Job 3
1 Post haec aperuit Iob os suum, et maledixit diei suo,
Te phoeiah Job a ka te a ang tih a khohnin te a tap.
2 et locutus est.
Te vaengah Job loh a doo tih,
3 Pereat dies in qua natus sum, et nox in qua dictum est: Conceptus est homo.
Amah kah thang nah khohnin neh, “Tongpa a yom,” a ti hlaem khaw paltham mai saeh.
4 Dies ille vertatur in tenebras, non requirat eum Deus desuper, et non illustretur lumine.
Te khohnin te a hmuep la om palueng vetih, Pathen loh a so la toem pawt mako. Te dongah vangnah loh te soah sae boel saeh.
5 Obscurent eum tenebrae et umbra mortis, occupet eum caligo, et involvatur amaritudine.
Te te hmaisuep neh dueknah hlipkhup loh suk saeh. A soah khomai yaal saeh lamtah, hlamhop hnin bangla let saeh.
6 Noctem illam tenebrosus turbo possideat, non computetur in diebus anni, nec numeretur in mensibus:
Tekah hlaem te a hmuep loh lo saeh lamtah kum khat kah khohnin dongah a kohoe boel saeh, hla taenah dongah khaw kun boel saeh.
7 Sit nox illa solitaria, nec laude digna:
Tekah hlaem te pumhong la om saeh lamtah a khuiah omngaih laa cuen boel saeh ne.
8 Maledicant ei qui maledicunt diei, qui parati sunt suscitare Leviathan:
Khohnin thae aka phoei thil tih, a coekcoe la Leviathan aka haeng loh, te te tap saeh.
9 Obtenebrentur stellae caligine eius: expectet lucem et non videat, nec ortum surgentis aurorae:
Hlaemhmah aisi khaw hmuep saeh lamtah, khosae te lamtawn cakhaw sae boel saeh, mincang khosaeng te hmu boel saeh.
10 Quia non conclusit ostia ventris, qui portavit me, nec abstulit mala ab oculis meis.
Ka bungko thohkhaih te a khaih mai vetih thakthaenah he ka mik lamloh a thuh mai kolla.
11 Quare non in vulva mortuus sum, egressus ex utero non statim perii?
Balae tih bung khuiah ka duek pawh. Bungko lamloh ka thoeng tih ka pal hae.
12 Quare exceptus genibus? cur lactatus uberibus?
Balae tih khuklu loh kai n'doe, balae tih rhangsuk loh n'khut.
13 Nunc enim dormiens silerem, et somno meo requiescerem:
Ka yalh to palueng koinih la ka ip mong vetih ka duem lah ni.
14 Cum regibus et consulibus terrae, qui aedificant sibi solitudines:
Manghai rhoek neh a imrhong aka thoh diklai olrhoep rhoek taengla,
15 Aut cum principibus, qui possident aurum, et replent domos suas argento:
Amih taengkah sui mangpa rhoek neh a im ah tangka aka hawn rhoek taengah.
16 Aut sicut abortivum absconditum non subsisterem, vel qui concepti non viderunt lucem.
Rhumpu bangla n'thuh kanoek vetih vangnah aka hmuh noek pawh camoe rhoek bangla ka om pawt mako.
17 Ibi impii cessaverunt a tumultu, et ibi requieverunt fessi robore.
Teah te halang rhoek loh khoponah a toeng uh tih thadueng aka bawt khaw pahoi duem.
18 Et quondam vincti pariter sine molestia, non audierunt vocem exactoris.
Thongtla rhoek te rhenten rhalthal uh tih, tueihno ol ya uh pawh.
19 Parvus et magnus ibi sunt, et servus liber a domino suo.
Tanoe neh kangham khaw amah la om pahoi tih sal khaw a boei taeng lamloh sayalh coeng.
20 Quare misero data est lux, et vita his, qui in amaritudine animae sunt?
Balae tih thakthaekung taengah vangnah, hinglu khahing taengah hingnah a paek?
21 qui expectant mortem, et non venit, quasi effodientes thesaurum:
Dueknah hamla aka rhingda long khaw dang hae pawt tih kawn lakah te te a too.
22 Gaudentque vehementer cum invenerint sepulchrum.
Phuel a hmuh uh vaengah omngaihnah neh a ngaingaih la a kohoe uh.
23 Viro cuius abscondita est via, et circumdedit eum Deus tenebris?
A longpuei te hlang ham tah a thuh dae a taengah Pathen loh a mak pah.
24 Antequam comedam suspiro: et tamquam inundantes aquae, sic rugitus meus:
Ka buh hmai ah ka hueinah ha pawk tih ka kawknah he tui bangla pha.
25 Quia timor, quem timebam, evenit mihi: et quod verebar accidit.
Birhihnah neh ka birhih akhaw kamah m'vuei tih ka rhih nawn te khaw kamah taengah thoeng.
26 Nonne dissimulavi? nonne silui? nonne quievi? et venit super me indignatio.
Ka dingsuek pawt tih ka mong pawh, ka duem pawt vaengah khoponah ha thoeng,” a ti.
