< Job 31 >

1 Pepigi foedus cum oculis meis ut ne cogitarem quidem de virgine.
با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.
2 Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hereditatem Omnipotens de excelsis?
خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟
3 Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus iniustitiam?
آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟
4 Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?
آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.
5 Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus:
من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.
6 Appendat me in statera iusta, et sciat Deus simplicitatem meam.
بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.
7 Si declinavit gressus meus de via, et si secutus est oculus meus cor meum, et si manibus meis adhaesit macula:
اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،
8 Seram, et alius comedat: et progenies mea eradicetur.
باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.
9 Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum:
اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،
10 Scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.
باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛
11 Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.
زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،
12 Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.
و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.
13 Si contempsi subire iudicium cum servo meo, et ancilla mea, cum disceptarent adversum me.
اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،
14 Quid enim faciam cum surrexerit ad iudicandum Deus? et cum quaesierit, quid respondebo illi?
چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟
15 Numquid non in utero fecit me qui et illum operatus est: et formavit me in vulva unus?
چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.
16 Si negavi, quod volebant, pauperibus, et oculos viduae expectare feci:
هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،
17 Si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea:
یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام
18 (Quia ab infantia mea crevit mecum miseratio: et de utero matris meae egressa est mecum.)
و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.
19 Si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem:
اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،
20 Si non benedixerunt mihi latera eius, et de velleribus ovium mearum calefactus est:
لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.
21 Si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:
اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم
22 Humerus meus a iunctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.
23 Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus eius ferre non potui.
هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.
24 Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea.
هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام
25 Si laetatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea.
و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.
26 Si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare:
هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛
27 Et laetatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo.
28 Quae est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.
چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.
29 Si gavisus sum ad ruinam eius, qui me oderat, et exultavi quod invenisset eum malum.
هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،
30 Non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam eius.
هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.
31 Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus eius ut saturemur?
هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.
32 Foris non mansit peregrinus, ostium meum viatori patuit.
هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.
33 Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam.
هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.
34 Si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
35 Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens: et librum scribat ipse qui iudicat.
ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،
36 Ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi?
و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!
37 Per singulos gradus meos pronunciabo illum, et quasi principi offeram eum.
تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.
38 Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci eius deflent:
اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،
39 Si fructus eius comedi absque pecunia, et animam agricolarum eius afflixi:
40 Pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina.
باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.

< Job 31 >