Job 31
1 Pepigi foedus cum oculis meis ut ne cogitarem quidem de virgine.
Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.
2 Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hereditatem Omnipotens de excelsis?
Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?
3 Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus iniustitiam?
Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?
4 Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?
Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?
5 Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus:
Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?
6 Appendat me in statera iusta, et sciat Deus simplicitatem meam.
Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.
7 Si declinavit gressus meus de via, et si secutus est oculus meus cor meum, et si manibus meis adhaesit macula:
Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:
8 Seram, et alius comedat: et progenies mea eradicetur.
Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.
9 Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum:
Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:
10 Scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.
Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.
11 Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.
Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.
12 Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.
Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.
13 Si contempsi subire iudicium cum servo meo, et ancilla mea, cum disceptarent adversum me.
Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?
14 Quid enim faciam cum surrexerit ad iudicandum Deus? et cum quaesierit, quid respondebo illi?
Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?
15 Numquid non in utero fecit me qui et illum operatus est: et formavit me in vulva unus?
Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.
16 Si negavi, quod volebant, pauperibus, et oculos viduae expectare feci:
Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?
17 Si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea:
Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?
18 (Quia ab infantia mea crevit mecum miseratio: et de utero matris meae egressa est mecum.)
Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.
19 Si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem:
Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,
20 Si non benedixerunt mihi latera eius, et de velleribus ovium mearum calefactus est:
Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?
21 Si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:
Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,
22 Humerus meus a iunctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.
23 Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus eius ferre non potui.
Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.
24 Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea.
Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?
25 Si laetatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea.
Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?
26 Si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare:
Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,
27 Et laetatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo.
Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?
28 Quae est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.
Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.
29 Si gavisus sum ad ruinam eius, qui me oderat, et exultavi quod invenisset eum malum.
Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?
30 Non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam eius.
Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.
31 Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus eius ut saturemur?
Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!
32 Foris non mansit peregrinus, ostium meum viatori patuit.
Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.
33 Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam.
Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?
34 Si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.
35 Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens: et librum scribat ipse qui iudicat.
Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,
36 Ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi?
Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,
37 Per singulos gradus meos pronunciabo illum, et quasi principi offeram eum.
Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.
38 Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci eius deflent:
Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,
39 Si fructus eius comedi absque pecunia, et animam agricolarum eius afflixi:
Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:
40 Pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina.
Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.
