Job 30
1 Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
| «و اما الان کسانی که از من خردسالترندبر من استهزا می‌کنند، که کراهت می‌داشتم از اینکه پدران ایشان را با سگان گله خود بگذارم. | ۱ |
2 Quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni.
| قوت دستهای ایشان نیز برای من چه فایده داشت؟ کسانی که توانایی ایشان ضایع شده بود، | ۲ |
3 Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate, et miseria.
| از احتیاج و قحطی بی‌تاب شده، زمین خشک را در ظلمت خرابی و ویرانی می‌خاییدند. | ۳ |
4 Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.
| خبازی را در میان بوته‌ها می‌چیدند، و ریشه شورگیاه نان ایشان بود. | ۴ |
5 Qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
| از میان (مردمان ) رانده می‌شدند. از عقب ایشان مثل دزدان، هیاهومی کردند. | ۵ |
6 In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terrae, vel super glaream.
| در گریوه های وادیها ساکن می‌شدند. در حفره های زمین و در صخره‌ها. | ۶ |
7 Qui inter huiuscemodi laetabantur, et esse sub sentibus delicias computabant.
| در میان بوته‌ها عرعر می‌کردند، زیر خارها با هم جمع می‌شدند. | ۷ |
8 Filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.
| ابنای احمقان و ابنای مردم بی‌نام، بیرون از زمین رانده می‌گردیدند. | ۸ |
9 Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.
| و اما الان سرود ایشان شده‌ام و از برای ایشان ضرب‌المثل گردیده‌ام. | ۹ |
10 Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.
| مرا مکروه داشته، از من دورمی شوند، و از آب دهان بر رویم انداختن، بازنمی ایستند. | ۱۰ |
11 Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.
| چونکه زه را بر من باز کرده، مرامبتلا ساخت. پس لگام را پیش رویم رها کردند. | ۱۱ |
12 Ad dexteram orientis calamitatis meae illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
| از طرف راست من انبوه عوام الناس برخاسته، پاهایم را از پیش در می‌برند، و راههای هلاکت خویش را بر من مهیا می‌سازند. | ۱۲ |
13 Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi, et praevaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.
| راه مرا خراب کرده، به اذیتم اقدام می‌نمایند، و خود معاونی ندارند. | ۱۳ |
14 Quasi rupto muro, et aperta ianua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.
| گویا از ثلمه های وسیع می‌آیند، و ازمیان خرابه‌ها بر من هجوم می‌آورند. | ۱۴ |
15 Redactus sum in nihilum: abiit quasi ventus desiderium meum: et velut nubes pertransiit salus mea.
| ترسها برمن برگشته، آبروی مرا مثل باد تعاقب می‌کنند، و فیروزی من مثل ابر می‌گذرد. | ۱۵ |
16 Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.
| و الان جانم بر من ریخته شده است، و روزهای مصیبت، مرا گرفتارنموده است. | ۱۶ |
17 Nocte os meum perforatur doloribus: et qui me comedunt, non dormiunt.
| شبانگاه استخوانهایم در اندرون من سفته می‌شود، و پیهایم آرام ندارد. | ۱۷ |
18 In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicae succinxerunt me.
| ازشدت سختی لباسم متغیر شده است، و مرا مثل گریبان پیراهنم تنگ می‌گیرد. | ۱۸ |
19 Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillae et cineri.
| مرا در گل انداخته است، که مثل خاک و خاکستر گردیده‌ام. | ۱۹ |
20 Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.
| «نزد تو تضرع می‌نمایم و مرا مستجاب نمی کنی، و برمی خیزم و بر من نظر نمی اندازی. | ۲۰ |
21 Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuae adversaris mihi.
| خویشتن را متبدل ساخته، بر من بیرحم شده‌ای، با قوت دست خود به من جفا می‌نمایی. | ۲۱ |
22 Elevasti me, et quasi super ventum ponens elisisti me valide.
| مرا به باد برداشته، برآن سوار گردانیدی، و مرادر تندباد پراکنده ساختی. | ۲۲ |
23 Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.
| زیرا می‌دانم که مرابه موت باز خواهی گردانید، و به خانه‌ای که برای همه زندگان معین است. | ۲۳ |
24 Verumtamen non ad consumptionem meam emittis manum tuam: et si corruerim, ipse salvabis.
| یقین بر توده ویران دست خود را دراز نخواهد کرد، و چون کسی دربلا گرفتار شود، آیا به این سبب استغاثه نمی کند؟ | ۲۴ |
25 Flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.
| آیا برای هر مستمندی گریه نمی کردم، و دلم به جهت مسکین رنجیده نمی شد. | ۲۵ |
26 Expectabam bona, et venerunt mihi mala: praestolabar lucem, et eruperunt tenebrae.
| لکن چون امید نیکویی داشتم بدی آمد، و چون انتظار نورکشیدم ظلمت رسید. | ۲۶ |
27 Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie, praevenerunt me dies afflictionis.
| احشایم می‌جوشد وآرام نمی گیرد، و روزهای مصیبت مرا درگرفته است. | ۲۷ |
28 Moerens incedebam, sine furore, consurgens, in turba clamabam.
| ماتم‌کنان بی‌آفتاب گردش می‌کنم و درجماعت برخاسته، تضرع می‌نمایم. | ۲۸ |
29 Frater fui draconum, et socius struthionum.
| برادرشغالان شده‌ام، و رفیق شترمرغ گردیده‌ام. | ۲۹ |
30 Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt prae caumate.
| پوست من سیاه گشته، از من می‌ریزد، واستخوانهایم از حرارت سوخته گردیده است. | ۳۰ |
31 Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.
| بربط من به نوحه گری مبدل شده و نای من به آواز گریه کنندگان. | ۳۱ |
