Job 34
1 Pronuncians itaque Eliu, etiam haec locutus est:
Elihu mówił dalej:
2 Audite sapientes verba mea, et eruditi auscultate me:
Słuchajcie, mądrzy, moich słów i wy, uczeni, posłuchajcie mnie.
3 Auris enim verba probat, et guttur escas gustu diiudicat.
Ucho bowiem bada słowa, jak podniebienie smakuje pokarm.
4 Iudicium eligamus nobis, et inter nos videamus quid sit melius.
Wybierzmy sobie sąd, rozeznajmy między sobą, co jest dobre.
5 Quia dixit Iob: Iustus sum, et Deus subvertit iudicium meum.
Hiob bowiem powiedział: Jestem sprawiedliwy, a Bóg odrzucił moją sprawę.
6 In iudicando enim me, mendacium est: violenta sagitta mea absque ullo peccato.
Czy mam kłamać wbrew swojej racji? Nieuleczalna jest moja rana, bez przestępstwa.
7 Quis est vir ut est Iob, qui bibit subsannationem quasi aquam:
Czy jest człowiek podobny do Hioba, który pije obelgi jak wodę?
8 Qui graditur cum operantibus iniquitatem, et ambulat cum viris impiis?
I który obraca się w towarzystwie czyniących nieprawość i chodzi z niegodziwcami?
9 Dixit enim: Non placebit vir Deo, etiam si cucurrerit cum eo.
Powiedział bowiem: Nic to nie pomoże człowiekowi, że ma upodobanie w Bogu.
10 Ideo viri cordati audite me, absit a Deo impietas, et ab Omnipotente iniquitas.
Dlatego posłuchajcie mnie, ludzie rozumni: Daleki jest Bóg od niegodziwości, Wszechmocny – od nieprawości.
11 Opus enim hominis reddet ei, et iuxta vias singulorum restituet eis.
Bo odpłaci człowiekowi według jego czynu i wynagrodzi każdemu według jego drogi.
12 Vere enim Deus non condemnabit frustra, nec Omnipotens subvertet iudicium.
Nie, naprawdę Bóg nie czyni przewrotnie, Wszechmocny nie wypacza sądu.
13 Quem constituit alium super terram? aut quem posuit super orbem, quem fabricatus est?
Któż mu powierzył ziemię? Kto urządził cały okrąg świata?
14 Si direxerit ad eum cor suum, spiritum illius et flatum ad se trahet.
Gdyby zwrócił ku człowiekowi swoje serce, gdyby wziął do siebie jego ducha i tchnienie;
15 Deficiet omnis caro simul, et homo in cinerem revertetur.
To zginęłoby wszelkie ciało razem, a człowiek w proch by się obrócił.
16 Si habes ergo intellectum, audi quod dicitur, et ausculta vocem eloquii mei.
Jeśli więc masz rozum, posłuchaj tego [i] nadstaw uszu na moje słowa.
17 Numquid qui non amat iudicium, sanari potest? et quomodo tu eum, qui iustus est, in tantum condemnas?
Czy ma panować ten, który nienawidzi prawości? Czy potępisz tego, który jest bardzo sprawiedliwy?
18 Qui dicit regi, apostata: qui vocat duces impios:
Czy wypada do króla mówić: Nikczemniku? A do książąt: Bezbożni?
19 Qui non accipit personas principum: nec cognovit tyrannum, cum disceptaret contra pauperem: opus enim manuum eius sunt universi.
Tym bardziej do tego, który nie ma względu na książąt i nie stawia bogacza nad ubogim? Oni wszyscy bowiem są dziełem jego rąk.
20 Subito morientur, et in media nocte turbabuntur populi, et pertransibunt, et auferent violentum absque manu.
Umrą nagle, o północy lud będzie wzruszony i przeminie, a mocarz zostanie usunięty bez [udziału] ręki [ludzkiej].
21 Oculi enim eius super vias hominum, et omnes gressus eorum considerat.
Jego oczy bowiem patrzą na drogi człowieka i [on] widzi wszystkie jego kroki.
22 Non sunt tenebrae, et non est umbra mortis, ut abscondantur ibi qui operantur iniquitatem.
Nie ma ciemności ani cienia śmierci, gdzie mogliby się ukryć ci, którzy czynią nieprawość.
23 Neque enim ultra in hominis potestate est, ut veniat ad Deum in iudicium.
Na człowieka bowiem nie wkłada więcej [niż to, co słuszne], aby stawił się na sąd przed Bogiem.
24 Conteret multos, et innumerabiles, et stare faciet alios pro eis.
Rozbije wielu mocarzy i innych osadzi w ich miejsce.
25 Novit enim opera eorum: et idcirco inducet noctem, et conterentur.
A ponieważ zna ich czyny, wywraca ich w nocy, aby byli zmiażdżeni.
26 Quasi impios percussit eos in loco videntium.
Chłoszcze ich jako niegodziwych w miejscu widocznym;
27 Qui quasi de industria recesserunt ab eo, et omnes vias eius intelligere noluerunt:
Za to, że odstąpili od niego i nie zważali na żadne jego drogi;
28 Ut pervenire facerent ad eum clamorem egeni, et audiret vocem pauperum.
Z tego powodu dochodzi do niego wołanie biednych, a on wysłuchuje wołania ubogich.
29 Ipso enim concedente pacem, quis est qui condemnet? ex quo absconderit vultum, quis est qui contempletur eum et super gentes et super omnes homines?
Gdy zaprowadzi pokój, któż go zburzy? A gdy zakryje swoje oblicze, któż go ujrzy? [A czyni] tak zarówno narodowi, jak i człowiekowi;
30 Qui regnare facit hominem hypocritam propter peccata populi.
Aby obłudnik już nie panował i nie był pułapką dla ludzi.
31 Quia ergo ego locutus sum ad Deum, te quoque non prohibebo.
Doprawdy, powinieneś mówić do Boga: Poniosłem [karę], a nie będę [już] grzeszyć.
32 Si erravi, tu doce me: si iniquitatem locutus sum, ultra non addam.
Naucz mnie tego, [czego] nie widzę; jeśli popełniłem nieprawość, [już] więcej tego nie uczynię.
33 Numquid a te Deus expetit eam, quia displicuit tibi? tu enim coepisti loqui, et non ego: quod si quid nosti melius, loquere.
Czy [wszystko] ma być po twojej myśli? On odpłaci, czy odrzucisz, czy wybierzesz, a nie ja. Ale jeśli wiesz lepiej, to powiedz.
34 Viri intelligentes loquantur mihi, et vir sapiens audiat me.
Niech mi powiedzą ludzie rozumni, niech człowiek mądry posłucha mnie:
35 Iob autem stulte locutus est, et verba illius non sonant disciplinam.
Hiob mówi niemądrze, a jego słowa nie są roztropne.
36 Pater mi, probetur Iob usque ad finem: ne desinas ab homine iniquitatis.
Niech Hiob zostanie doświadczony do końca za swoje odpowiedzi odnośnie do niegodziwych ludzi.
37 Qui addit super peccata sua blasphemiam, inter nos interim constringatur: et tunc ad iudicium provocet sermonibus suis Deum.
Dodaje bowiem buntu do swego grzechu, klaszcze przy nas rękoma i mnoży swoje słowa przeciwko Bogu.
