Job 31
1 Pepigi foedus cum oculis meis ut ne cogitarem quidem de virgine.
“Me ne mʼani yɛɛ apam sɛ meremfi akɔnnɔ mu, nhwɛ ababaa.
2 Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hereditatem Omnipotens de excelsis?
Dɛn ne onipa kyɛfa a efi ɔsoro Nyankopɔn nkyɛn? Dɛn ne nʼagyapade a efi ɔsoro Tumfo no nkyɛn?
3 Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus iniustitiam?
Ɛnyɛ ɔsɛe mma amumɔyɛfo, atoyerɛnkyɛm mma wɔn a wɔyɛ bɔne ana?
4 Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?
Onhu mʼakwan na ɔnkan anammɔn biara a mitu ana?
5 Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus:
“Sɛ manantew wɔ nkontompo mu anaasɛ matu mmirika adi nnaadaasɛm akyi a,
6 Appendat me in statera iusta, et sciat Deus simplicitatem meam.
ma Onyankopɔn nkari me wɔ nsania papa so na obehu sɛ me ho nni asɛm;
7 Si declinavit gressus meus de via, et si secutus est oculus meus cor meum, et si manibus meis adhaesit macula:
sɛ mʼanammɔntu afom ɔkwan, sɛ me koma adi mʼani akyi, anaasɛ me nsa ho agu fi a
8 Seram, et alius comedat: et progenies mea eradicetur.
ɛno de ma afoforo nni nea madua, na ma wontutu me nnɔbae ngu.
9 Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum:
“Sɛ ɔbea bi atɔ me koma so, anaasɛ matɛw me yɔnko bi pon akyi a,
10 Scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.
ɛno de, me yere nyam ɔbarima foforo aduan, na mmarima afoforo ne no nna.
11 Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.
Efisɛ anka ɛno na ɛbɛyɛ aniwusɛm ne bɔne a ɛsɛ sɛ wɔtwe aso wɔ so.
12 Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.
Ɛyɛ ogya a ɛhyew kodu Ɔsɛe mu; na ebetumi atutu me nnɔbae ase.
13 Si contempsi subire iudicium cum servo meo, et ancilla mea, cum disceptarent adversum me.
“Sɛ mabu mʼasomfo mmarima ne mmea ntɛnkyew, bere a wɔne me nyaa asɛm,
14 Quid enim faciam cum surrexerit ad iudicandum Deus? et cum quaesierit, quid respondebo illi?
sɛ Onyankopɔn de si mʼanim a dɛn na mɛyɛ? Sɛ wɔfrɛ me akontaabu a, mmuae bɛn na mɛma?
15 Numquid non in utero fecit me qui et illum operatus est: et formavit me in vulva unus?
Ɛnyɛ nea ɔbɔɔ me wɔ ɔyafunu mu no na ɔbɔɔ wɔn? Ɛnyɛ onipa koro no na ɔyɛɛ yɛn baanu wɔ yɛn nanom yafunu mu?
16 Si negavi, quod volebant, pauperibus, et oculos viduae expectare feci:
“Sɛ mamma ahiafo nea wɔn koma pɛ anaa mama akunafo ani ayɛ wɔn yaw,
17 Si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea:
sɛ mabɔ mʼaduan ho atirimɔden a mamma ayisaa bi,
18 (Quia ab infantia mea crevit mecum miseratio: et de utero matris meae egressa est mecum.)
nanso efi mmerantebere mu matetew no sɛnea agya bɛyɛ, na efi ɔyafunu mu, mahwɛ akunafo.
19 Si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem:
Sɛ mahu obi a onni adurade na ɔrebrɛ, anaa ohiani bi a onni atade,
20 Si non benedixerunt mihi latera eius, et de velleribus ovium mearum calefactus est:
na sɛ wɔamfi koma mu anhyira me sɛ mede me nguan ho nwi kaa wɔn hyew,
21 Si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:
sɛ mama me nsa so atia ayisaa bi, esiane sɛ mewɔ tumi wɔ asennii nti a,
22 Humerus meus a iunctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
ɛno de, ma me basa mpan mfi me mmati, ma emmubu mfi nʼapɔw so.
23 Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus eius ferre non potui.
Misuroo ɔsɛe a efi Onyankopɔn nkyɛn, na nʼanuonyam ho suro nti mantumi anyɛ saa nneyɛe no.
24 Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea.
“Sɛ mede me werɛ ahyɛ sikakɔkɔɔ mu anaasɛ maka akyerɛ sikakɔkɔɔ ankasa se, ‘Wo na wobɔ me ho ban,’
25 Si laetatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea.
sɛ masɛpɛw me ho wɔ mʼahode bebrebe nti, ahode a me nsa aka yi,
26 Si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare:
sɛ mahwɛ owia ne ne hyerɛn anaa ɔsram a ɔnam anuonyam mu,
27 Et laetatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo.
ama aka me koma a obiara nnim na me nsa yɛɛ wɔn atuu de nidi maa wɔn a,
28 Quae est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.
ɛno de, na eyinom nso bɛyɛ bɔne a wobu ho atɛn, efisɛ na manni Onyankopɔn a ɔte ɔsoro no nokware.
29 Si gavisus sum ad ruinam eius, qui me oderat, et exultavi quod invenisset eum malum.
“Sɛ mʼani gyee wɔ me tamfo amanehunu nti anaa mesrew no wɔ ɔhaw a aba ne so nti,
30 Non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam eius.
memmaa mʼano nyɛɛ bɔne sɛ mɛdome ne nkwa,
31 Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus eius ut saturemur?
sɛ nnipa a wɔwɔ me fi mu nkaa da sɛ, ‘Hena na Hiob pon so nam mmee no da?’
32 Foris non mansit peregrinus, ostium meum viatori patuit.
Ɔhɔho biara anna abɔnten so da, efisɛ me pon ano daa hɔ da biara maa akwantufo,
33 Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam.
Makata me bɔne so sɛnea nnipa yɛ de mʼafɔdi ahyɛ me koma mu
34 Si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
esiane sɛ misuroo nnipadɔm ne ahohora a efi mmusua hɔ no nti na meyɛɛ komm a mamfi adi.
35 Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens: et librum scribat ipse qui iudicat.
(“Ao, sɛ anka mewɔ obi a obetie me. Mede me din ahyɛ mʼanoyi ase, ma Otumfo no mmua me; ma nea ɔbɔ me kwaadu no nkyerɛw ne sobobɔ.
36 Ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi?
Ampa ara, mɛhyɛ wɔ me mmati, mɛhyɛ sɛ ahenkyɛw.
37 Per singulos gradus meos pronunciabo illum, et quasi principi offeram eum.
Mebu mʼanammɔntu biara ho akontaa akyerɛ no; mɛkɔ nʼanim sɛ ɔheneba.)
38 Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci eius deflent:
“Sɛ mʼasase teɛ mu tia me na nusu fɔw ne nkɔ nyinaa,
39 Si fructus eius comedi absque pecunia, et animam agricolarum eius afflixi:
sɛ madi so aba a mintuaa ka anaasɛ mabu so apaafo no aba mu a,
40 Pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina.
ma nsɔe mfifi nsi awi anan mu na wura mfuw nsi atoko anan mu.” Hiob nsɛm no asi.
