Job 28
1 Habet argentum, venarum suarum principia: et auro locus est, in quo conflatur.
Mać w prawdzie srebro początki żył swoich, a złoto miejsce, kędy bywa pławione.
2 Ferrum de terra tollitur: et lapis solutus calore, in aes vertitur.
Żelazo z ziemi biorą, a z kamienia zlewają miedź.
3 Tempus posuit tenebris, et universorum finem ipse considerat, lapidem quoque caliginis, et umbram mortis.
Celu ciemnościom ułożonego i końca wszystkich rzeczy on dochodzi, i kamieni, które w ciemności i cieniu śmierci leżą.
4 Dividit torrens a populo peregrinante, eos, quos oblitus est pes egentis hominis, et invios.
Wyleje rzeka z miejsca swojego, tak, iż jej nikt przebyć nie może, bywa jednak zahamowana przemysłem nędznego człowieka, i odchodzi.
5 Terra, de qua oriebatur panis in loco suo, igni subversa est.
Z ziemi wychodzi chleb, chociaż pod nią coś różnego, podobnego ogniowi.
6 Locus sapphiri lapides eius, et glebae illius aurum.
W niektórych miejscach jest kamień Safir, i piasek złoty;
7 Semitam ignoravit avis, nec intuitus est eam oculus vulturis.
A tej ścieszki ani ptak nie wie, ani jej widzało oko sępie.
8 Non calcaverunt eam filii institorum, nec pertransivit per eam leaena.
Nie depczą po niej zwierzęta srogie, ani lew przeszedł przez nię.
9 Ad silicem extendit manum suam, subvertit a radicibus montes.
Na krzemień ściągnął rękę swoję, wywrócił góry z korzenia;
10 In petris rivos excidit, et omne pretiosum vidit oculus eius.
Z skał wywodzi strumienie, a każdą rzecz kosztowną widzi oko jego.
11 Profunda quoque fluviorum scrutatus est, et abscondita in lucem produxit.
Wylewać się rzekom nie dopuszcza, a rzeczy skryte wywodzi na jaśnię.
12 Sapientia vero ubi invenitur? et quis est locus intelligentiae?
Ale mądrość gdzież może być znaleziona? a kędy jest miejsce roztropności?
13 Nescit homo pretium eius, nec invenitur in terra suaviter viventium.
Nie wie człowiek śmiertelny ceny jej, ani bywa znaleziona w ziemi żyjących.
14 Abyssus dicit: Non est in me: et mare loquitur: Non est mecum.
Przepaść mówi: Niemasz jej we mnie; i morze też powiada: Niemasz jej u mnie.
15 Non dabitur aurum obrizum pro ea, nec appendetur argentum in commutatione eius.
Nie dawają szczerego złota za nię; ani odważają srebra, za odmianę jej.
16 Non conferetur tinctis Indiae coloribus, nec lapidi sardonycho pretiosissimo, vel sapphiro.
Nie może być oszacowana za złoto Ofir, ani za Onychyn drogi, ani za Safir.
17 Non adaequabitur ei aurum vel vitrum, nec commutabuntur pro ea vasa auri:
Nie porówna z nią złoto, ani kryształ, ani odmiana jej może być za klejnot złota szczerego.
18 Excelsa et eminentia non memorabuntur comparatione eius: trahitur autem sapientia de occultis.
Koralów i pereł nie wspomina, bo nabycie mądrości kosztowniejsze jest nad perły.
19 Non adaequabitur ei topazius de Aethiopia, nec tincturae mundissimae componetur.
Nie zrówna z nią i szmaragd z ziemi etyjopskiej; ani za złoto najczystsze szacowana być może.
20 Unde ergo sapientia venit? et quis est locus intelligentiae?
Skądże tedy mądrość pochodzi? albo gdzie jest miejsce rozumu?
21 Abscondita est ab oculis omnium viventium, volucres quoque caeli latet.
Gdyż zakryta jest od oczu wszystkich żyjących, i przed ptastwem niebieskim zatajona jest.
22 Perditio et mors dixerunt: Auribus nostris audivimus famam eius.
Zginienie i śmierć rzekły: Uszyma swemi słyszałyśmy sławę jej.
23 Deus intelligit viam eius, et ipse novit locum illius.
Bóg sam rozumie drogę jej, a on wie miejsce jej.
24 Ipse enim fines mundi intuetur: et omnia, quae sub caelo sunt, respicit.
Bo on na kończyny ziemi patrzy, a wszystko, co jest pod niebem, widzi.
25 Qui fecit ventis pondus, et aquas appendit in mensura.
Wiatrom uczynił wagę, a wody odważył pod miarą.
26 Quando ponebat pluviis legem, et viam procellis sonantibus:
On też prawo dżdżom postanowił, a drogę błyskawicom gromów.
27 Tunc vidit illam, et enarravit, et praeparavit, et investigavit.
W ten czas ją widział, i głosił ją: zgotował ją, i doszedł jej.
28 Et dixit homini: Ecce timor Domini, ipsa est sapientia: et recedere a malo, intelligentia.
Ale człowiekowi rzekł: Oto bojaźń Pańska jest mądrością, a warować się złego, jest rozumem.
