Job 28
1 Habet argentum, venarum suarum principia: et auro locus est, in quo conflatur.
— «Шүбһисизки, күмүч тепилидиған канлар бар, Алтунниң тавлинидиған өз орни бардур;
2 Ferrum de terra tollitur: et lapis solutus calore, in aes vertitur.
Төмүр болса йәр астидин қезивелиниду, Мис болса таштин еритилип елиниду.
3 Tempus posuit tenebris, et universorum finem ipse considerat, lapidem quoque caliginis, et umbram mortis.
Инсанлар [йәр астидики] қараңғулуққа чәк қойиду; У йәр қәригичә чарлап жүрүп, Қараңғулуққа тәвә, өлүмниң сайисидә турған ташларни издәйду.
4 Dividit torrens a populo peregrinante, eos, quos oblitus est pes egentis hominis, et invios.
У йәр йүзидикиләрдин жирақ җайда тик болған қудуқни колайду; Мана шундақ адәм аяқ басмайдиған, унтулған йәрләрдә улар арғамчини тутуп бошлуқта пулаңлап жүриду, Кишиләрдин жирақта есилип туриду.
5 Terra, de qua oriebatur panis in loco suo, igni subversa est.
Ашлиқ чиқидиған йәр, Тәкти коланғанда болсаялқундәк көрүниду;
6 Locus sapphiri lapides eius, et glebae illius aurum.
Йәрдики ташлар арисидин көк яқутлар чиқиду, Униңда алтун рудисиму бардур.
7 Semitam ignoravit avis, nec intuitus est eam oculus vulturis.
У йолни һеч қандақ алғур қуш билмәйду, Һәтта сарниң көзиму униңға йәтмигән.
8 Non calcaverunt eam filii institorum, nec pertransivit per eam leaena.
Һакавур житқучларму у йәрни һеч дәссәп бақмиған, Әшәддий ширму у җайдин һеч қачан өтүп бақмиған.
9 Ad silicem extendit manum suam, subvertit a radicibus montes.
Инсан балиси қолини чақмақ тешиниң үстигә тәккүзиду, У тағларни йилтизидин қомуриветиду.
10 In petris rivos excidit, et omne pretiosum vidit oculus eius.
Ташлар арисидин у қаналларни чапиду; Шундақ қилип униң көзи һәр хил қиммәтлик нәрсиләрни көриду;
11 Profunda quoque fluviorum scrutatus est, et abscondita in lucem produxit.
Йәр астидики еқинларни тешип кәтмисун дәп уларни тосувалиду; Йошурун нәрсиләрни у ашкарилайду.
12 Sapientia vero ubi invenitur? et quis est locus intelligentiae?
Бирақ даналиқ нәдин тепилар? Йорутулушниң макани нәдиду?
13 Nescit homo pretium eius, nec invenitur in terra suaviter viventium.
Инсан балилири униң қиммәтликлигини һеч билмәс, У тирикләрниң зиминидин тепилмас.
14 Abyssus dicit: Non est in me: et mare loquitur: Non est mecum.
[Йәр] теги: «Мәндә әмәс» дәйду, Деңиз болса: «Мән биләнму биллә әмәстур» дәйду.
15 Non dabitur aurum obrizum pro ea, nec appendetur argentum in commutatione eius.
Даналиқни сап алтун билән сетивалғили болмайду, Күмүчниму униң билән бир таразида тартқили болмас.
16 Non conferetur tinctis Indiae coloribus, nec lapidi sardonycho pretiosissimo, vel sapphiro.
Һәтта Офирда чиқидиған алтун, ақ һеқиқ яки көк яқут биләнму бир таразида тартқили болмайду.
17 Non adaequabitur ei aurum vel vitrum, nec commutabuntur pro ea vasa auri:
Алтун вә хрусталъниму униң билән селиштурғили болмайду, Есил алтун қача-қучилар униң билән һеч алмаштурулмас.
18 Excelsa et eminentia non memorabuntur comparatione eius: trahitur autem sapientia de occultis.
У үнчә-марҗан, хрусталъни адәмниң есидин чиқириду; Даналиқни елиш қизил яқутларни елиштин әвзәлдур.
19 Non adaequabitur ei topazius de Aethiopia, nec tincturae mundissimae componetur.
Ефиопийәдики сериқ яқут униңға йәтмәс, Сериқ алтунму униң билән бәслишәлмәйду.
20 Unde ergo sapientia venit? et quis est locus intelligentiae?
Ундақта, даналиқ нәдин тепилиду? Йорутулушниң макани нәдиду?
21 Abscondita est ab oculis omnium viventium, volucres quoque caeli latet.
Чүнки у барлиқ һаят егилириниң көзидин йошурулған, Асмандики учар-қанатлардинму йошурун туриду.
22 Perditio et mors dixerunt: Auribus nostris audivimus famam eius.
Һалакәт вә өлүм пәқәтла: «Униң шөһритидин хәвәр алдуқ» дәйду.
23 Deus intelligit viam eius, et ipse novit locum illius.
Униң маңған йолини чүшинидиған, Туридиған йерини билидиған пәқәтла бир Худадур.
24 Ipse enim fines mundi intuetur: et omnia, quae sub caelo sunt, respicit.
Чүнки Униң көзи йәрниң қәригичә йетиду, У асманниң астидики барлиқ нәрсиләрни көриду.
25 Qui fecit ventis pondus, et aquas appendit in mensura.
У шамалларниң күчини таразиға салғанда, [Дунияниң] сулирини өлчигәндә,
26 Quando ponebat pluviis legem, et viam procellis sonantibus:
Ямғурларға қанунийәт чүшүргинидә, Гүлдүрмаминиң чақмиқиға йолини бекиткинидә,
27 Tunc vidit illam, et enarravit, et praeparavit, et investigavit.
У чағда У даналиққа қарап уни баян қилған; Уни нәмунә қилип бәлгүлигән; Шундақ, У униң баш-айиғиға қарап чиқип,
28 Et dixit homini: Ecce timor Domini, ipsa est sapientia: et recedere a malo, intelligentia.
Инсанға: «Мана, Рәбдин қорқуш даналиқтур; Яманлиқтин жирақлишиш йорутулуштур» — дегән».
