< Job 27 >
1 Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
Əyyub misal çəkərək dedi:
2 Vivit Deus, qui abstulit iudicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.
«Haqqımı əlimdən alan var olan Allaha and olsun, Canımı dərdə salan Külli-İxtiyara and olsun,
3 Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,
Nə qədər canımda can, Burnumda Allahın nəfəsi varsa,
4 Non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.
Ağzımdan pis söz çıxmayacaq, Dilim yalan danışmayacaq!
5 Absit a me ut iustos vos esse iudicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
Sizin sözlərinizi əsla təsdiq etməyəcəyəm, Son nəfəsimə qədər kamilliyimdən əl çəkməyəcəyəm.
6 Iustificationem meam, quam coepi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
Salehliyimdən bərk yapışmışam, Onu buraxmaram, Elə gün keçirməmişəm ki, ürəyim tərəfindən ittiham olunum.
7 Sit ut impius, inimicus meus: et adversarius meus, quasi iniquus.
Qoy düşmən pis adamların gününə düşsün, Haqsız adamlara nə edilirsə, əleyhdarlarıma da elə edilsin.
8 Quae est enim spes hypocritae si avare rapiat, et non liberet Deus animam eius?
Allahsız insanı Allah kəsib atanda, Canını alanda ümidi olarmı?
9 Numquid Deus audiet clamorem eius cum venerit super eum angustia?
Dara düşəndə fəryadını Allah eşidəcəkmi?
10 Aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?
O, Külli-İxtiyardan zövq alırmı? O hər zaman Allaha yalvarırmı?
11 Docebo vos per manum Dei quae Omnipotens habeat, nec abscondam.
Allahın qolu haqqında sizə bilik verəcəyəm, Külli-İxtiyarın niyyətini sizdən gizlətməyəcəyəm.
12 Ecce, vos omnes nostis, et quid sine causa vana loquimini?
Əslində hamınız bunu görmüsünüz, Bəs niyə boş sözlər söyləyirsiniz?
13 Haec est pars hominis impii apud Deum, et hereditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
Pis adam Allahdan belə pay alar, Külli-İxtiyardan zorakı adamlara bu nəsib olar:
14 Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane.
Nə olsun, övladları çoxalır, Hamısı qılıncdan keçiriləcək, Nəslində doyunca çörək tapan olmayacaq.
15 Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduae illius non plorabunt.
Nəslindən sağ qalanlar xəstəlikdən ölərək dəfn ediləcək, Dul arvadları ağlaya bilməyəcək.
16 Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum praeparaverit vestimenta:
Pis insan qum qədər gümüş yığsa da, Torpaq zərrələri qədər paltar yığsa da,
17 Praeparabit quidem, sed iustus vestietur illis: et argentum innocens dividet.
Onun yığdığını saleh geyəcək, Gümüşünü günahsızlar böləcək.
18 Aedificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.
Güvə çanağı kimi, Qarovulçu çardağı kimi ev tikir,
19 Dives cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
Varlı olaraq yatır, amma sona qədər belə qalmaz, Gözlərini açanda hamısı yox olub gedəcək.
20 Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.
Dəhşət onu sel tək basacaq, Tufan gecə onu qapıb aparacaq.
21 Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.
Şərq küləyi onu qaldırıb sovuracaq, Onu öz yerindən süpürüb aparacaq.
22 Et mittet super eum, et non parcet: de manu eius fugiens fugiet.
Ona qarşı amansız küləklər əsəcək, O isə yelin əlindən qaçmağa cəhd edəcək.
23 Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum eius.
Külək onu ələ salaraq əl çalacaq, Öz yerindən onun üçün vıyıldayacaq.