Job 22
1 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
Weer nam Elifaz van Teman het woord, en sprak:
2 Numquid Deo potest comparari homo, etiam cum perfectae fuerit scientiae?
Handelt de mens soms ten bate van God? Neen, ten eigen bate is men wijs.
3 Quid prodest Deo si iustus fueris? aut quid ei confers si immaculata fuerit via tua?
Heeft de Almachtige er voordeel van, als ge vroom zijt, Of profijt, zo ge onberispelijk leeft?
4 Numquid timens arguet te, et veniet tecum in iudicium,
Bestraft Hij u soms om uw godsvrucht, Daagt Hij u daarom voor het gerecht?
5 Et non propter malitiam tuam plurimam, et infinitas iniquitates tuas?
Is het niet om uw grote boosheid, Om uw fouten, zonder eind?
6 Abstulisti enim pignus fratrum tuorum sine causa, et nudos spoliasti vestibus.
Ja, zonder noodzaak neemt ge pand van uw broeders, En trekt de berooiden de kleren uit;
7 Aquam lasso non dedisti, et esurienti subtraxisti panem.
Den dorstige geeft ge geen water, Den hongerige onthoudt ge zijn brood.
8 In fortitudine brachii tui possidebas terram, et potentissimus obtinebas eam.
Den man met de vuist moet het land toebehoren, En de gunsteling moet het bewonen;
9 Viduas dimisisti vacuas, et lacertos pupillorum comminuisti.
Maar de weduwen zendt ge zonder iets heen, De armen der wezen slaat ge stuk!
10 Propterea circumdatus es laqueis, et conturbat te formido subita.
En daarom zijt ge van strikken omringd, Plotseling verbijsterd van schrik;
11 Et putabas te tenebras non visurum, et impetu aquarum inundantium non oppressum iri?
Is uw licht verduisterd, zodat ge niet ziet, Slaat de stortvloed over u heen!
12 An non cogitas quod Deus excelsior caelo sit, et super stellarum verticem sublimetur?
Woont God niet hoog in de hemel? Zie eens, hoe hoog de sterren staan!
13 Et dicis: Quid enim novit Deus? et quasi per caliginem iudicat.
Maar gij besluit er uit: Wat kan God weten, Of richten door de wolken heen?
14 Nubes latibulum eius, nec nostra considerat, et circa cardines caeli perambulat.
Het zwerk is een sluier voor Hem, zodat Hij niet ziet, Hij wandelt rond op het hemelgewelf.
15 Numquid semitam saeculorum custodire cupis, quam calcaverunt viri iniqui?
Wilt ge de weg van vroeger bewandelen Die de boosdoeners hebben betreden:
16 Qui sublati sunt ante tempus suum, et fluvius subvertit fundamentum eorum:
Die vóór hun tijd zijn weggesleurd, Toen de vloed hun grondvesten wegspoelde?
17 Qui dicebant Deo: Recede a nobis: et quasi nihil posset facere Omnipotens, aestimabant eum:
Die tot God durfden zeggen: Weg van ons! Wat kan de Almachtige ons doen?
18 Cum ille implesset domos eorum bonis, quorum sententia procul sit a me.
Hij had hun huizen met voorspoed gevuld, En Zich niet met de plannen der bozen bemoeid.
19 Videbunt iusti, et laetabuntur, et innocens subsannabit eos.
De vromen zien het met vreugde, De onschuldige drijft de spot met hen:
20 Nonne succisa est erectio eorum, et reliquias eorum devoravit ignis?
"Waarachtig, hun have vernield, Hun overvloed door het vuur verteerd!"
21 Acquiesce igitur ei, et habeto pacem: et per haec habebis fructus optimos.
Verzoen u met Hem, dan leeft ge in vrede, Dan wordt uw rijkdom weer groot;
22 Suscipe ex ore illius legem, et pone sermones eius in corde tuo.
Neem de onderrichting aan uit zijn mond, En bewaar zijn woord in uw hart.
23 Si reversus fueris ad Omnipotentem, aedificaberis, et longe facies iniquitatem a tabernaculo tuo.
Wanneer ge vol ootmoed u tot den Almachtige bekeert, De ongerechtigheid uit uw tent verwijdert:
24 Dabit pro terra silicem, et pro silice torrentes aureos.
Dan zult ge het goud als stof gaan schatten, Het Ofirgoud als kiezel der beken.
25 Eritque Omnipotens contra hostes tuos, et argentum coacervabitur tibi.
Want de Almachtige zal het fijnste goud voor u zijn, En stapels van zilver;
26 Tunc super Omnipotentem deliciis afflues, et elevabis ad Deum faciem tuam.
Dan zult ge u in den Almachtige verlustigen, En uw aanschijn verheffen tot God.
27 Rogabis eum, et exaudiet te, et vota tua reddes.
Dan zult ge Hem roepen: Hij zal u verhoren, En ge zult Hem dankoffers brengen;
28 Decernes rem, et veniet tibi, et in viis tuis splendebit lumen.
Onderneemt ge iets, het komt tot stand, En het licht zal uw wegen bestralen!
29 Qui enim humiliatus fuerit, erit in gloria: et qui inclinaverit oculos, ipse salvabitur.
Want Hij vernedert de trots, Maar redt, wie de ogen neerslaat;
30 Salvabitur innocens, salvabitur autem in munditia manuum suarum.
Hij verlost den onschuldige: Door de reinheid uwer handen wordt ook gij dus verlost!
