Job 27
1 Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
Hiob toaa nʼasɛm so se,
2 Vivit Deus, qui abstulit iudicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.
“Sɛ Onyankopɔn te ase yi, nea wammu me atɛntrenee no, Otumfo a wama madi me kra mu awerɛhow,
3 Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,
mmere dodow a nkwa wɔ me mu, na Onyankopɔn home wɔ me mu yi,
4 Non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.
mʼano renka amumɔyɛsɛm, na me tɛkrɛma rentwa nkontompo.
5 Absit a me ut iustos vos esse iudicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
Merennye nto mu da sɛ nea woka no yɛ nokware; merenka me mudi nhyɛ, kosi sɛ mewu.
6 Iustificationem meam, quam coepi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
Mekura me trenee mu, merennyaa mu; sɛ mete ase yi, me tiboa remmu me fɔ.
7 Sit ut impius, inimicus meus: et adversarius meus, quasi iniquus.
“Ma mʼatamfo nyɛ sɛ amumɔyɛfo, na wɔn a wokyi me nyɛ sɛ atorofo.
8 Quae est enim spes hypocritae si avare rapiat, et non liberet Deus animam eius?
Anidaso bɛn na wɔn a wonni nyamesu no wɔ wɔ wɔn wu akyi, bere a Onyankopɔn agye wɔn nkwa afi wɔn nsam no?
9 Numquid Deus audiet clamorem eius cum venerit super eum angustia?
So Onyankopɔn tie wɔn sufrɛ bere a amanehunu aba wɔn so no ana?
10 Aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?
So wɔn ani begye wɔ Otumfo no mu? Wobesu afrɛ Onyankopɔn bere biara ana?
11 Docebo vos per manum Dei quae Omnipotens habeat, nec abscondam.
“Mɛma mo Onyankopɔn tumi ho nkyerɛkyerɛ; meremfa Otumfo no akwan nhintaw.
12 Ecce, vos omnes nostis, et quid sine causa vana loquimini?
Mo ankasa moahu eyinom nyinaa. Afei nsɛnhunu yi ase ne dɛn?
13 Haec est pars hominis impii apud Deum, et hereditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
“Eyi ne nea Onyankopɔn ahyɛ ato hɔ ama omumɔyɛfo, agyapade a otirimɔdenfo nya fi Otumfo no nkyɛn:
14 Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane.
Sɛ ɔwɔ mma dodow dɛn ara, wɔn nkrabea ne afoa; na nʼasefo rennidi mmee da.
15 Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduae illius non plorabunt.
Ɔyaredɔm besie wɔn a wɔbɛka wɔ nʼakyi, na wɔn akunafo rensu wɔn.
16 Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum praeparaverit vestimenta:
Ɛwɔ mu sɛ ɔhɔre dwetɛ te sɛ mfutuma na ɔboa ntama ano sɛ dɔte,
17 Praeparabit quidem, sed iustus vestietur illis: et argentum innocens dividet.
nea ɔpɛ gu hɔ no, atreneefo na wobefura na pɛpɛyɛfo no nso akyekyɛ dwetɛ no.
18 Aedificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.
Ofi a osi no te sɛ ananse abubummaba, ɛte sɛ pata bi a ɔwɛmfo abɔ.
19 Dives cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
Ɔda hɔ te sɛ ɔdefo, nanso ɔrenna saa bio; ɔbɛtew nʼani no na ne nyinaa atu ayera.
20 Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.
Ahunahuna ba ne so sɛ nsuyiri; ahum hwim no kɔ anadwo.
21 Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.
Apuei mframa soa no kɔ, na onni hɔ bio; ɛtwe no fi ne tenabea.
22 Et mittet super eum, et non parcet: de manu eius fugiens fugiet.
Ɛbɔ no a ahummɔbɔ nni mu bere a ɔreguan afi ne tumi ase.
23 Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum eius.
Ɔde fɛw bɔ ne nsam na ɔpam no fi ne tenabea.”
