Job 20

1 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:

Και απεκρίθη Σωφάρ ο Νααμαθίτης και είπε·

2 Idcirco cogitationes meae variae succedunt sibi, et mens in diversa rapitur.

Διά τούτο οι στοχασμοί μου με κινούσιν εις το να αποκριθώ, και διά τούτο σπεύδω.

3 Doctrinam, qua me arguis, audiam, et spiritus intelligentiae meae respondebit mihi.

Ήκουσα την εις εμέ ονειδιστικήν επίπληξιν, και το πνεύμα της συνέσεως μου με κάμνει να αποκριθώ.

4 Hoc scio a principio, ex quo positus est homo super terram,

Δεν γνωρίζεις τούτο παλαιόθεν αφ' ότου ο άνθρωπος ετέθη επί της γης,

5 Quod laus impiorum brevis sit, et gaudium hypocritae ad instar puncti.

ότι ο θρίαμβος των ασεβών είναι ολιγοχρόνιος, και η χαρά του υποκριτού στιγμαία.

6 Si ascenderit usque ad caelum superbia eius, et caput eius nubes tetigerit:

Και αν το μεγαλείον αυτού αναβή εις τους ουρανούς και η κεφαλή αυτού φθάση έως των νεφελών,

7 Quasi sterquilinium in fine perdetur: et qui eum viderant, dicent: Ubi est?

θέλει αφανισθή διαπαντός ως κόπρος αυτού· όσοι έβλεπον αυτόν θέλουσι λέγει, Που εκείνος;

8 Velut somnium avolans non invenietur, transiet sicut visio nocturna.

θέλει πετάξει ως όνειρον και δεν θέλει ευρεθή· και, ως όρασις της νυκτός θέλει εξαφανισθή.

9 Oculus, qui eum viderat, non videbit, neque ultra intuebitur eum locus suus.

Και ο οφθαλμός όστις έβλεπεν αυτόν δεν θέλει ιδεί αυτόν πλέον· και ο τόπος αυτού δεν θέλει πλέον γνωρίσει αυτόν.

10 Filii eius atterentur egestate, et manus illius reddent ei dolorem suum.

Οι υιοί αυτού θέλουσι ζητήσει την εύνοιαν των πτωχών, και αι χείρες αυτού θέλουσιν επιστρέψει τα αγαθά αυτών.

11 Ossa eius implebuntur vitiis adolescentiae eius, et cum eo in pulvere dormient.

Τα οστά αυτού γέμουσιν από των αμαρτημάτων της νεότητος αυτού, και θέλουσι κοιμηθή μετ' αυτού εν χώματι.

12 Cum enim dulce fuerit in ore eius malum, abscondet illud sub lingua sua.

Αν και η κακία ήναι γλυκεία εν τω στόματι αυτού, κρύπτη αυτήν υπό την γλώσσαν αυτού·

13 Parcet illi, et non derelinquet illud, et celabit in gutture suo.

αν και περιθάλπη αυτήν και δεν αφίνη αυτήν, αλλά κρατή αυτήν εν τω μέσω του ουρανίσκου αυτού·

14 Panis eius in utero illius vertetur in fel aspidum intrinsecus.

όμως η τροφή αυτού θέλει αλλοιωθή εις τα εντόσθια αυτού· χολή ασπίδων θέλει γείνει εν αυτώ.

15 Divitias, quas devoravit, evomet, et de ventre illius extrahet eas Deus.

Τα πλούτη όσα κατέπιε, θέλει εξεμέσει· ο Θεός θέλει εκσπάσει αυτά από της κοιλίας αυτού.

16 Caput aspidum suget, et occidet eum lingua viperae.

Φαρμάκιον ασπίδων θέλει θηλάσει· γλώσσα εχίδνης θέλει θανατώσει αυτόν.

17 (Non videat rivulos fluminis, torrentes mellis, et butyri.)

Δεν θέλει ιδεί τους ποταμούς, τους ρύακας τους ρέοντας μέλι και βούτυρον.

18 Luet quae fecit omnia, nec tamen consumetur: iuxta multitudinem adinventionum suarum, sic et sustinebit.

Εκείνο, διά το οποίον εκοπίασε, θέλει αποδώσει και δεν θέλει καταπίει αυτό· κατά την απόκτησιν θέλει γείνει η απόδοσις αυτού, και δεν θέλει χαρή.

19 Quoniam confringens nudavit pauperes: domum rapuit, et non aedificavit eam.

Διότι κατέθλιψεν, εγκατέλιπε τους πένητας· ήρπασεν οικίαν, την οποίαν δεν ωκοδόμησε.

20 Nec est satiatus venter eius: et cum habuerit quae concupierat, possidere non poterit.

Βεβαίως δεν θέλει γνωρίσει ανάπαυσιν εν τη κοιλία αυτού· δεν θέλει διασώσει ουδέν εκ των επιθυμητών αυτού.

21 Non remansit de cibo eius, et propterea nihil permanebit de bonis eius.

Δεν θέλει μείνει εις αυτόν ουδέν προς τροφήν· όθεν δεν θέλει ελπίσει επί τα αγαθά αυτού.

22 Cum satiatus fuerit, arctabitur, aestuabit, et omnis dolor irruet super eum.

Εν τη πλήρει αφθονία αυτού θέλει επέλθει επ' αυτόν στενοχωρία· πάσα η δύναμις της ταλαιπωρίας θέλει επιπέσει επ' αυτόν.

23 Utinam impleatur venter eius, ut emittat in eum iram furoris sui, et pluat super illum bellum suum.

Ενώ καταγίνεται να εμπλήση την κοιλίαν αυτού, ο Θεός θέλει αποστείλει τον θυμόν της οργής αυτού επ' αυτόν, και θέλει επιβρέξει αυτόν κατ' αυτού ενώ τρώγει.

24 Fugiet arma ferrea, et irruet in arcum aereum.

Ενώ φεύγει το όπλον το σιδηρούν, το χάλκινον τόξον θέλει διαπεράσει αυτόν.

25 Gladius eductus, et egrediens de vagina sua, et fulgurans in amaritudine sua: vadent, et venient super eum horribiles.

Το βέλος σύρεται και διαπερά το σώμα, και η αστράπτουσα ακμή εξέρχεται εκ της χολής αυτού. Τρόμοι είναι επ' αυτόν,

26 Omnes tenebrae absconditae sunt in occultis eius: devorabit eum ignis, qui non succenditur, affligetur relictus in tabernaculo suo.

παν σκότος κρύπτεται εν τοις ταμείοις αυτού· πυρ άσβεστον θέλει κατατρώγει αυτόν· όσοι εναπελείφθησαν εν τη σκηνή αυτού θέλουσι δυστυχεί.

27 Revelabunt caeli iniquitatem eius, et terra consurget adversus eum.

Ο ουρανός θέλει ανακαλύψει την ανομίαν αυτού· και η γη θέλει σηκωθή κατ' αυτού.

28 Apertum erit germen domus illius, detrahetur in die furoris Dei.

Η περιουσία του οίκου αυτού θέλει αφανισθή· θέλει διαρρεύσει εν τη ημέρα της κατ' αυτού οργής.

29 Haec est pars hominis impii a Deo, et hereditas verborum eius a Domino.

Αύτη είναι η παρά του Θεού μερίς του ασεβούς ανθρώπου, και η κληρονομία η διωρισμένη εις αυτόν παρά του Θεού.