Job 30
1 Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
“Amma garuu warri umuriidhaan naa gadii, kanneen ani abbootii isaanii saroota hoolota koo tiksitu wajjin iyyuu madaaluu tuffadhe, kunoo natti qoosu.
2 Quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni.
Warra humna dhaban, jabinni irree isaanii maal na fayyada?
3 Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate, et miseria.
Isaan rakkinaa fi beelaan laafan; lafa gogaa keessa, gammoojjii namni keessa hin jiraanne keessa halkaniin jooran.
4 Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.
Daggala keessaa biqiltuu soogiddaa funaannatan; nyaanni isaaniis hidda mukaa kan hin miʼoofne ture.
5 Qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
Isaan namoota gidduudhaa ariʼaman; namoonnis akkuma waan hattuutti iyyaniitti itti iyyan.
6 In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terrae, vel super glaream.
Isaan akka laga gogaa keessa, kattaa gidduu fi boolla lafaa keessa jiraataniif dirqamaman.
7 Qui inter huiuscemodi laetabantur, et esse sub sentibus delicias computabant.
Bosona keessatti ni halaaku; daggala keessattis walitti tuutaʼu.
8 Filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.
Isaan gowwoota maqaa hin qabne, kanneen biyyaa ariʼaman turan.
9 Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.
“Amma ilmaan isaanii sirba natti baafatan; ani isaan gidduutti waan kolfaa taʼeera.
10 Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.
Isaan xireeffatanii narraa fagaatan; fuula kootti tufuu irraas duubatti hin deebiʼan.
11 Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.
Sababii Waaqni iddaa koo laafisee gad na deebiseef, isaan fuula koo duratti luugama baafatan.
12 Ad dexteram orientis calamitatis meae illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
Karaa mirga kootiin addaggeewwan kaʼaniiru; miilla kootiif kiyyoo kaaʼaniiru; biyyoos akka dallaa natti naannessan.
13 Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi, et praevaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.
Isaan karaa koo natti cufu; na galaafachuufis ni milkaaʼu; namni isaan dhowwu tokko iyyuu hin jiru.
14 Quasi rupto muro, et aperta ianua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.
Akkuma nama qaawwa balʼaan dhufuutti, ona diigamaa keessa gangalachaa natti dhufu.
15 Redactus sum in nihilum: abiit quasi ventus desiderium meum: et velut nubes pertransiit salus mea.
Sodaan na liqimseera; ulfinni koo akkuma waan bubbeedhaan fudhatamuutti narraa fudhatameera; badhaadhummaan koos akkuma duumessaa bada.
16 Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.
“Amma lubbuun koo na keessatti dhumteerti; barri rakkinaas na qabateera.
17 Nocte os meum perforatur doloribus: et qui me comedunt, non dormiunt.
Halkan keessa lafeen koo ni waraanama; dhukkubbiin na nyaatus natti hin furu.
18 In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicae succinxerunt me.
Waaqni humna jabaadhaan uffata koo qabeera; akkuma morma wayyaa kootti hudhee na qabeera.
19 Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillae et cineri.
Inni darbatee dhoqqee keessa na buusa; anis akkuma biyyoo fi daaraa taʼeera.
20 Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.
“Yaa Waaqi, ani sitti nan iyyadha; ati garuu deebii naa hin kennitu; ani nan dhaabadha; ati garuu calʼistee na ilaalta.
21 Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuae adversaris mihi.
Ati gara jabinaan natti garagalta; irree kee jabaadhaanis na dhoofta.
22 Elevasti me, et quasi super ventum ponens elisisti me valide.
Ol na buttee fuula bubbee dura na oofta; bubbee hamaa keessas asii fi achi na aata.
23 Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.
Ani akka ati gara duʼaatti, gara mana warra lubbuun jiraatan hundaaf ramadameetti na geessitu nan beeka.
24 Verumtamen non ad consumptionem meam emittis manum tuam: et si corruerim, ipse salvabis.
“Dhuguma iyyuu yeroo inni rakkatee gargaarsa barbaachaaf iyyutti, namni harka isaa isa irra kaaʼu tokko iyyuu hin jiru.
25 Flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.
Ani warra rakkina keessa jiraniif hin boonyee? Lubbuun koos hiyyeeyyiif hin gaddinee?
26 Expectabam bona, et venerunt mihi mala: praestolabar lucem, et eruperunt tenebrae.
Garuu utuu ani waan gaarii abdadhuu, wanni hamaan natti dhufe; utuu ani ifa eeggadhuus, dukkanni natti dhufe.
27 Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie, praevenerunt me dies afflictionis.
Keessi koo jeeqamaa jira; gonkumaa hin qabbanoofne; barri gidiraas natti dhufeera.
28 Moerens incedebam, sine furore, consurgens, in turba clamabam.
Ani jajjabina dhabee asii fi achi deemee nan booʼa; waldaa keessa dhaabadhees gargaarsaaf nan iyya.
29 Frater fui draconum, et socius struthionum.
Ani obboleessa waangoo, michuu urunguus taʼeera.
30 Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt prae caumate.
Gogaan koo gurraachaʼee qolli irraa kaʼeera; dhagni koos hoʼaan bobaʼeera.
31 Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.
Baganaan koo booʼichaaf, ululleen koo immoo sagalee iyyaatiif qopheeffameera.
