Job 27
1 Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
Hiob ciągnął dalej swoją odpowiedź:
2 Vivit Deus, qui abstulit iudicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.
Jak żyje Bóg, [który] odrzucił mój sąd, i Wszechmocny, [który] rozgoryczył moją duszę;
3 Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,
Dopóki jest we mnie tchnienie i duch Boży w moich nozdrzach;
4 Non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.
Moje wargi nie będą mówiły niegodziwości, a mój język nie wypowie fałszu.
5 Absit a me ut iustos vos esse iudicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
Nie daj Boże, abym miał was usprawiedliwiać; do śmierci nie odstąpię od swej niewinności.
6 Iustificationem meam, quam coepi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
Będę trzymał się swojej sprawiedliwości i nie puszczę jej; moje serce nie oskarży mnie, póki żyję.
7 Sit ut impius, inimicus meus: et adversarius meus, quasi iniquus.
Niech mój wróg będzie jak niegodziwiec, a ten, który powstaje przeciwko mnie, jak niesprawiedliwy.
8 Quae est enim spes hypocritae si avare rapiat, et non liberet Deus animam eius?
Jaka bowiem jest nadzieja obłudnika, choćby zysk osiągnął, gdy Bóg zabiera mu duszę?
9 Numquid Deus audiet clamorem eius cum venerit super eum angustia?
Czy Bóg usłyszy jego wołanie, gdy spadnie na niego nieszczęście?
10 Aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?
Czy będzie się rozkoszować Wszechmocnym? Czy będzie wciąż wzywał Boga?
11 Docebo vos per manum Dei quae Omnipotens habeat, nec abscondam.
Pouczę was, [będąc] w ręce Boga, nie zataję niczego o Wszechmocnym.
12 Ecce, vos omnes nostis, et quid sine causa vana loquimini?
Oto wy wszyscy [to] widzicie; po co więc te próżne słowa?
13 Haec est pars hominis impii apud Deum, et hereditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
Taki jest dział niegodziwca u Boga i takie dziedzictwo, które otrzymają od Wszechmocnego ciemięzcy.
14 Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane.
Jeśli rozmnożą się jego synowie, [pójdą] pod miecz; a jego potomstwo nie nasyci się chlebem.
15 Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduae illius non plorabunt.
Ci, którzy po nim pozostaną, będą pogrzebani w śmierci, a jego wdowy nie będą [go] opłakiwały;
16 Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum praeparaverit vestimenta:
Choćby nagromadził srebra jak prochu i przygotował sobie szat jak gliny;
17 Praeparabit quidem, sed iustus vestietur illis: et argentum innocens dividet.
To choć je przygotuje, włoży je sprawiedliwy, a niewinny będzie dzielić srebro.
18 Aedificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.
Zbuduje swój dom jak mól, jak szałas, który stawia stróż.
19 Dives cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebany; otworzy oczy, ale [już] go nie ma.
20 Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.
Ogarnie go strach jak wody, w nocy porwie go wicher.
21 Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.
Uniesie go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher wyrwie go z jego miejsca.
22 Et mittet super eum, et non parcet: de manu eius fugiens fugiet.
To bowiem [Bóg] rzuci na niego i nie oszczędzi [go], choć bardzo chciał uciekać przed jego ręką.
23 Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum eius.
Będą klaskać nad nim w dłonie i wygwizdywać go z jego miejsca.
