e ho veloñe o tsereheñeo, fe omei’e to ty tso-troke.
7 Non auferet a iusto oculos suos, et reges in solio collocat in perpetuum, et illic eriguntur.
Tsy asita’e amo vantañeo o fihaino’eo; fa ampiambesare’e ho nainai’e amo mpanjaka am-piambesa’eo, vaho onjone’e.
8 Et si fuerint in catenis, et vinciantur funibus paupertatis.
Aa ie mirohy an-tsilisily, naho nivahoran-kasotriañe,
9 Indicabit eis opera eorum, et scelera eorum, quia violenti fuerunt.
le itaroña’e o sata’ iareoo naho o fiolà’ iareoo, te mitakeboke.
10 Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat: et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.
Sokafe’e hianatse o ravembiao, vaho lilie’e te hiambohoa’ iareo o tsy havokarañeo.
11 Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono, et annos suos in gloria:
Ie mañaoñe naho mitoroñ’aze, le amam-bokatse ty higadoña’ o andro’eo vaho am-pierañerañañe o tao’eo.
12 Si autem non audierint, transibunt per gladium, et consumentur in stultitia.
F’ie tsy mañaoñe, le ho zamanem-pibara, hiantantiritse tsy aman-kilala,
13 Simulatores et callidi provocant iram Dei, neque clamabunt cum vincti fuerint.
ie mañaja si-manty, tsy aman-Kàke an-troke; tsy mikaike olotse te rohiza’e.
14 Morietur in tempestate anima eorum, et vita eorum inter effeminatos.
Robak’ an-katora’e ty sandri’iareo, ty fiai’ iareo an-karapiloan-do.
15 Eripiet de angustia sua pauperem, et revelabit in tribulatione aurem eius.
Haha’e am-pisotria’e ty misotry; anokafa’e ravembia i forekekeñey.
16 Igitur salvabit te de ore angusto latissime, et non habente fundamentum subter se: requies autem mensae tuae erit plena pinguedine.
Eka, tinao’e boak’ an-jitse irehe mb’an-tameañe tsy aman-tindry; naho lifo-tsafo’e ty hazotso am-pandambaña’o eo.
17 Causa tua quasi impii iudicata est, causam iudiciumque recipies.
F’ie nañeneke ty fizakañe o rati-tserekeo; fiihine’ ty zaka naho ty hatò.
18 Non te ergo superet ira, ut aliquem opprimas: nec multitudo donorum inclinet te.
Itaò tsy hanigìk’ azo hañivañiva ty habosehañe, vaho apoho tsy hampitsile azo ty habeim-bokàñe.
19 Depone magnitudinem tuam absque tribulatione, et omnes robustos fortitudine.
Hahatohañ’azo tsy ho am-poheke hao o vara’oo? ndra ze hene hafatraran-kaozara’o?
20 Ne protrahas noctem, ut ascendant populi pro eis.
Ko salalaeñe ty haleñe, ie aitoañe an-toe’e ondatio.
21 Cave ne declines ad iniquitatem: hanc enim coepisti sequi post miseriam.
Miambena, tsy hitoliha’o ty haratiañe; toe ie ty nijoboñe’o, fa tsy hasotriañe.
22 Ecce, Deus excelsus in fortitudine sua, et nullus ei similis in legislatoribus.
Inao! onjoñe’ ty haozara’e t’i Andrianañahare Ia ty mpañoke mañirinkiriñe Aze?
23 Quis poterit scrutari vias eius? aut quis potest ei dicere: Operatus es iniquitatem?
Ia ty nanendre ty lala homb’e? Ia ty mahafivolañe ty hoe: Tsy soa o nanoe’oo?
24 Memento quod ignores opus eius, de quo cecinerunt viri.
Tiahio hey ty hañonjonañe o fitoloña’eo, o fisaboa’ ondatio.
25 Omnes homines vident eum, unusquisque intuetur procul.
Hene nahaisake ondatio; talakesa’ ondaty an-tsietoitaneo
26 Ecce, Deus magnus vincens scientiam nostram: numerus annorum eius inaestimabilis.
Inao! jabahinake t’i Andrianañahare, tsy taka’ ty hilalan-tika; tsy hay volilieñe ty ia’ o tao’eo.
27 Qui aufert stillas pluviae, et effundit imbres ad instar gurgitum.
Aonjo’e o pilipiton-dranoo; ampanjaria’e orañe i evoñey;
28 Qui de nubibus fluunt, quae praetexunt cuncta desuper.
Le ampikojojoahe’ o rahoñeo, hitsopatsopake, hañerek’ am’ondatio.
29 Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum.
Hete! Ia ty maharofoanañe ty fiboelea’ o rahoñeo? ty fangotroha’ i sokemitraha’ey?
30 Et fulgurare lumine suo desuper, cardines quoque maris operiet.
Oniño te ampivarakaihe’e ama’e o fitsipela’eo vaho ampoa’e ty vaha’ i riakey.
31 Per haec enim iudicat populos, et dat escas multis mortalibus.
Ie ro izaka’e ondatio; naho añeneña’e mahakama.
32 In manibus abscondit lucem, et praecepit ei ut rursus adveniat.
Safora’e helatse o fità’eo, naho lilie’e hitomboke.
33 Annunciat de ea amico suo, quod possessio eius sit, ut ad eam possit ascendere.
Mitalily aze i ampi’ey, amo añombeo t’ie ho avy.
